Co to były obiady czwartkowe

OBIADY CZWARTKOWE Nazywano je również „obiadami literackimi”, „uczonymi” i „rozumnymi”. Gromadziły one na Zamku (latem w Łazienkach) prawdopodobnie od roku 1771 najwybitniejszych poetów, publicystów i działaczy polskiego oświecenia. Bywali na nich Konarski, Bohomolec, Naruszewicz, Trembecki, do czasu odcięcia przez granicę rozbiorową – Krasicki, Józef Wybicki, Andrzej Zamoyski. Obiady – na których przedstawiano w całości lub we fragmentach poważne prace literackie, dyskutowano ważne projekty reform ustrojowych, ale i zabawiano się wierszami swawolnymi – sprzyjały [ponoć – przyp. aut.] rozwojowi twórczości literackiej, nawiązującej do tradycji starożytnego i francuskiego klasycyzmu. Obiady czwartkowe zostały zorganizowane przez króla (który nie ustawał w wysiłkach by na rzecz wydźwignięcia kraju z zacofania kulturalnego i społecznego) po konfederacji barskiej w 1768 roku (miała charakter antykrólewski) i po działaniach militarnych wojsk carskich (pretekstem była właśnie konfederacja barska), które to działania wojenne trwały cztery lata, a ich zwieńczeniem był pierwszy rozbiór Polski w 1772 roku. Rozpoczęcie walk spowodowało zawieszenie – na okres siedmiu lat – działalności teatru publicznego oraz osłabienie bojowej publicystyki „Monitora”.