Asceta w Średniowieczu

Asceta Dzieła hagiograficzne pouczały całe społeczeństwa, jak powinno wyglądać życie jednostki. Miał to być wzór człowieka oddanego wierze, ascety gardzącego uciechami doczesności, zadowalającego się skromnym bytowaniem. Hasłem i maksymą życiową miała dlań być biblijna prawda "memento mori"- pamiętaj, że umrzesz. Człowiek myślący takimi kategoriami miał spędzać życie na pokutowaniu i modlitwach, aby wyprosić sobie łaskę życia wiecznego w niebie, a wstęp do niego mają tylko ludzie dobrzy. Przykładem ascety jest św. Aleksy z dzieła "Legenda o świętym Aleksym". Mimo swego wysokiego urodzenia i bogactwa rezygnuje on ze wszystkiego co materialne, rozdaje swe bogactwo biednym, a sam staje się żebrakiem. Los sprawia, że żyje w taki sposób pod schodami swego ojca, ale dopiero po śmierci zostaje rozpoznany przez kobietę, którą wcześniej poślubił, lecz z życia rodzinnego w dostatku i radościach również zrezygnował. Przykładów takich losów bohaterów jest wiele, zapisanych jako dzieła literackie i też potwierdzonych przez historię.