Co to jest epika?

Konstrukcja świata przedstawionego dzieła epickiego Epika to jeden z trzech rodzajów literackich obejmujący utwory w których: podmiot literacki jest w zasadzie usytuowany na zewnątrz świata przedstawionego (narrator); podstawową formę wypowiedzi stanowi narracja świat przedstawiony ma charakter fabularny (fabuła). Narracja Narracja to wypowiedź monologowa prezentująca ciąg zdarzeń uszeregowanych w porządku czasowym, powiązanych z postaciami w nich uczestniczącymi oraz ze środowiskiem w którym się rozgrywają - stanowi zasadniczy sposób wypowiedzi stosowanej w epice. Może przybierać postać: opowiadania, kiedy na plan pierwszy wysuwają się zjawiska dynamiczne, rozwijające się w czasie. Zwykłym kształtem opowiadania jest wypowiedź uformowana w czasie przeszłym. Zdarza się jednak, że narrator dąży do ukazania pewnych fragmentów fabuły niejako w teraźniejszości, tym samym chcąc uzyskać bezpośredniość przedstawienia Wówczas mamy do czynienia z opowiadaniem unaoczniającym (praesens historicum) Jeżeli natomiast narrator nie tylko prezentuje aktualnie rozwijające się zdarzenia, lecz również przekazuje pewna ogólna wiedzę na ich temat, to jest to opowiadanie informacyjne. opisu, kiedy na plan pierwszy wysuwają się zjawiska statyczne, rozmieszczone w przestrzeni. Opisowi podlegają najróżnorodniejsze elementy świata przedstawionego i z grubsza można je podzielić na następujące grupy: opisy osób, zarówno ich wyglądu zewnętrznego (opisy zewnętrzne), jak i postaw, uczuć i przeżyć (opisy psychologiczne) opisy tła zdarzeń, które w różny sposób mogą wplatać się w tok opowiadania. Np. w eposie antycznym wyraziście wyodrębniały się z opowiadania w swoisty sposób zatrzymując tok fabuły. Natomiast dynamiczny opis, współgrający z tempem opowiadania jest właściwy epice nowelistycznej i częściowo powieściowej. W niektórych typach epiki maja skłonność do usamodzielniania się i np. stanowią pewną wizje poetycką przedstawionego świata (np. “w “Panu Tadeuszu”). W prozie naturalistycznej opisy te były tak drobiazgowe, że uniezależniały się od rozwoju fabuły i charakterystyki bohatera. (autonomizacja opisów) opisy sytuacji są najściślej związane z opowiadaniem. Przez sytuację należy rozumieć pewien wyraźnie wyodrębniony spośród innych fragment fabuły, jakieś zdarzenie z życia bohaterów ściśle złączone z rozbudowaną scenerią zewnętrzną, osadzone na wyraziście zarysowanym tle. Najczęściej dzieli się je na: opisy rzeczowe , które w sposób sprawozdawczy, rzeczowy i dosłowny prezentują ludzi, tło i sytuacje opisy poetyckie zmierzające do subiektywnego przekształcenia zjawisk opisywanych, do podporządkowania ich wyobraźni obserwatora, który przez użycie środków stylistycznych nie tyle odtwarza wyglądy zjawisk, co stwarza ich poetycki ekwiwalent. Bieg narracji wyznacza kształtowanie się świata przedstawionego, tzn. fabuły, postaci i tła zdarzeń a na innym poziomie znaczeniowym - formowanie się sytuacji narracyjnej i osoby narratora.