Źródła finansowania z rynku finansowego a inne źródła finansowania - porównanie

Porównanie źródeł finansowania z rynku finansowego z innymi źródłami finansowania. Porównując różne formy zasilania przedsiębiorstw w kapitał własny i obcy, tj. samofinansowanie, dotacje budżetowe, krótkoterminowy i długoterminowy kredyt bankowy, krótkoterminowe papiery dłużne oraz obligacje i akcje jako źródła kapitału długoterminowego, należy stwierdzić, że formą najkorzystniejszą dla przedsiębiorstw, bo najtańszą a właściwie darmową jest zasilanie budżetowe. Z tym, że w Polsce, w warunkach gospodarki rynkowej budżet państwa w coraz szerszym zakresie wycofuje się z subwencjonowania (szczególnie podmiotowego) przedsiębiorstw, gdyż nie skłania ono firm do poprawy efektywności gospodarowania, a wręcz przeciwnie – utrwala nieefektywne gospodarowanie zasobami pracy i kapitału rzeczowego oraz finansowego. Jak dotychczas, z tej formy zasilania w kapitał na szerszą skalę korzystają przedsiębiorstwa państwowe niektórych sektorów przemysłu, np. górnictwo. Drugim pozornie darmowym źródłem finansowania przedsiębiorstwa jest osiągany przez niego zysk. Jest to źródło pozornie darmowe, ponieważ należy pamiętać o koszcie alternatywnym tej metody finansowania. Kosztem tym są utracone odsetki w przypadku przeznaczania zysku zatrzymanego na potrzeby rozwojowe przedsiębiorstwa, które mogłoby uzyskać, lokując te zyski w dochodowe instrumenty finansowe, np. obligacje skarbowe czy akcje innych przedsiębiorstw. Przedsiębiorca bowiem do kosztu kapitału wlicza jego oprocentowanie niezależnie, czy inwestuje pożyczony kapitał obcy, czy też inwestuje własne zyski. Kredyt bankowy jest formą zasilania dostępną dla wszystkich typów przedsiębiorstw ze wszystkich sektorów gospodarki. Jego podstawową wadą jest to, że jest zbyt drogi. Dlatego też przedsiębiorstwa, szczególnie duże, na coraz większą skalę sięgają do rynku finansowego, pieniężnego i kapitałowego, jako alternatywnego tańszego źródła zasilania w kapitał. Przedsiębiorstwa emitujące krótkoterminowe papiery dłużne wykorzystują je przede wszystkim do okresowego finansowania bieżących potrzeb, a także często używają ich jako źródła kredytu rewolwingowego, wspomagając nimi lub wręcz zastępując kredyty bankowe. Mogą także w okresach niepomyślnej koniunktury dla emisji długoterminowych zobowiązań (obligacji i akcji) finansować swoje przedsięwzięcia długookresowe przez ponawianie emisji krótkoterminowych papierów dłużnych. Każda bowiem emisja, której termin wykupu upływa, może być spłacona przez emisję nową. Inwestowanie w krótkoterminowe papiery dłużne wiąże się z niewielkim ryzykiem, gdyż ich emitentami są najlepsze przedsiębiorstwa, często wspierane gwarancjami międzynarodowych koncernów lub konsorcjów bankowych. Emisja obligacji i akcji jako forma pozyskiwania kapitału długoterminowego jest również znacznie tańsza (o klika punktów procentowych) od bankowego kredytu długoterminowego, dlatego też jest ona wykorzystywana na coraz szerszą skalę przez polskie przedsiębiorstwa będące spółkami publicznymi, a przede wszystkim giełdowymi. W związku z tym, że obligacje przedsiębiorstw są bardziej ryzykowne od obligacji skarbowych, muszą być wyżej od nich oprocentowane, od 1 do 3 punktów procentowych, aby zrekompensować większe ryzyko i skłonić potencjalnych inwestorów do ich nabywania. Małym przedsiębiorstwom pozostaje do wykorzystania wciąż zbyt drogi w stosunku do stopy inflacji kredyt bankowy lub leasing, zwłaszcza operacyjny, który może być nieco tańszy od kredytu ze względu na ulgi podatkowe. Dla przedsiębiorstw średniej wielkości cenną pomoc finansową może stanowić faktoring, obejmujący zakup krótkoterminowych wierzytelności z tytułu dostaw towarów i usług (z wyjątkiem wierzytelności z tytułu pożyczek) przez towarzystwa faktoringowe. W wyniku umowy faktoringowej dostawca towaru lub usługi (klient faktoringowy) uzyskuje płynność i wzrost zysku w wyniku przedterminowego wpływu nie spłaconych przez nabywcę towaru lub usługi należności, przynosi oszczędności na kosztach osobowych i rzeczowych, ponieważ nie ma potrzeby księgowania na rachunku dłużnika, odpada postępowanie upominawcze oraz sprawdzanie wypłacalności dłużnika. Faktoring ponadto zapewnia ochronę przed utratą wierzytelności.