Opis przedstawienia - Dziady albo młodzi czarodzieje



Tytuł przedstawienia : DZIADY ALBO MŁODZI CZARODZIEJE Teatr : im. Jana Kochanowskiego w Opolu Data premiery : 20.XII.1997 Realizacja sztuki : wg Adama Mickiewicza - ,, DZIADY " (cz. I , II , IV i III ) Adaptacja , inscenizacja , reżyseria : Adam Sroka Scenografia : Toroniewicz Iza Muzyka : Szwajgier Krzysztof Obsada : Cz. I - Dziewica - Rogowska Grażyna , Starzy: - Rogowska Grazyna , Guślarz - Minkiewicz Grzegorz , Starzec - Lecki Zdzislaw , Kobieta - Wyszomirska Ewa , Dziecię - Cwen Aleksandra(adeptka) , Młodzi: - Cwen Aleksandra(adeptka) , Młodzieniec I(Strzelec) - Malec Leszek , Młodzieniec II(Mysliwy) - Orłowski Maciej , Młodzieniec III - Jakubczyk Andrzej ,Młodzieniec IV - Misiorowska Grażyna , Gustaw - Federowicz Sławomir ; Cz. II - Federowicz Sławomir , Chor: - Federowicz Sławomir , Guślarz - Minkiewicz Grzegorz , Starzec - Lecki Zdzisław , Kobieta - Wyszomirska Ewa , Pasterka w , Żałobie - Rogowska Grażyna , Młodzieniec I - Malec Leszek , Młodzieniec III - Jakubczyk Andrzej , Widma: - Jakubczyk Andrzej , Aniołek I(Rozia) - Cwen Aleksandra(adeptka) , Aniołek II(Józio) - Misiorowska Grażyna , Pan - Switała Michał , Sowa - Paradzińska Judyta , Kruk - Orłowski; Maciej , Zosia - Wnek-Malec Lucyna , Gustaw - Federowicz Slawomir ; Cz. IV - Federowicz Sławomir , Ksiądz - Kotas Waldemar , Gustaw - Federowicz Sławomir , Dziewczyna I - Rogowska Grażyna , Dziewczyna II - Cwen Aleksandra(adeptka) ; Cz. III - Cwen Aleksandra(adeptka) , Konrad - Federowicz Sławomir ,Więźniowie: - Federowicz Sławomir , Jan - Jakubczyk Andrzej , Zegota - Orłowski Maciej , Feliks - Misiorowska Grażyna , Tomasz - Malec Leszek , Ksiądz Piotr - Switała Michał , Ewa - Paradzińska Judyta , Duchy latawce - Paradzińska Judyta , Dobry - Wnek-Malec Beata , Zły - Wyszomirska Ewa , Guślarz - Minkiewicz Grzegorz , Kobieta w Żałobie - Rogowska Grażyna , Asystent reżysera - Rogowska Grażyna , Asystent scenografa - Kulakowska Jola. Przedstawienie Dziady albo młodzi czarodzieje poprzedza inwokacja. Inwokację tę można zresztą uznać jako motto , zaczerpnięte z dramatu pt. "Dziady" Adama Mickiewicza , z którego w bardzo dużym stopniu korzystał autor sztuki Adam Sroka , przy tworzeniu swego przedstawienia . Przedstawienie Dziady albo młodzi czarodzieje to nic innego jak tylko przekomponowanie dramatu Adama Mickiewicza pt. "Dziady" w takim stopniu , że jego autor staje się tylko współautorem omawianego przedstawienia . I chociaż w całym przedstawieniu są prawie wyłącznie słowa , wersy i strofy Adama Mickiewicza , to nie wygląda na to iż , jest on tu ważniejszy od Adama Sroki . Myślę , że reżyser poszedł trochę "na łatwiznę", wplatając do swojej sztuki prawie same słowa Mickiewicza, zamiast wymyślać od podstaw całkiem nową sztukę . Po prostu , podkradł Mickiewiczowi fundament ,,Dziadów", w którym zastosował dekompozycję , dodał trochę retuszu i tak powstał scenariusz do - wydaje mi się bardzo nowoczesnego spektaklu jakim są Dziady albo młodzi czarodzieje . Może przez to Adam Sroka chciał się jakoś utożsamić z Adamem Mickiewiczem i tym samym sprawić , że jego przedstawienie będzie bardziej realistyczne ? . Sam tytuł ,,Dziady" mówi sam za siebie. Natomiast Dziady albo młodzi czarodzieje to już znacznie więcej - to ponadplanowe , nowoczesne "Dziady " , o które zresztą chyba chodziło reżyserowi . Tytuł Dziady albo młodzi czarodzieje może budzić jakieś wątpliwości . Co mają Dziady do młodych czarodziejów? Wydaje mi się , że reżyser chciał tu pokazać kontrast pomiędzy Starymi i Młodymi . Przyszło mi to na myśl ponieważ , zaraz na początku spektaklu , na scenie pojawili się Młodzi i Starzy , którzy jeżdżą na dziwacznych , panoptikalnych wózkach . Młodzi są żywi , ruchliwi, hałasując zabijają krzykiem " Dalej , że dalej że, z tropu w trop " Starzy natomiast mamroczą . Całe przedstawienie składa się z dwóch części , które są oddzielone piętnastominutową przerwą . Pierwsza cześć spektaklu ( złożona z I , II i IV części Dziadów) rozegrana jest na scenie wspólnie z widownią. Natomiast część druga przedstawienia ( oparta na III części Dziadów ) rozgrywa się w nowej scenerii . Cytat : " Wyprowadził Sroka widzów ze sceny , rozbił wspólnotę części pierwszej (tj. I, II i IV ) , i usadowił publiczność w wygodnych fotelach teatralnych , uczynił świadkami rozmowy o Bogu i o podmiotowości człowieka . Część drugą rozpoczyna Gustaw - Konrad, od słów " ja , ja , ja , ja ", które są przedmiotem do odkrytej prawdy przez Konrada - że Ja - zwrócenie się do samego siebie rozwiąże wszystkie problemy . Jednym może się ta sztuka podobać , drugim nie , ale całość zawdzięczamy nie tylko samemu Adamowi Sroce , ale także wszystkim jego współpracownikom których wymieniłem na początku . Teatr opolski im. Jana Kochanowskiego oferuje bogate , możliwości inscenizacyjne i techniczne na każdej z trzech scen. Np. Pierwsza scena na której wystawia się ( część I, II i IV Dziadów ) ma obrotówkę o średnicy 13 m , cztery ruchome zapadnie oraz opuszczany orkiestrion . Nowoczesnym oświetleniem , które szczególnie dodaje przedstawieniu uroku steruje komputerowa Compolite TyP Photon . Jest jeszcze wiele innych rozwiązań które dają odpowiedni klimat wystawianej sztuce Dziady albo młodzi czarodzieje . Do ważniejszych rzeczy przy omawianym spektaklu należy także , specyficzna muzyka doświadczonego kompozytora Krzysztofa Szwajgiera , któremu też musi zawdzięczać Adam Sroka swój wkład . I właśnie przez scenerię , poprzez naświetlenie i szczególnie muzykę , sztuka Adama Sroki mi się podobała. Może w niektórych momentach mniej a w niektórych więcej , ale w sumie ze spektakli , które dotychczas oglądałem na żywo, a nie było ich za dużo w moim życiu , sztuka w reżyserii Adama Sroki była dobra. Mimo , iż przedstawienie Dziady albo młodzi czarodzieje jest wystawiane w ciągu dwóch godzin , jest dosyć dokładne w szczegółach i przejrzyste . Przy całościowej ocenie , myślę , że Adam Sroka jednak minimalnie przesadził traktując wieszcza Adama Mickiewicza i jego ,, Dziady " na pozór mniej elegancko.

Opis przedstawienia - Dziady albo młodzi czarodzieje

Materiały

Oświecenie w Europie a Polsce Racjonalizm To podstawowy prąd umysłowy oświecenia, system opierający się na rozumie, a odrzucający odczucie czy objawienie jako źródło wiedzy. Za pierwszego racjonalistę uważa się francuskiego filozofa Kartezjusza. Punktem wyjścia i zarazem najistotniejszym elementem poglądów Kartezjusza było przekonanie, że jedynym źródłem rzetelnej wiedzy i ...

"Ballada" i "Moja wierna mowo" Miłosza - interpretacja „Ballada” Ballada jest gatunkiem z pogranicza epiki i liryki. Zawiera elementy dialogu i fabułę. Wiersz ten poświęca poeta T Gajcemu. Powstał po wojnie. Wątek fabularny - matka wraca z cmentarza, prowadzi z synem rodzaj monologu, matka, siada, odpoczywa, patrzy na miasto, obłuskuje jajko na twardo. Wątkiem najistotniejszym jest ocen...

Prawda o człowieku w "Granicy" Nałkowskiej Powieść Zofii Nałkowskiej \"Granica\" można traktować jako filozoficzne studium kariery człowieka. Świadczy o tym przekrojowy obraz życia Zenona Ziembiewicza, od domu rodzinnego do samodzielnej działalności w sferach rządzących. Autorka wykorzystała go do ukazania wpływu, jaki na psychikę i moralność człowieka ma awans społeczny. Głównego boh...

Co to jest dramat poetycki? dramat poetycki jest najbardziej zróżnicowanym wewnętrznie zjawiskiem dramaturgii współczesnej. Forma wiersza nie jest w nim warunkiem koniecznym., natomiast cechą wspólną jest traktowanie świata przedstawionego jako metafory i stylizacyjny charakter utworów (częste odwołania np. do tragedii, misterium, moralitetu czy dramatu romantycznego a w ...

Język w "Krzyżakach" Język Dzięki studiom nad epoką średniowiecza Sienkiewicz nie tylko wprowadził do powieści odpowiednie tło zdarzeń, klimat sporów polsko-krzyżackich, obyczajowość ludzi z różnych środowisk, ale przede wszystkim ułatwił czytelnikom przeniesienie się do czasu i miejsc akcji poprzez zastosowanie stylizacji na język tamtego okresu. Jest on dla ...

Atrybucja wewnętrzna i zewnętrzna - wyjaśnienie Atrybucja wewnętrzna to wnioskowanie, że jakaś osoba zachowała się w określony sposób zarówno ze względu na swe właściwości, jak i postawy, charakter czy osobowość. Atrybucja zewnętrzna to wnioskowanie, iż jakaś osoba zachowała się w określony sposób ze względu na właściwości sytuacji, w której się znalazła; zakłada się tu, że w tej sytuacji w...

"Kartoteka" Różewicza jako nowa koncepcja dramatu „Kartoteka” Tadeusza Różewicza wyrazem nowej koncepcji dramatu. Tadeusz Różewicz jest reprezentantem pokolenia Kolumbów (obok Baczyńskiego, Borowskiego, Gajcego), którego młodość przypadła na wojnę i okupację. Ci młodzi mężczyźni (prawie chłopcy) walczyli w czasie wojny, zaś po niej - jeśli przeżyli - wnieśli do literatury swoje ...

Legenda o św Aleksym - opis Nazwę średniowiecze, czyli \"wieki średnie\" wprowadzili twórcy następnej w dziejach epoki - renesansu. Określili w ten sposób okres przejściowy, rozciągający się między epoką starożytną, a nowymi czasami odrodzenia. W renesansie uważano średniowiecze za okres przestoju, przejście między świetną epoką antyku, a czasami nowożytnymi. Ludzi...