Bunt romantyczny w literaturze romantyzmu

Szaleństwo i bunt w liter. romantycznej Bunt romantyczny : Jest to bunt wyrażający się w wielu dziedzinach : - ideologii (przeciw feudalnemu ustrojowi, magnaterii ) - estetyki (przeciw estetyce poprzedniej epoki) - obyczjowości (nowe stroje, fryzury) Od końca wieku XVIII poglądy i uczucia ludzi w całej Europie ulegały gwałtownym przemianom. Były one skutkiem wielkich wydarzeń historycznych oraz szybkiego rozwoju nauk. Dotychczasowy porządek świata został przewrócony do góry nogami - nie można przewidzieć przyszłości (krwawa rewolucja we Francji, wojny Napoleona), rozpadła się wiara we wszechmoc ludzkiego rozumu (racjonaliści z oświecenia byli bezradni wobec widocznych klęsk historycznych). Jedynym wyjściem wobec zawiedzionych nadziei osiemnastowiecznych filozofów było nowe, romantyczne spojrzenie na świat, które obali dawne reguły i sposoby poznawania świata. Toteż młodzi w całej Europie zbuntowali się przeciw zacieśnianiu horyzontów umysłowych człowieka do granic wyznaczonych przez poprzednie pokolenie. Zbuntowali się przeciw wszelkim zakazom, w życiu i sztuce. Dawali temu wyraz łamiąc zasady obyczajowe, pisząc namiętnie o miłości i rozpaczy, domagając się pełnej swobody dla myśli. Interesował ich nieskończony, ogromny świat. Chcieli wyobraźnią ogarnąć to, czego nie zdołała wyjaśnić nauka. Stawiali mnóstwo pytań, nie zrażając się tym, że nie potrafią znaleźć jednoznacznych odpowiedzi. Powoływali się bowiem na słowa Szekspira : "Są dziwy w niebie i na ziemi, o których nie śniło się waszym filozofom". W Polsce wobec ówczesnej sytuacji politycznej (zabory) bunt romantyczny odnosił się przede wszystkim do walki o wolność i gotowości do ofiarowania życia za ojczyznę - wyrażał się gwałtownym działaniem, bezkompromisowością i poświęceniem.