"Pisarz stwarza wizję życia, czytelnik może ją przyjąć i odrzucić"

Bartosz Wogórka Konspekt na temat: „Pisarz stwarza wizję życia, czytelnik może ją przyjąć i odrzucić” Jerzy Andrzejewski Omów te utwory literackie, wobec których nie pozostałeś obojętny. I Wstęp Czytając książkę wkraczamy w świat stworzony przez autora. Często wyimaginowany – idealny obraz, w którym utożsamiamy się z bohaterami. W większości przypadków jest on jednak tak rzeczywisty, że tracimy poczucie miejsca i czasu. Czytanie książek może stać się naszym nałogiem, wciągać nas w swój nieograniczony świat, tak jak telewizja, radio oraz multimedialne komputery. Technika nie jest na tyle rozwinięta by stworzyć nam dokładniejszy obraz niż ten, który dyktowany małymi literkami, tworzy się w naszej wyobraźni. Przeważnie sytuacje i zachowania opisane w utworach zostają w naszej pamięci. Często wykorzystujemy je w życiu. Pisarz stwarza wizję życia, czytelnik może ją przyjąć i odrzucić. Może zaakceptować przedstawiony wzorzec zachowań lub przeciwstawić się mu. Czasami nie potrafimy przyznać się, że popieramy czyjąś idee – koncept. Znajdujemy przysłowiowe „tysiąc jeden sposobów” przeciw niej. Lecz w głębi duszy zazdrościmy drugiej osobie wspaniałego pomysłu, na który sami nie potrafiliśmy „wpaść”. Negując wizję życia nie zdajemy sobie sprawy, że należymy po części do niej. Wtedy odrzucamy coś, co sami praktykujemy. O wiele łatwiej jest przyjąć niż odrzucić. Łatwiej dostosować się niż tworzyć. Chcąc pokazać jaki wpływ na moje życie mają wizję wielkich pisarzy, przedstawię utwory, które dla mnie są najbardziej znaczące i które wywarły największy wpływ na mój charakter. II Rozwinięcie 1. Filozofia Horacego jest dla mnie przykładem. Hasło, które głosił „Carpe diem” napawa optymizmem. Staje się myślą przewodnią w codziennym działaniu. Jego ulubionymi tematami były miłość, przyjaźń, wesołe biesiady, ojczysty kraj oraz refleksje filozoficzne. Pisał pieśni, zwane carminami, satyry oraz listy. Wszystkie jego utwory przepełnione były chęcią i rzeczywistym podejściem do życia. 2. Wzór patrioty i człowieka oddanego Bogu odnajdujemy w średniowiecznym epickim poemacie „Pieśń o Rolandzie”. Bohater celebruje śmierć, przezwycięża słabość ciała po to, aby świadomie, po chrześcijańsku, przeżyć ostatni akt. Agonię wieńczy nagroda – wzięcie świętej duszy do raju. Zachowanie Rolanda jest dla mnie przykładem patriotyzmu i wiary zachowanej do ostatniej chwili życia. 3. Swój ideał miłości do kobiety odnajduję w dziele Giovanniego Boccacio pod tytułem „Dekameron”. W jednej ze stu nowel, która została uznana za klasyczną, autor przedstawia losy młodego włoskiego szlachcica, zakochanego w jednej z najpiękniejszych dam florenckich – Monnie Giovanny. Dla swojej wybranki główny bohater zabija swojego najlepszego przyjaciela, tytułowego sokoła i podaje go ukochanej jako główne danie. 4. Jedną z cech jakich nie lubię jest popularna w dzisiejszych czasach i często spotykana w życiu codziennym - dulszczyzna. Nazwa pochodzi od dzieła Gabrieli Zapolskiej – „Moralność Pani Dulskiej” i oznacza odrażającą postawę opartą na obłudzie, kłamstwach i prymitywiźmie umysłowym. Prawdy zawarte w tym utworze potęgują moje zdanie o ludziach zachowujących się jak tytułowa bohaterka. III Zakończenie Utwory, które przedstawiłem pomogły mi odnaleźć wzorce zachowań oraz ideały, które dokładnie rozgraniczyły dobro od zła. Nie bez powodu na pierwszym miejscu postawiłem filozofię Horacego. Gdyż to właśnie od jego ideologii wywodzą się moje późniejsze przemyślenia. Nie ma utworu, który by nie przekazywał czytelnikowi ukrytej wiadomości. Często nie zdajemy sobie sprawy, że prowizorycznie mało ważna treść zostaje w naszej podświadomości. Jest potęgowana przez czas, aby później zmienić się w genialny koncept. Nawet jeżeli odrzucamy wizję życia przedstawioną przez autora, musimy pamiętać o tym, że w przyszłości możemy znaleźć się w podobnej sytuacji. Wtedy dobrze byłoby przypomnieć sobie jak wysoka jest drabina do ideału i na którym szczeblu właśnie stoimy.