Miłość w wierszach Karpińskiego

Obraz miłości w poezji Karpińskiego : Przykładem utworu o tematyce miłosnej jest sielanka "Do Justyny. Tęskność na wiosnę". Pozornie nie jest to wiersz o miłości, lecz porównanie budzącego się na wiosnę do życia świata natury ze stanem ducha podmiotu lirycznego. Lecz przyglądając się dłużej można zauważyć, że utwór ten jest próbą autoanalizy - samotny podmiot opisuje stan psychiczny i cierpienia spowodowane zawodem miłosnym lub tęsknotą za ukochaną. Chociaż wszystko dookoła rozkwita, w jego sercu jest żal, tęsknota i smutek. Takie zdominowanie życia przez miłość, smutek, żal, nadwrażliwość są charakterystyczne dla sentymentalizmu. Jeszcze wyraźniej widać to na przykładzie sielanki sentymentalnej "Laura i Filon". Utwór ten pokazuje parę tytułowych bohaterów, młodych zakochanych ludzi. Akcja rozgrywa się na wsi, na tle przyrody i opowiada o rozterkach i radościach, jakie niesie ze sobą miłość. Gdy Laura przybywa na spotkanie z ukochanym "pod umówionym jaworem" nikt na nią nie czeka . "Oto już jawor... Nie masz miłego! Widzę, że jestem zdradzona! On z przywiązania żartuje mego; Kocham zmiennika Filona." Powoduje to podejrzenie o niewierność, co kończy się atakiem rozpaczy i złości, pod czas którego Laura rozbija o drzewo koszyk i targa różowy wieniec. Wtedy zza pobliskich zarośli wybiega Filon i uspakaja Laurę tłumacząc, że chciał tylko przekonać się o jej miłości. Utwór kończy się pogodzeniem się kochanków, wzajemnymi wyznaniami miłości i przysięgą wiecznej wierności. W utworze tym ważne jest (charakterystyczne dla sentymentalizmu) zwrócenie uwagi na świat przeżyć wewnętrznych, próba analizy psychiki zakochanych i wpływu miłości na zachowanie człowieka.