Ogólna charakterystyka "Mitologii" Parandowskiego

Bogowie: ogólne wiadomości: - nieśmiertelni i zawsze młodzi - obdarzeni niezwykłą siłą i urodą, więksi, piękniejsi i silniesi od ludzi - posiadający wielką potęgę i wiedzę - obdarzeni cudowną własnością przenoszenia się z miejsca na miejsce z niezwykłą szybkością oraz zdolnością przemiany w różne postaci i kształty - nie są wszechwiedzący, wszechobecni, wszechmocni każdy urodził się kiedyś i przed śmiercią broni ich ambrozja, zaś od starości nektar - chętni do ingerencji w ludzkie losy - podlegający Mojrze (Przeznaczeniu) Zeus - ojciec bogów i ludzi, władca nieba, światła, piorunów, sił przyrody Hera - małżonka Zeusa, patronka małżeństwa i wierności małżeńskiej Posejdon - władca mórz, wysp, wybrzeży i przystani Hades - władca podziemnego świata zmarłych Demeter - bogini płodności, rolnictwa, urodzajów Dionizos - bóg wina i płodnych sił natury Afrodyta - bogini miłości, rozkoszy, piękna i wdzięku,opiekunka żeglarzy Eros - bożek miłości z łukiem i strzałą, syn Afrodyty Tanatos - bóg śmierci Ares - bóg wojny Artemida - dziewicza bogini łuku i strzały (pierwotnie śmierci), lasów, gór, łowów i zwierzyny, księżyca Apollo - bóg słońca, światła, wyroczni, patron sztuk pięknych, przewodnik Muz, opiekun trzód Hermes - bóg pasterzy, kupców, żeglarzy, patron podróżnych, przewodnik dusz zmarłych Hefajstos - kulawy bóg ognia,kowali i złotników Atena - dziewicza bogini mądrości, sztuki wojrennej, opiekunka Aten, drzew oliwnych, kobiecych robót ręcznych Kronos - tytan ojciec Zeusa Hestia - bogini ognia (ogniska domowego) Muzy: 9 córek Zeusa i Mnemosyne zamieszkiwały szczyty gór na beockim Helikonie, Parnasie, lecz najbardziej lubiły przebywać na wyniosłościach Pierii pod Olimpem. Przewodnikiem i zwierzchnikiem był Apollo. opiekowały się: - Kalliope (Pięknolica) pieśń bohaterska - Klio (Głosząca sławę) historia - Euterpe (Radosna) patronka liryki - Taleja (Rozkoszna) komedia - Melpomene (Śpiewająca) tragedia - Terpsychora (Kochająca taniec) taniec - Erato (Umiłowana) pieśni miłosne - Polihymnia zsyła natchnienie tym, którzy piszą hymny i pieśni pobożne - Urania (Niebiańska) gwiażdziarstwo Nimfy: boginki sił żywotnych i uroków wolnej przyrody nieujarzmionej przez człowieka , personifikacje rzek i mórz, żródeł, lasów, drzew, gór, często mieszkające w grotach piękne, śmiertelne ale długowieczne dziewczęta; zwykle dobroczynne, ale czasem grożne Postacie: Odyseusz - król Itaki syn Laertesa, mąż Penelopy; brał udział w wojnie trojańskiej, gdzie dzięki swej chytrości i odwadze stał się jednym z najsłynniejszych bohaterów wojny m.in. za jego radą zbudowano konia trojańskiego; jego powrót do Itaki trwający 10 lat został opisany w "Odyseji" Homera obfitujący w niebezpieczne, cudowne przygody np:ląduje na wyspie Cyklopów, udaje się do Hadesu, 7 lat spędza u nimfy Kalipso po 20 latach niobecności wrócił do ojczyzny, gdzie czekała na niego wierna żona Penelopa Jazon - syn Aizona króla Jolkos w Tesalii, aby odzyskać tron musiał zdobyć złote runo, aby je jednak zdobyć musiał wykonać prace: zaorać pole ziejącymi ogniem bykami, zasiać smocze zęby i zabić wrosłych z nich mężów Herakles - syn Zeusa i Alkmeny obdarzony nadludzką siłą, odwagą, wytrwałością, dobrocią i współczuciem, ale też raptus (rozbił kiedyś lirę na głowie swojego nauczyciela), w wywołanym przez Herę napadzie szału zabił żone i dzieci, aby oczuścić się z tej zbrodni miał wykonać 12 prac w służbie Eurysteusza: - zabić lwa nemejskiego (udusił go rękami) - zgładzić hydrę lernejską (przypalał miejsca po uciętych głowach, aby nie odrosły) - schwytać łanię kerynejską - upolować dzika ermantejskiego - wytępić ptaki stymfalijskie (powystrzelał je z łuku) - oczyścić stajnia Augiasza - ujarzmić byka kreteńskiego - uprowadzić rumaki Diomedesa (żywione ludzkim mięsem, rzucił im króla Tracji na pożarcie i tym samym obłaskawił je) - zdobyć pas Hippolity królowej Amazonek - uprowadzić woły Geryona - przynieść jabłko z ogrodu Hesperyd (złote jabłka, córek Atlasa przejmuje od niego sklepienie niebios, aby ten pomógł mu ukraść jabłka) - porwać z Hadesu Cerbera za trudy i cierpienia po śmierci obdarzono go nieśmiertelnością i dano mu Hebe za żonę Tezeusz - heros ateński, syn króla Aten Egeusza; udał się na Kretę, gdzie dzięki pomocy Ariadny zabił Minotaura, jednak w drodze powrotnej zapomniał zmienić żagli z czarnych na białe, co oznaczało, że wyprawa zakończyła się niepowodzeniem Egeusz rzucił się do morza i utonął; Tezeusz uczestniczył także w kilku przygodach Heraklesa Achilles - główny bohater i centralna postać Iliady, ideał młodzieńca, który przedkłada krótkie, ale pełne chwały życie nad długą i gnuśną egzystencją, cechuje go jednak, prócz męstwa w walce, niezłomna przyjażń dla Patrokla i pogarda dla kłamstwa; zabija w pojedynku Hektora, który wcześniej zabił jego przyjaciela Patrokla, ciągnie ciało Hektora za swoim rydwanem i oddaje jego ciało w zamian za bogate dary, ginie od zatrutej strzały, która ugodziła jego stopę - jego jedyny słaby punkt Hektor - syn Priama i Hekabe najdzielniejszy i najszlachetniejszy z bohaterów trojańskich, wyróżnia się wielokroć w obronie Troi. Zginął w pojedynku z Achillesem mszczącym śmierć swego przyjaciela. Parys - syn Priama króla Troi i Hekabe, rozstrzygnął spór o jabłko niezgody na korzyść Afrodyty, która obiecała mu miłość najpiękniejszej kobiety Heleny żony Menelaosa, którą porwał i uprowadził do Troi, co wywołało wojnę trojańską. Zabił Achillesa zatrutą strzałą, sam też zginął od takiej strzały. Eneasz - bohater Eneidy Wergiliusza, syn śmiertelnika Anchizesa i bogini Afrodyty, Eneida - sławi legendarne pochodzenie trojańskiego ludu rzymskiego, którego początek miał dać Eneasz, który przybył do Itaki, gdzie założył kolonię. Dedal - bajecznie zręczny rzemieślnik i wynalazca ateński, wygnany z Aten uwięziony wraz z synem Ikarem przez Minosa sporządził dla siebie i syna skrzydła, przy pomocy których chciał polecieć na Sycylię. Ikar - syn Dedala wbrew ojcowskim radom, wzbił się wysoko, zbyt blisko słońca, które stopiło wosk, po czym spadł na zachód od Samos do morza zwanego odtąd Ikaryjskim. Prometeusz - syn tytana Jepeta i Temidy; stworzył człowieka, wykradł niebu ogień i dał ludziom, aby poprawić ich nędzny byt (prometeizm poświęcenie się jednostki dla ogółu),Zeus kazał Hefajstosowi stworzyć Pandorę i zesłał ją do ludzi wraz z bezlikiem nieszczęść. Prometeusz odpłacił bogom podstępem za podstęp, zabił wołu i podzielił go na części, jedną stanowiło mięso zawinięte skórą, drugą kości tłuszczem. Zeus wybrał gorszą część i od tej pory składano bogom tłuszczi kości. Zeus kazał Prometeusza przykuć do skały na Kaukazie, gdzie orzeł wyjadał mu stale odrastającą wątrobę, po setkach lat męki Herakles zastrzelił orła i uwolnił Prometeusza. Orfeusz - śpiewak, muzyk i poeta tracki, grą na kitarze i śpiewem potrafił oczarować rośliny,zwierzęta i skały; jego ukochana malżonka zmarła od ukąszenia żmii, aby ją odzyskać zstąpił do Hadesu,gdzie oczarował wszystkich swą muzyką, uzyskał zgodę na wyprowadzenie żony Eurydyki pod warunkiem, że nie obejrzy się na nią, aż do momentu przekroczenia progu Erebu, jednak nie wytrzymał i jego żona została porwana do Hadesu tym razem na zawsze. Edyp - syn Lajosa, króla Teb i Jokasty; według wyroczni miał zabić ojca i poślubić matkę, został porzucony w górach, znależli go pasterze i oddali lrólowi Koryntu, gdy ten usłyszał przepowiednię opuścił dom i podróżował, udał się do Teb, gdzie uwolnił krainę od Sfinksa, w zamian za co dostał rękę swojej prawdziwej matki i królestwo; gdy dowiedził się o wszystkim Jokasta powiesiła się, a Edyp wyrusza na wygnanie. Medea - czarodziejka, pomogła Jazonowi zdobyć złote runo, po czym powróciła z Jazonem do kraju i wyszła za niego za mąż, namówiła córki uzurpatora Peliasa, aby go zabiły, za co została wygnana wraz z mężem i dwoma synami z Tesalii, gdy Jazon opuśćił ją zabiła obu synów a rywalce ofiarowała zatrutą szatę (od której spaliła się wraz z całym dworem) Ariadna - córka Minosa króla Krety z miłości do Tezeasza przybyłego na Kretę, aby uwolnić Ateńczyków od haraczu z chłopców i dziewcząt poświęcanych Minotaurowi, pomogła dostać się do niego do labiryntu, Tezeusz porzucił ją na wyspie Nakos gdzie odnalazł ją i poślubił Dionizos. Penelopa - żona Odyseusza, wzór i ideał wierności małżeńskiej - przez 20 lat czekała na powrót swojego męża. Klitajmestra - córka króla Sparty w Iliadzie Agamemnon oświadcza, że woli od niej swą brankę Chryzejdę w Odysei mówi się o niej jako kobiecie uczciwej, która długo opierała się zalotom Egista, w czasie gdy Agamemnon był pod Troją po jego powrocie Egist zabił go w zmowie z Klitajmestrą, ona zaś sama zabiła Kasandrę, przywiezioną z Troi kochankę męża. Helena - naipiękniejsza i najbardziej pożądana z kobiet, córka Zeusa i Ledy żona Menelaosa, w sprawie trzech bogiń została przyżeczona Parysowi, który porwał ją do Troi co było powodem wybuchu wojny trojańskiej stała się archetypem i symbolem triumfującej urody kobiecej. Hekuba - Hekabe, żona króla Troi Priama, Polimestor król Tracji zabił Polidora syna Priama oddanego pod opiekę ze skarbami, aby je zagarnąć; Hekuba zabiła dzieci Polimestora, a jego samego zabiła za co została zamieniona w sukę wyjącą na grobie syna. Dydona - jej brat król Tyru zamordował jej męża, aby zagarnąć jego majątek udała się do Libii, gdzie król zaoferował jej taki obszar ziemi, jaki da się przykryć skórą wołu, Dydona pocieła skórę na tak wąskie pasy, że objęła nimi miejsce, na którym stanęła Byrsa, akropol Kartaginy. Dejanira - żona Heraklesa, aby zyskać miłość męża uwierzyła centaurowi Nessowi, który dał jej splamioną jego krwią tunikę i posłała ją Heraklesowi, gdy ten zakochał się w Joli, po założeniu szaty zmarł w męczarniach a Dejanira popełniła samobójstwo. Pandora - pierwsza kobieta ulepiona z gliny przez Hefajstosa z rozkazu Zeusa, dostała od bogów puszkę, w której były wszystkie nieszczęścia, była to kara za wydarcie ognia bogom przez Prometeusza; jego brat ożenił się z nią i otworzył puszkę, z której wfrunęły wszystkie nieszczęścia jakie trapią ludzkość. Antygona - córka Edypa, któremu towarzyszy aż do śmierci; nowy władca Teb Kreon nie pozwolił pochować Polinika jej brata jako zdrajcy ojczyzny, Antygona, uznając wyższość praw moralnych, boskich nad państwowymi, ludzkimi pogrzebała brata za co została żywcem zamurowana i odebrała sobie życie. Motywy: labirynt - na Krecie zbudowany przez Dedala na polecenie Minosa, siedziba Minotaura kaduceusz - biała laska heroldów, posłów, będących oznaką ich nietykalności, laska Hermesa, którą dzierżył jako bóg snu i marzeń sennych i jako przewodnik dusz do świata podziemnego, którą uśmierzał spory - symbol pokoju. nektar - napój bogów, chroni od starości ambrozja - pokarm bogów olimpijskich, spożycie ambrozji i nektaru zapewniało nieśmiertelność, chroniło ciało od zepsucia, ich woń zagłuszała przykre zapachy egida - tarcza sporządzona przez Hefajstosa z metalu i skóry kozy Almatei, cudowny atrybut Zeusa azyl - schronienie, miejsce poświęcone bóstwu skąd nie wolno było wydać ściganego przestępcy złoty wiek - była to wieczna wiosna (płynęły strugi mleka i słodkiego nektaru, a złoty miód ciekł z zieleniejącego dębu Arkadia - górski, lesisty kraj na środkowym Peloponezie, zamieszkały przez ubogich pasterzy wg. poezji bukolikowej Wergiliusza kraina prostoty i szczęśliwości Związki frazeologiczne: węzeł gordyjski - zagmatwany problem Kasandra - zwiastunka katastrofy koń trojański - podtępny, niebezpieczny "dar" koszulka Dejaniry - coś, co sprawia wielkie męczrnie, synonim cierpienia, od którego nie ma ucieczki męki Tantala - straszne męki nić Ariadny - sposób na wyjście z trudnej sytuacji paniczny strach - przerażanie pięta Achillesa - słaby, czuły punkt prometeizm - poświęcenie się jednostki dla dobra ogółu puszka Pandory - żródło wszelkich nieszczęść i kłopotów, wynikłych z chciwości stajnia Augiasza - miejsce szczególnie zabrudzone syzyfowa praca - bezowocna, nadaremna praca tytaniczna praca - praca bardzo ciężka i wyczerpująca łoże Prokrusta - system, doktryna, polityka itp.zmuszają do dostosowania się do czegoś, do ulegania czemuś Stworzenie świata - powstał z Chaosu,wyłoniły się z niego dwa bóstwa Uranos i Gaja oraz ziemia, z ich związku zrodziły się trzy rody: tytanów, cyklopów i sturękich. Uranos bojąc się synów kazał ich strącić do Tartaru (bezdennych czeluści) wówczas najmłodszy tytan Kronos za namową Gai okaleczył ojca i sam objął władzę nad światem.Zapamiętawszy klątwę ojca, który mu kiedyś przepowiedział, że i jemu syn odbierze berło, połykał kolejno swoje dzieci, które rodziła mu żona Reja. Po urodzeniu szóstego dziecka Reja oszukała go. Podała mu zawinięty kamień i Kronos połknął go, sądząc, że połyka syna. Ona natomiast zeszła na ziemię i ukryła dziecko, któremu dała na imię Zeus, w grocie na Krecie pod opieką nimf górskich. Chłopiec chował się zdrowo karmiony mlekiem kozy Almatei. Gdy dorósł poradził matce by podała Kronosowi środek wymiotny, co uczyniła a on wypluł połknięte dzieci: Hadesa, Posejdona, Herę, Hestję i Demeter. Zeus stoczył z Kronosem walkę, która trwała 10 lat, nie przyniosła rozstrzygnięcia, wówczas Zeus uwolnił z Tartaru cyklopów i sturękich, przy ich pomocy pokonał Kronosa i strącił go do czeluści. Bogowie podzielili władzę międze siebie. narodziny człowieka - według jednego z podań twórcą rodu ludzkiego jest Prometeusz. Ulepił on człowieka z gliny pomieszanej ze łzami, a duszę dał mu z ognia niebiańskiego, którego parę iskier ukradł z rydwanu słońca. Stworzony w ten sposób człowiek był słaby i bezbronny wobec potęgi przyrody, której nie rozumiał. Prometeusz, widząc to, ponownie zakradł się po ogień do niebiańskiego spichlerza, przyniósł go na ziemię i nauczył ludzi, jak się nim posługiwać. (patrz Prometeusz i Puszka Pandory). Potop - ludzie po uwięzieniu Prometeusza nękani cierpieniami, pełni żadz stawali się żli i występni, obrażali bogów, gdy król Lykaos obrażił Zeusa częstując go mięsem ludzkim postanowiono spuścić potop, spadły deszcze wszystko zostało zalane oprócz Parnasu w Beocji dobiło do niego dwóch staruszków Deukalion i Pyrra, gdy woda opadła poszli do groty delfickiej, aby się dowiedzieć co należy czynić: mieli zasłonić twarze i rozrzucać kości swojej matki. Deukalion wyjaśnił: wspólną macierzą wszystkiego co żyje jest ziemia, a kośćmi ziemi są kamienie, poszli wtedy na pole, gdzie rzucali kamienie, które stawały się ludżmi, z ręki Deukaliona powstali mężczyżni a Pyrry kobiety. Gdy odpoczeli zobaczyli, że świat zaczął się zmieniać i odradzać. Nowe pokolenie wyrosłe z kamieni było silniejsze i bardziej odporne. Deukalion nauczał wszystkich, a Zeus widział, że ludzie nipamiętni kary nie stają się lepsi, lecz nie zsyłał na nich więcej potopu. Zło - patrz Pandora i Potop; wśród pierwszych ludzi złu była winna zbrodnicza krew gigantów, którą przesiąknięta była ziemia z jakiej Prometeusz ulepił ludzi. Przemiany pór roku - Demeter bogini urodzaju zabroniła Persefonie zrywać narcyzy ta jednak nie posłuchała i zerwała jeden, tym samym została porwana do podziemi, na prośbę bogów Hades zwrócił ją matce, ale wcześniej dał jej jabłko granatu co było symbolem przywiązania do królestwa podziemi odtąd co roku musiała na trzy miesiące wracać do męża. Gdy idzie do Hadesu przychodzi zima, a gdy powraca przychodzi wiosna; ziemia jest jej matką i uczucia jej rozgrywają się na ziemi. Obraz świata zmarłych - w przedsionku piekielnego państwa są postacie: Smutek, Trwoga, Nędza, Wojna, Niezgoda, Sny i Marzenia, pod drzewem leży Briareus sturęki olbrzym, potem zaczynają się błota i grzęzawiska Archeontu, której wody łączą się ze Styksem z niej bierze początek Lete rzeka zapomnienia, dusze aby dostać się do świata zmarłych muszą przepłynąć te wszystkie rzeki, korzystają z pomocy Charona przewożnika, który za opłatą przeprowadza na drugą stronę, na drugim brzegu jest Cerber - potworne psisko o trzech paszczach (dla wchodzących jest uprzejmy). Królestwo cieni to nieobeszła równina, chłodna i martwa, po której szamocą się ostre wiatry, pędzące tam i spowrotem mdłe dusze. Chodzą po niej umarli, a każdy ma tam wyznaczone miejsce. wszyscy czekają na sąd składający się z trzech królów: Minos, Ajakos i Radamantys, oceniają oni uczynki duszy i wyznaczają jej przyszłe miejce. Nad światem umarłych góruje ogromny pałac władcy tego świata Hadesa, pod nim znajduje się miejsce najsroższych każni dla zbrodniarzy. Jednak nie wszyscy tam trafiają, ten kto żył sprawiedliwie całe życie odjedzie na Wyspę Błogosławinych - krainy wiecznej szczęśliwości, gdzie wszystko jest jasne, kolorowe a budunki zbudowane są ze szlachetnych kamieni. Panuje tam wieczna wiosna. zjawiska astronomiczne - ???? Wojna trojańska: - porwanie Heleny przez Parysa syna króla Troi - odprawa posłów greckich Menelaosa i Odyseusza - wojna trwa przez 10 lat bez żadnego rozstrzygnięcia, w tym czasie wielu żołnierzy i obie strony zaczęły odczuwać zmęczenie tą wojną - ingerencje bogów w walki (zsyłanie zarazy) - kłótnie w obozie Greków Achilles obrażony na Agamemnona nie chce walczyć - pojedynek Menelaosa i Parysa, który miał rozstrzygnąć wojnę - pojedynek nierozstrzygnięty ( ingerencja Afrodyty, która unosi Parysa do Troi ) - walki rozpoczęły się od nowa, szale zwycięstwa z jednej strony na drugą - Trojanie wdarli się do obozu Greków - Patrokles ubrał zbroję Achillesa, został zabity przez Hektora - pojedynek Achillesa i Hektora - Achilles przywiązał ciało pokonanego do swego rydwanu, Priam wykupił zwłoki syna - Helena pomogła Diomedesowi i Odyseuszowi przejść potajemnymi korytarzami, gdy ci zakradli się w przebraniu, aby wykraść posąg Ateny z jej świątyni, dopóki znajdował się on w Troi, miasto nie mogło być zdobyte - Grecy upozorowali kilka dni póżniej odwrót, a w darze zostawili ogromnego drewnianego konia - Trojanie wprowadzili go do miasta - w nocy wydostało się z niego 12 najlepszych żołnierzy w tym Odyseusz i otworzyli bramy miasta - rozpoczęła się straszliwa rzeż miasta - Grecy wygrali wojnę Wędrówka Odyseusza: - u wybrzeży Tracji, w walce z Kikonami zdobywa Ismaros,ale traci 72 ludzi - ląduje z jednym okrętem w kraju Cyklopów - Eol bóg wiatru dał mu worek z przeciwnymi wiatrami, gdy jest blisko ojczyzny jego załoga otworzyła worek i znowu wrócili do wyspy Eola - gigantyczni Lastrygonowie zatapiają 11 jego okrętów - z ostatnim dotarł do wyspy czarodziejki Kirke, za jej radą udał się do Hadesu, gdzie miał się dowiedzieć o przyszłe losy - uniknął śpiewu pięknych syren - na wyspie Trinakii jego załoga zabiła kilka sztuk bydła Heliosa za co Zeus zatopił wszystkie statki wraz z załogą - Odyseusz dopłynął do wyspy nimfy Kalipso, gdzie spędził 7 lat - zbiliżył sie do wyspy Feaków, Posejdoin rozpętał burzę z opresji uratowała go boginka morska, na brzegu spotkał królewnę, która wskazała mu drogę do ojca, króla Alkinosa. Odyseusz opowiedział zgromadzonym o swych przygodach. Dostał od Feaków okręt, na którym wrócił do ojczyzny Wędrówka Eneasza: - po 6 latach podróży jest bliski Italii, gdy Junona rozprasza okręty Trojan z trudem lądują w Libii, pod Kartaginą, gdzie są przyjęci gościnnie przez królową Dydonę - Eneasz opwiedział zdobyciu o Troi - wyrocznia w Delos każe mu szukać ziemi przodków(Auzonia), na wyspach Strofadach harpie wieszczą, że eneasz założy miasto Italii. Po przybyciu na Sycylię umiera jego ojciec - Dydona kocha Eneasza i pragnie aby został z nią, Merkury - posłaniec bogów oznajmia, że ma on założyć państwo w Italii. Eneasz opuszcza Dydonę, która przebija się mieczem i zostaje spalona na stosie pogrzebowym, którego płomienie widzi Eneasz na otwartym morzu z okrętu - Eneasz przybywa na Sycylię w rok po śmierci ojca i zarządza igrzyska na jego cześć - Eneasz wylądował w Kume, zszedł do groty Sybilli i do królestwa zmarłych odwiedza ojca, spotyka Dydonę, która go odpycha, ogląda dusze swych przyszłych potomków, po czym wraca do swych towarzyszy i płynie do Lacjum - walki z Rutulami, bogowie postanawiają, że chociaż zwycięzcami są Trojanie przyszły Rzym nie po nich, ale po Latynach odziedziczy język, prawa i nazwę. Założenie Rzymu: Dynastia Eneasza mieszkała w mieście Alba Longa. Król miał dwóch synów Numitora, który objął władzę po ojcu i Amulisa, który przy pomocy wojska strącił brata z tronu. Córka Numitora powiła bliżnięta Romulusa i Remusa, których ojcem był Mars.Amulius kazał wrzucić bliżnięta do Tybru. Uratowały się i codziennie przychodziła wilczyca aby je nakarmić. Pewnego dnia zobaczył to pasterz Faustulus i wraz z żoną wychował dzieci. Gdy bracia dorośli zabili Amuliusa i przywrócili tron Numitorowi, po czym założyli nowe miasto, Romulus na Palatynie, Remus na Awentynie. Podczas wznoszenia murów dosazło do kłótni, w której Romulus zabił brata. Aby zaludnić miasto uczynił z niego azyl dla banitów i zbiegów. Brakowało kobiet, doszło wtedy do porwania Sabinek(kobiet jednego z okolicznych plemion).