Rozmyślania o odpowiedzialności w "Ziemi, plancie ludzi"

Rozważanie o odpowiedzialności i godności w utworze. Kwestia odpowiedzialności powraca wielokrotnie w całym utworze. Przykładem może być chociażby historia lotnika, który rozbił się w Andach i przeżył tylko dla tego, że do końca nie opuściło go przekonanie, iż ktoś na niego czeka i nie powinien tej osoby zawieść: “«Moja żona, jeśli myśli, że żyję, myśli, że idę. Koledzy myślą, że idę. Wierzą we mnie. I będę, jeśli nie będę szedł.»" Guillaumet czuł się odpowiedzialny za siebie, za pocztę lotniczą i za kolegów, którzy mieli nadzieję. Według Saint Exupéry'ego “być człowiekiem to właśnie być odpowiedzialnym. [...] Ciało jest więc tylko drobnym narzędziem, ciało jest tylko sługą." Sam autor poznał dokładnie czym jest odpowiedzialność, gdy jego samolot rozbił się i musiał przebywać kilka dni na pustyni ze swoim towarzyszem. Wtedy właśnie cierpiał nie z powodu pragnienia, upału czy przeraźliwego zimna, ale dlatego, że na tym świecie jest jeszcze ktoś, kto na niego czeka i nie można tej osoby zawieść: “Tak, to jest właśnie nie do zniesienia. Za każdym razem, kiedy widzę te oczy, co czekają, odczuwam to tak, jakby mnie ktoś dotknął rozpalonym żelazem. Ogarnia mnie nagle ochota zerwać się na nogi i biec prosto przed siebie. Tam ktoś woła pomocy, ktoś tonie."