Opowiadanie "A...B...C" - opis

"A...B...C" to opowiadanie zaadresowane do inteligencji, zawierajšce wyraŸny nakaz "pracy u podstaw". Bohaterkš jest młoda dziewczyna, Joanna Lipska, córka nauczyciela, mieszkajšca w "wielkim mieœcie wielkich Niemiec". Ojciec, czego autorka wyraŸnie powiedzieć nie mogła, brał być może udział w powstaniu styczniowym. Sterany kłopotami życia umarł, pozostawiajšc dzieci zdane na własne siły. Joanna mieszkała wraz z bratem, skromnym urzędnikiem w starostwie, którego niewielka pensja starczyć musiała na dwoje. Zajmowała się domem, lecz gnębiła jš uporczywa myœl, że jest ciężarem dla brata. Z radoœciš więc przyjęła propozycję kilku robotniczych rodzin, by zajęła się ich dziećmi i nauczyła je pisać i czytać, wpoiła podstawy arytmetyki. Z zapałem podjęła pracę, choć zarobek był niewielki, gdyż rodzice częœciej niż pieniędzmi płacili jej pomocš w domu, czy po prostu ludzkš życzliwoœciš. Ku jej przerażeniu, pewnego dnia dostała wezwanie do sšdu jako winna utrzymywania szkoły bez zezwolenia władz. Karš była grzywna lub pobyt w więzieniu. Jednak brat zapożyczył się u lichwiarza i uratował honor siostry. Na tym, niestety, zakończyła się kariera Joanny jako nauczycielki, choć została najmłodsza dziewczynka z jej uczniów, mała Mańka, która odejœć nie chciała. I znowu co wieczór w małej izdebce Joanny słychać było głos dziecka, które szeptem prawie czytało: A...b...c... .