Rozrachunek z życia poety: Odejście z tego świata wywołuje u poety uczucie smutku, tym bardziej bolesne, że nie pozostawia tu na ziemi po sobie "żadnego dziedzica" ani dla swojej "lutni, ani dla imienia"; Poeta zwraca się do przyjaciół i całego narodu - do odbiorców testamentu, podkreślając swoją łączność z ludźmi: "Żyłem z wami, cierpiałem i płakałem z wami, Nigdy mi, kto szlachetny, nie był obojętny". Poeta podkreśla spełnienie przez siebie patriotycznego obowiązku wobec ojczyzny; prosi tym samym tych, którzy go znają, aby przekazali przyszłym pokoleniom, że poświęcił całą swoją młodość dla ojczyzny; służył jej zawsze swoją poezją, zarówno w jej dobrych jak i złych chwilach; Prosi swoich przyjaciół, aby przekazali jego serce matce, żałując, że tylko tyle może jej ofiarować; obiecuje im, iż postara się ich odwiedzić po śmierci, jeśli jego męczeńska dusza będzie błąkać się po ziemi; jednak jeżeli Bóg uwolni go od męki, to nie zjawi się u nich -> będą oni zatem wiedzieli czy ich zmarły przyjaciel doznał Bożego spokoju, czy błąka się tak jak owe duchy przedstawione w Mickiewiczowskich "Dziadach cz. II". Poeta pozostawia żywym nakaz służby ojczyźnie. Według niego nie można tracić wszelkiej nadziei, nakłada na nich obowiązek rozbudzenia w narodzie poczucia przynależności narodowej i pragnienia wolności, a kiedy zajdzie potrzeba to należy tak nimi pokierować, aby byli gotowi do największego poświęcenia dla kochanej ojczyzny: "Lecz zaklinam - niech żywi nie tracą nadziei I przed narodem niosą oświaty kaganiec; A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec" Odchodząc z tego świata, pozostawia grono najbliższych mu przyjaciół z dumą podkreślając spełnienia przez siebie patriotycznego obowiązku wobec ojczyzny: "Znać, że srogą spełniłem, twardą Bożą służbę I zgodziłem się tu mieć - niepłakaną trumnę." Następnie zrozpaczony pyta, kto drugi tak jak on zgodzi się odejść bez oklasków świata: "Być sternikiem duchami napełnionej łodzi, I tak cicho odlecieć, jak duch, gdy odlata." Wierzy jednak, że przyszłe pokolenia docenią jego poezję (motyw Horacjański exegi monumentum i non omnis moriar). Będzie ona pozytywnie oddziaływać na ludzi, pobudzać do czynu i wychowywać. Będzie również "siłą fatalną", która "zjadaczy chleba - w aniołów przerobi", czyli zmieni złych ludzi w dobrych, a zwykłych w bohaterów;
Analiza "Testament mój" Słowackiego
Rozrachunek z życia poety: Odejście z tego świata wywołuje u poety uczucie smutku, tym bardziej bolesne, że nie pozostawia tu na ziemi po sobie "żadnego dziedzica" ani dla swojej "lutni, ani dla imienia"; Poeta zwraca się do przyjaciół i całego narodu - do odbiorców testamentu, podkreślając swoją łączność z ludźmi: "Żyłem z wami, cierpiałem i płakałem z wami, Nigdy mi, kto szlachetny, nie był obojętny". Poeta podkreśla spełnienie przez siebie patriotycznego obowiązku wobec ojczyzny; prosi tym samym tych, którzy go znają, aby przekazali przyszłym pokoleniom, że poświęcił całą swoją młodość dla ojczyzny; służył jej zawsze swoją poezją, zarówno w jej dobrych jak i złych chwilach; Prosi swoich przyjaciół, aby przekazali jego serce matce, żałując, że tylko tyle może jej ofiarować; obiecuje im, iż postara się ich odwiedzić po śmierci, jeśli jego męczeńska dusza będzie błąkać się po ziemi; jednak jeżeli Bóg uwolni go od męki, to nie zjawi się u nich -> będą oni zatem wiedzieli czy ich zmarły przyjaciel doznał Bożego spokoju, czy błąka się tak jak owe duchy przedstawione w Mickiewiczowskich "Dziadach cz. II". Poeta pozostawia żywym nakaz służby ojczyźnie. Według niego nie można tracić wszelkiej nadziei, nakłada na nich obowiązek rozbudzenia w narodzie poczucia przynależności narodowej i pragnienia wolności, a kiedy zajdzie potrzeba to należy tak nimi pokierować, aby byli gotowi do największego poświęcenia dla kochanej ojczyzny: "Lecz zaklinam - niech żywi nie tracą nadziei I przed narodem niosą oświaty kaganiec; A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec" Odchodząc z tego świata, pozostawia grono najbliższych mu przyjaciół z dumą podkreślając spełnienia przez siebie patriotycznego obowiązku wobec ojczyzny: "Znać, że srogą spełniłem, twardą Bożą służbę I zgodziłem się tu mieć - niepłakaną trumnę." Następnie zrozpaczony pyta, kto drugi tak jak on zgodzi się odejść bez oklasków świata: "Być sternikiem duchami napełnionej łodzi, I tak cicho odlecieć, jak duch, gdy odlata." Wierzy jednak, że przyszłe pokolenia docenią jego poezję (motyw Horacjański exegi monumentum i non omnis moriar). Będzie ona pozytywnie oddziaływać na ludzi, pobudzać do czynu i wychowywać. Będzie również "siłą fatalną", która "zjadaczy chleba - w aniołów przerobi", czyli zmieni złych ludzi w dobrych, a zwykłych w bohaterów;
Materiały
Kryzys światopoglądowy w "Trenach" Jana Kochanowskiego
Kryzys światopoglądowy i jego przezwyciężenie w „Trenach” Jana Kochanowskiego.
Wiemy, że światopogląd to po prostu pogląd człowieka na świat. To ogół jego przekonań, poglądów, sądów na temat świata i życia, które mają wpływ na jego postawę życiową i postępowanie. Właśnie taki światopogląd wypracował sobie Jan Kochanowski.
̶...
"Choroba wieku" - objawy Wertera
\"Choroba wieku\" jest sformułowanie, które zawiera w sobie wszystkie ważniejsze cechy bohatera romantycznego; idąc po kolei:
Werter jest człowiekiem nieszczęśliwie zakochanym do tego stopnia, że swoim zachowaniem przestraszył swoja ukochaną i ta się od niego odsunęła;
Miłość ta powoduje u niego paraliż woli, ból (również istnienia), wyobc...
Kapitał własny
Funkcje kapitału własnego.
1. Funkcja założycielska - posiadanie w niezbędnej wysokości kapitału jest warunkiem otrzymania zezwolenia na założenie banku. Kapitał ten stanowi zabezpieczenie bankowości 5.000.000 ECU.
2. Funkcja regulatora działalności kredytowej - rozmiary akcji kredytowej sparametryzowane są z kapitałem własnym. Współczynni...
Słowa Stachury "Chodzę tu, chodzę tam, z tłumem ludzi zawsze sam" uczyń mottem rozważań o bohaterach literackich, którzy doświadczyli samotności w tłumie
Życie jest dla człowieka rzeczą nieodgadnioną. Wiele filozoficznych tez, ideologii konstruowanych było w związku z pytaniami: czym jest życie?, jaki jest cel istnienia?, po co zostaliśmy stworzeni? Niestety, nigdy nie uda nam się znaleźć jedynej prawdziwej odpowiedzi. Nie można przecież wystawić recepty na szczęście i dobrobyt w życiu. Stanisław...
Cechy młodości w literaturze
18. MŁODZIEŻ
Od wiekow mlodziez probowala w mniejszym lub wiekszym stopniu ingerowac w sprawy panstwa. Chciala byl zauwazana, doceniana i traktowana na rowni z doroslymi. Cecha mlodosci jest bunt przeciwko istniejacym konwencjom, zasadom i przyjetym regulom. Jest to okres w ktorym mlody czlowiek przezywa liczne rozterki, wzloty i upadki. Zakoch...
Cykl kapitału obrotowego - opis
CYKLEM KAPITAŁU OBROTOWEGO: określa się okres jaki upływa od momentu wydatkowania środków pieniężnych na zakup czynników produkcji do momentu uzyskania przychodów ze sprzedaży produktów i usług wytworzonych dzięki zastosowaniu tych czynników. Długość cyklu kapitału obrotowego zdeterminowana jest następującymi czynnikami:
• Długością cykl...
Bohaterowie "Romea i Julii"
Charakterystyka postaci
Romeo i Julia to utwór, który – jak większość dzieł Szekspira – prezentuje bohaterów o zróżnicowanym rysunku charakterologicznym. Dotąd obowiązywała zasada podziału postaci dramatu ma osoby jednoznacznie pozytywne lub negatywne, narzucone przez estetykę klasyczną. Szekspir odchodzi od tego zwyczaju, a om...
Kim byli jezuici ?
Jezuici (Towarzystwo Jezusowe) - zakon mający przewodzić kontrreformacji ; przejęli w swoje ręce szkolnictwo - preferowali humanistyczny model wykształcenia, bazujący na nauce teologii i filozofii, języka i literatury łacińskiej oraz greckiej, a także retoryki ; Jezuici odrzucali wszystko to, co niechrześcijańskie; później byli uznawani za ludzi...