V. Romantyzm w Niemczech. - Johann Wolfgang Goethe - sentymentalistyczny poeta, w którego twórczości dominowały nastroje buntu i dążenia do odzyskania dawnej potęgi Rzeszy prowadzące do kultu średniowiecza oraz postawa "bólu istnienia"; autor dramatów : "Goetz von Berlichingen", "Faust", powieści "Cierpienia młodego Wertera", ballad o charakterze ludowym ( "Śpiewak", "Król elfów") - Friedrich Schiller - autor dzieł , w których jako przedstawiciel młodej generacji Niemców najdobitniej wyraził dążenia wolnościowe ("Zbójcy", "Intryga miłości"); autor ballad ("Rękawiczka") nawiązujących do wieków średnich - Johann Gottfried Herder - przedstawiciel nurtu ludowego w preromantyzmie niemieckim, autor pieśni ludowych z całego świata - "Głosy ludów w pieśniach" - Johann Gottlieb Fichte - filozof niemieckiego romantyzmu - w sztuce widział w pewnym stopniu realizację "absolutu", tj. pierwotnego i powszechnego pierwiastka warunkującego byt, a w artyście widział postać natchnionego geniusza - August Wilhelm Schlegel - poeta i krytyk literacki, a jednocześnie wybitny filolog, tłumacz Szekspira i Calderona; dokonał podziału literatury na starożytną i nowożytną (przy czym do tej drugiej zaliczył lit. chrześcijańską); w poezji rom. Schlegel widział "zbliżenie rzeczy najbardziej przeciwnych"; - Friedrich Hegel - twórca zasady dialektycznej tzw. triady heglowskiej TEZA - ANTYTEZA - SYNTEZA - Friedrich von Hardenberg ( ps. Novalis) - autor nie dokończonej powieści "Heinrich von Ofterdingen" - Ludwig Tieck - teoretyk dramatu i entuzjasta Szekspira oraz tłumacz jego dzieł; najbardziej znane jego utwory to udramatyzowane baśnie ludowe, np.: "Kot w butach" - Heinrich Kleist - wybitny dramaturg - "Rozbity dzban", "Książe Homburgu", "Bitwa w lesie toutoburskim"; twórczość Kleista to : patriotyzm oraz nurt realistyczny - Ernest Theodor Amadeus Hoffmann - autor fantastycznych powieści, w których występują motywy diabelskie, a bohaterowie przeżywają stany psychopatyczne ("Diabelskie eliksiry"), a także kompozytor ("Ondyna" - ludowo fantastyczna opera) - Heinrich Heine - poeta, autor utworów lirycznych, poematów i powieści oraz pamiętników; popierał idee Rewolucji Francuskiej, Napoleona ("Grenadierzy") i sprzeciwiał się despotyzmowi pruskiemu, za co, po klęsce cesarza Francuzów, został uznany za zdrajcę i udał się na emigrację do Paryża; poezja Heinego to : ironia, przełamywanie nastroju, nastrój romantyczno-poetycki często załamywany motywami prozy i brzydoty ("Rozmowa w stepach Paderbornu"); Heine nie był zdecydowanym zwolennikiem poezji rom., której krytyczną ocenę dał w szkicu "Szkoła romantyczna"; jako poeta wolności był sympatykiem Polski (szkic "O Polsce")
Romantyzm w Niemczech
V. Romantyzm w Niemczech. - Johann Wolfgang Goethe - sentymentalistyczny poeta, w którego twórczości dominowały nastroje buntu i dążenia do odzyskania dawnej potęgi Rzeszy prowadzące do kultu średniowiecza oraz postawa "bólu istnienia"; autor dramatów : "Goetz von Berlichingen", "Faust", powieści "Cierpienia młodego Wertera", ballad o charakterze ludowym ( "Śpiewak", "Król elfów") - Friedrich Schiller - autor dzieł , w których jako przedstawiciel młodej generacji Niemców najdobitniej wyraził dążenia wolnościowe ("Zbójcy", "Intryga miłości"); autor ballad ("Rękawiczka") nawiązujących do wieków średnich - Johann Gottfried Herder - przedstawiciel nurtu ludowego w preromantyzmie niemieckim, autor pieśni ludowych z całego świata - "Głosy ludów w pieśniach" - Johann Gottlieb Fichte - filozof niemieckiego romantyzmu - w sztuce widział w pewnym stopniu realizację "absolutu", tj. pierwotnego i powszechnego pierwiastka warunkującego byt, a w artyście widział postać natchnionego geniusza - August Wilhelm Schlegel - poeta i krytyk literacki, a jednocześnie wybitny filolog, tłumacz Szekspira i Calderona; dokonał podziału literatury na starożytną i nowożytną (przy czym do tej drugiej zaliczył lit. chrześcijańską); w poezji rom. Schlegel widział "zbliżenie rzeczy najbardziej przeciwnych"; - Friedrich Hegel - twórca zasady dialektycznej tzw. triady heglowskiej TEZA - ANTYTEZA - SYNTEZA - Friedrich von Hardenberg ( ps. Novalis) - autor nie dokończonej powieści "Heinrich von Ofterdingen" - Ludwig Tieck - teoretyk dramatu i entuzjasta Szekspira oraz tłumacz jego dzieł; najbardziej znane jego utwory to udramatyzowane baśnie ludowe, np.: "Kot w butach" - Heinrich Kleist - wybitny dramaturg - "Rozbity dzban", "Książe Homburgu", "Bitwa w lesie toutoburskim"; twórczość Kleista to : patriotyzm oraz nurt realistyczny - Ernest Theodor Amadeus Hoffmann - autor fantastycznych powieści, w których występują motywy diabelskie, a bohaterowie przeżywają stany psychopatyczne ("Diabelskie eliksiry"), a także kompozytor ("Ondyna" - ludowo fantastyczna opera) - Heinrich Heine - poeta, autor utworów lirycznych, poematów i powieści oraz pamiętników; popierał idee Rewolucji Francuskiej, Napoleona ("Grenadierzy") i sprzeciwiał się despotyzmowi pruskiemu, za co, po klęsce cesarza Francuzów, został uznany za zdrajcę i udał się na emigrację do Paryża; poezja Heinego to : ironia, przełamywanie nastroju, nastrój romantyczno-poetycki często załamywany motywami prozy i brzydoty ("Rozmowa w stepach Paderbornu"); Heine nie był zdecydowanym zwolennikiem poezji rom., której krytyczną ocenę dał w szkicu "Szkoła romantyczna"; jako poeta wolności był sympatykiem Polski (szkic "O Polsce")
Materiały
"Odprawa posłów greckich" - wymowa utworu
Wymowa utworu
Odprawa rozważa problem moralny wojny i pokoju w duchu tradycji filozoficznej sięgającej od Cycerona poprzez świętego Augustyna do Erazma z Rotterdamu, tradycji rozróżniającej wojny obronne i zaczepne – sprawiedliwe i niesprawiedliwe. Wymowa tragedii mieści się we wspólnocie myślowej humanizmu, można nawet wskazać na po...
Model Clarka - gęstość zaludnienia
Funkcja gęstości zaludnienia miast.
Model Clarka opisuje spadek gęstości zaludnienia miast wraz z odległością od centrum miejskiego. Jedną z komplikacji tego modelu jest występowanie tzw. centralnego krateru gęstości. Jest to spadek gęstości zaludnienia w centrum miasta, co na wykresie przejawia się w postaci wklęsłości krzywej przypominającej ...
"Nad Niemnem" - jako epopeja
“NAD NIEMNEM” JAKO EPOS
Epos (epopeja) – najstarszy gatunek literacki. Dłuższy utwór epicki, zwykle wierszowany, nacechowany patosem i powagą.
EPOS POWIEŚĆ
Powieść “Nad Niemnem” przyjmuje niektóre cechy eposu. Występuje pewne podobieństwo między nimi. Cechy eposu w “Nad Niemnem”:
R...
Metody walki z konkurencją
Metody walki z konkurencją
Obok klasycznych usług reklamowych zamierzamy oferować usługi zupełnie nowe lub prawie nie znane jeszcze w naszym kraju, między innymi:
Reklamę i promocję rynkową typu businesstobusiness, czyli skierowaną do firm oraz instytucji - obecnych i przyszłych partnerów rynkowych.
Produkcję najnowszeg...
Synkretyzm rodzajowy a gatunkowy
12. „Omów synkretyzm rodzajowy i gatunkowy wybranego dramatu romantycznego”.
Dramat romantyczny to gatunek o charakterze synkretycznym, łączący elementy różnych gatunków i rodzajów literackich, a także różne kategorie estetyczne. Nawiązuje do nowatorskiej formy dramatu szekspirowskiego, stojącego w opozycji do dramatu klasycznego...
Plakat Andrzeja Pągowskiego
\"Służy do grania, nie do zabijania\".
Czy plakat Andrzeja Pągowskiego może powstrzymać rosnącą falę agresji wśród młodzieży?
\"Służy do grania ... nie do zabijania\". Tak właśnie brzmi kontrowersyjne hasło propagandowe na plakacie Andrzeja Pągowskiego.
Na pierwszy plan wysuwa się na nim kij baseball\'owy uderzający w coś, rozbryzgują...
Stefan Żeromski - życie i twórczość
Stefan Żeromski – nota biograficzna
Autor Ludzi bezdomnych urodził się 14 października 1864 r. w Strawczynie (Kieleckie), zmarł 20 listopada 1925 r. w Warszawie. Pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej. Wychowany w tradycjach patriotycznych niejednokrotnie podejmował ważne treści narodowe w swoich utworach epickich (powieściach, ...
Cechy gatunku poematu heroikomicznego na podstawie "Monachomachii"
Poemat heroikomiczny jest parodią poematu heroicznego; jest oparty na wzorcu we wszystkich swoich aspektach poza jednym - tematyką (tu: walka w ręcz między zakonami); śmieszność utworu polega na połączeniu podniosłego języka z banalną wręcz tematyką; jest oparty na antycznej parodii \"Iliady\" - \"Batrahomachii\"; śmieszność jest również uzyskiw...