Obraz społeczeństwa polskiego po powstaniu styczniowym Akcja utworu toczy się w latach osiemdziesiątych na Grodzieńszczyzn~e, we dworze Korczynskich i sąsiednim zaścianku Bohatyrowiczów – w dwóch środowiskach, między którymi narósł konflikt ekonomiczny, mający podłoże polityczne (wspólny udział w powstaniu styczniowym i solidarnie przeżywana klęska paradoksalnie utrudniają kontakt w nowej rzeczywistości) i zaostrzony dodatkowo przez poczucie zróżnicowania społecznego. Oprócz średniozamożnych ziemian Korczyńskich, borykających się z ekonomicznymi następstwami uwłaszczenia i powstania, oraz zaścianka Bohatyrowiczów, autorka pokazała epizodycznie inne warstwy społeczne wsi kresowej: bogatą (Andrzejowa Korczyńska, Darzeccy, Różyc) i uboższą szlachtę (Kirłowie), służbę folwarczną. W powieści przedstawiona została także, zawsze ważna w twórczości Orzeszkowej, „kwestia kobieca”, na przykładzie kilku sylwetek, jak Marta Korczyńska, która w obawie przed utratą pozycji społecznej zrezygnowała z małżeństwa z ukochanym człowiekiem, Teresa, całe życie czekająca na męża, rozleniwiona, histeryczna Emilia Korczyńska, jej córka Leonia, zepsuta salonowym wychowaniem, i inne. Znamienne jest, że główną postacią powieści jest właśnie kobieta, Justyna Orzelska, a jej wewnętrzny i duchowy rozwój uczyniła autorka najważniejszym tematem wielowątkowo prowadzonej fabuły. Bohaterowie (i bohaterki) powieści są nie tylko reprezentantami różnych postaw i środowisk, autorka dobitnie zaznacza także ogólniejszy podział na „starych” i „młodych”, wyraźnie różnicując dwa pokolenia, stanowiące przede wszystkim dwie odrębne propozycje postaw wobec rzeczywistości popowstaniowej i – w wymiarze uniwersalnym – wobec życia w ogóle. Przeszłość – tragiczna i zarazem idealizowana dzięki poczuciu braterskiej wspólnoty – przypominana jest poprzez szereg aluzji i napomknień, retrospektywnych opowieści bohaterów, wreszcie – najbardziej dosłownie – poprzez umiejscowienie akcji na terenie, gdzie rozegrała się jedna z ostatnich bitew powstania styczniowego, terenie naznaczonym obecnością szczególnej mogiły, a właściwie dwóch mogił. Jedna z nich – to grób Jana i Cecylii, legendarnej pary nierównych stanem przodków rodziny Bohatyrowiczów. Jan i Cecylia, niczym para bukolicznych kochanków, jacyś słowiańscy Dafnis i Chloe (autorka nawiązuje bowiem nie tylko do ideałów romantycznych czy sentymentalnych, ale i do tradycji sielanki oraz mitu arkadyjskiego), są symbolem idealnej, partnerskiej i rozumnej miłości, a przy tym stanowią wskazanie tradycji solidaryzmu i braterskiej zgody ponad podziałami społecznymi. Druga mogiła – to grób powstańców, pamiątka przegranej bitwy. Funkcjonuje ona w powieści w wieloraki sposób – jako swoiste memento dla postaci pozostających ze sobą w konflikcie, jako wskazanie (zresztą – niejednoznaczne) dla młodego pokolenia, wreszcie – jako symbol wartości łączących – oprócz miłości – parę głównych bohaterów. Jak powiedzieliśmy, akcja utworu toczy się około roku 1885 w Grodzieńszczyźnie, nad Niemnem. Już pierwsze strony powieści, stanowiące przedakcję, wprowadzającą nas w nastrój utworu, narzucają czytelnikowi sposób widzenia świata będący swoistą odmianą realizmu godzącego szerokie, epickie spojrzenie na rzeczywistość – przyrodę i ludzi – połączone z umiłowaniem szczegółu, wnikliwą obserwacją. Opis pól i lasów stanowiących tło dla ludzkich dramatów jest jednocześnie pełnoprawnym i autonomicznym tematem powieści. Widać w tym ujęciu ton mickiewiczowski –jego to przecież zwrot posłużył Orzeszkowej za nowy tytuł dzieła.
Obraz społeczeństwa polskiego w "Nad Niemnem"
Obraz społeczeństwa polskiego po powstaniu styczniowym Akcja utworu toczy się w latach osiemdziesiątych na Grodzieńszczyzn~e, we dworze Korczynskich i sąsiednim zaścianku Bohatyrowiczów – w dwóch środowiskach, między którymi narósł konflikt ekonomiczny, mający podłoże polityczne (wspólny udział w powstaniu styczniowym i solidarnie przeżywana klęska paradoksalnie utrudniają kontakt w nowej rzeczywistości) i zaostrzony dodatkowo przez poczucie zróżnicowania społecznego. Oprócz średniozamożnych ziemian Korczyńskich, borykających się z ekonomicznymi następstwami uwłaszczenia i powstania, oraz zaścianka Bohatyrowiczów, autorka pokazała epizodycznie inne warstwy społeczne wsi kresowej: bogatą (Andrzejowa Korczyńska, Darzeccy, Różyc) i uboższą szlachtę (Kirłowie), służbę folwarczną. W powieści przedstawiona została także, zawsze ważna w twórczości Orzeszkowej, „kwestia kobieca”, na przykładzie kilku sylwetek, jak Marta Korczyńska, która w obawie przed utratą pozycji społecznej zrezygnowała z małżeństwa z ukochanym człowiekiem, Teresa, całe życie czekająca na męża, rozleniwiona, histeryczna Emilia Korczyńska, jej córka Leonia, zepsuta salonowym wychowaniem, i inne. Znamienne jest, że główną postacią powieści jest właśnie kobieta, Justyna Orzelska, a jej wewnętrzny i duchowy rozwój uczyniła autorka najważniejszym tematem wielowątkowo prowadzonej fabuły. Bohaterowie (i bohaterki) powieści są nie tylko reprezentantami różnych postaw i środowisk, autorka dobitnie zaznacza także ogólniejszy podział na „starych” i „młodych”, wyraźnie różnicując dwa pokolenia, stanowiące przede wszystkim dwie odrębne propozycje postaw wobec rzeczywistości popowstaniowej i – w wymiarze uniwersalnym – wobec życia w ogóle. Przeszłość – tragiczna i zarazem idealizowana dzięki poczuciu braterskiej wspólnoty – przypominana jest poprzez szereg aluzji i napomknień, retrospektywnych opowieści bohaterów, wreszcie – najbardziej dosłownie – poprzez umiejscowienie akcji na terenie, gdzie rozegrała się jedna z ostatnich bitew powstania styczniowego, terenie naznaczonym obecnością szczególnej mogiły, a właściwie dwóch mogił. Jedna z nich – to grób Jana i Cecylii, legendarnej pary nierównych stanem przodków rodziny Bohatyrowiczów. Jan i Cecylia, niczym para bukolicznych kochanków, jacyś słowiańscy Dafnis i Chloe (autorka nawiązuje bowiem nie tylko do ideałów romantycznych czy sentymentalnych, ale i do tradycji sielanki oraz mitu arkadyjskiego), są symbolem idealnej, partnerskiej i rozumnej miłości, a przy tym stanowią wskazanie tradycji solidaryzmu i braterskiej zgody ponad podziałami społecznymi. Druga mogiła – to grób powstańców, pamiątka przegranej bitwy. Funkcjonuje ona w powieści w wieloraki sposób – jako swoiste memento dla postaci pozostających ze sobą w konflikcie, jako wskazanie (zresztą – niejednoznaczne) dla młodego pokolenia, wreszcie – jako symbol wartości łączących – oprócz miłości – parę głównych bohaterów. Jak powiedzieliśmy, akcja utworu toczy się około roku 1885 w Grodzieńszczyźnie, nad Niemnem. Już pierwsze strony powieści, stanowiące przedakcję, wprowadzającą nas w nastrój utworu, narzucają czytelnikowi sposób widzenia świata będący swoistą odmianą realizmu godzącego szerokie, epickie spojrzenie na rzeczywistość – przyrodę i ludzi – połączone z umiłowaniem szczegółu, wnikliwą obserwacją. Opis pól i lasów stanowiących tło dla ludzkich dramatów jest jednocześnie pełnoprawnym i autonomicznym tematem powieści. Widać w tym ujęciu ton mickiewiczowski –jego to przecież zwrot posłużył Orzeszkowej za nowy tytuł dzieła.
Materiały
Szkic duchownego portretu człowieka
10. Temat: Co jest w czlowieku? szkic do duchowego portretu czlowieka
Co jest w czlowieku? – szkic do duchowego portretu czlowieka konca XIX i XX w. Inspirowany literatura i sztuka wspólczesna. Co jest w czlowieku? Kto to jest czlowiek? Fenomen czlowieka od poczatku pojawienia sie na Ziemi budzil rózne emocje – od podziwu dla...
Bogactwo myśli we fraszkach Jana Kochanowskiego
Fraszki są to drobne utwory wierszowane, najczęściej o treści żartobliwej, humorystycznej znane już w antyku. Ich nazwa pochodzi z języka włoskiego (frasca) i oznacza gałązkę. Bohaterami fraszek Kochanowskiego są zwykli, przeciętni ludzie, których wady, np. ciągoty do alkoholu, traktowane są z przymróżeniem oka.
\"O żywocie ludzkim\" We frasz...
Główne pojęcia starożytne
TRADYCJA, przekazywane z pokolenia na pokolenie treści
kulturowe (obyczaje, poglądy, wierzenia, sposoby myślenia i
zachowania, normy społeczne itp.) uznane przez daną zbiorowość
za społecznie doniosłe dla jej współczesności i przyszłości.
MIT, lit. opowieść o stałej treści zdarzeniowej, przekazująca
wyobrażenia danej zbiorowości o świecie i...
Definicja lęku i jego znaczenie dla człowieka
a) lęk – jest to subiektywne odczucie niebezpieczeństwa, a jego negatywny charakter wpływa na fakt, że organizm uprzedza o porażce działania spowodowanego samym strachem
b) strach – jest to przeżycie niebezpieczeństwa
c) osobowość lękowa – pełna niepokoju, każda sytuacji związana z jakimś zadaniem będzie odczuwała jako intens...
Biznes jako zawód
CZY BIZNES JEST ZAWODEM?
Czy ludzi biznesu można potraktować jako grupę zawodową, a etykę biznesu jako odmianę etyki zawodowej`? Kryteriami pozwalającymi wyróżnić poszczególne zawody są głównie kwalifi¬kacje i funkcje pełnione przez ich przedstawicieli, których łączy jednakowy stosu¬nek do przedmiotu pracy. Przy określaniu jakiejś gr...
Przykłady literatury wojny i okupacji na podstawie słów Jana Pawła II
Jan Paweł II “Bywa nie raz, że stajemy w obliczu prawd, dla których brakuje słów” – słowa Jana Pawła II-ego czy literatura XX w. potwierdzają tę myśl. Przykłady literatury wojny i okupacji.
Często, żyjąc w swoim własnym świecie, nie zdajemy sobie sprawy z okrucieństwa jakie panuje w otaczającym nas świecie. Często również ...
Biografia Sławomira Mrożka
SŁAWOMIR MROŻEK
URODZIŁSIĘ 29 CZERWCA 1930 R. [ W AKTACH URODZENIA WPISANO ZŁĄ DATĘ 26 CZERWCA], W BORZĘCINIE. SYN ZOFI [ Z DOMU KĘDZIOR], [ 1904- 1945], I ANTONIEGO [ 1903-1987], URZĘDNIKA POCZTOWEGO. BRAT JERZEGO [1928- 1932] I LITOSŁAWY [ 1935-1995].
W 1933 PRZEPROWADZIŁSIĘ WRAZ Z RODZINĄ DO KRAKOWA. PO WYBUCHU WOJNY RODZINA WRÓCIŁA DO ...
Charakterystyka Raskolnikowa
Charakterystyka Rodiona Raskolnikowa.
Główną postacią w powieści psychologicznej Fiodora Dostojewskiego pod tytułem „Zbrodnia i kara\" był Rodion Romanowicz Raskolnikow - syn Pulcherii Aleksandrowny i brat Awdotii Romanowej - ubogi dwudziestotrzyletni były student prawa petersburskiego uniwersytetu.
Młodzieniec, który był na utrzy...