Motyw solidarności i przyjaźni w "Ziemi, planecie ludzi"

Motyw solidarności i przyjaźni. “Dopiero wtedy oddychamy, kiedy jesteśmy związani z naszymi braćmi wspólnym celem znajdującym się poza nami, a doświadczenie uczy, że kochać to nie znaczy patrzeć na siebie nawzajem, ale patrzeć razem w tym samym kierunku. Kolegami są tylko ci, którzy, związani jedną liną, wspinają się na ten sam szczyt." Saint Exupéry pisze o lotnikach, którzy jako ludzie wyjątkowi stanowią jedną, zwartą i zamkniętą grupę z racji wykonywanego zawodu. Oni muszą być otwarci na problemy innych, życzliwi, solidarni i przyjaźni sobie. Jednak lotnicy wnoszą swój wkład do ogromnej społeczności jaką jest ludzkość. Celem różnych narodów jest wzajemne się uzupełnianie i doskonalenie cywilizacji. W podobny sposób akcentowana jest rola przyjaźni: “[...] nic i nigdy nie zastąpi straconego towarzysza. Nie można sobie stworzyć starych przyjaźni. Nie ma ceny skarb tylu wspomnień, tylu trudnych godzin przeżytych razem, tylu waśni, pojednań, porywów serca. Takie przyjaźnie są nie do odtworzenia." W środowisku lotników sytuacje podczas której jedno istnienie zależało od drugiego człowieka nie należały do rzadkości. Bez wzajemnego zrozumienia, w chwili zagrożenia wielu z nich nie byłoby w stanie przeżyć. Groźne sytuacje, czy to w powietrzu, czy w sercu pustyni, były rozwiązywane dzięki współpracy i bezgranicznemu zaufaniu. Motyw solidarności powraca jeszcze w historii niewolnika. Nie może on poczuć się wolnym, mimo że przestał już być jedynie Barkiem, dopóki nie będzie związany z ludźmi i nie będzie miał z nimi wspólnych celów. Dopiero stając się dobroczyńcą dzieci, wczorajszy niewolnik zaczyna odczuwać smak wolności i swoje własne istnienie, afirmowane przez innych. Przestaje być tylko przechodniem.