Oryginalny styl Norwida w "W Weronie" i "Coś ty Atenom zrobił Sokratesie"

"Coś ty Atenom zrobił Sokratesie" - W wierszu tym poeta wspomina wielkich ludzi, którzy za życia byli niedoceniani . Natomiast po śmierci ich zwłoki przenoszone są do innych grobów. Utwór ten powstał w związku ze sprowadzeniem do Paryża zwłok Adama Mickiewicza . Porusza on odwieczny problem wybitnej jednostki i społeczeństwa , obok którego przyszło tej jednostce żyć . Poeta przytacza szereg znanych jednostek , które nie dość , że za życia były prześladowane przez współczesnych , to jeszcze po śmierci nie zaznały spokoju . Przywołuje więc Sokratesa , Dantego , Kolumba , Camoensa , Kościuszkę , Napoleona i Adam Mickiewicz . Każdy z nich albo zginął w nędzy , albo miał po śmierci kilka grobów co według Norwida jest tak jakby się nie miało żadnego grobu . Ten korowód zmarłych jest dowodem na smutną prawidłowość historyczną , że ludzie są dopiero naprawdę docenieni po śmierci . "W Weronie" - w wierszu tym , Norwid zaczerpnął motyw tragicznej miłości Romea i Julii , którym nie było dane połączyć się z powodu waśni pomiędzy ich rodzicami . Jednak poeta nie skupia się wyłącznie na problemie miłości Romea i Julii , lecz dla niego ważniejsze jest cisza i spokój , które to następują po nieszczęściach i gromach . Cyprian Kamil Norwid podkreśla fakt przemijania tego co jest zewnętrznym przejawem działalności ludzi , znajdujących swoje odbicie w żywej reakcji współczuwających z człowiekiem przyrody . "...Cyprysy mówią , że to dla Julietty Że dla Romea , ta łza znad planety Spada i groby przecieka ..." Tymi słowami poeta nawiązuje do kulturowej tradycji , w której spadające meteoryty były uważane za anioły , a natura jest traktowana jako żywy twór , który nieustannie kontaktuje się z człowiekiem i przemawia do niego .