Ballady Goethego i Schillera

Piękno ballad Goethego i Schillera (analiza wybranych tekstów: "Król elfów", "Rybak", "Śpiewak", "Rękawiczka"). "Król elfów" - "Król olch" - motyw króla olch Goethe zaczerpnął z Herdena, który z kolei wziął go z duńskiego. Podobieństwo brzmienia wyrazów "olcha" i "elf" w tym języku, doprowadziły do pomyłki. Syn z ojcem jadą na koniu. Syn widzi króla elfów z córkami, którzy kuszą go, a opierającego się zabierają gwałtem. Chłopiec umiera w drodze. Elementy preromantyczne: -folklor źródłem fascynacji i pomysłów -przenikanie i oddziaływanie na siebie światów: realnego i fantastycznego "Rybak" Johanna Wolfganga Goethego - rybak łowi ryby, gdy z jeziora wyłania się "piękność dziewicza". Gani zajęcie mężczyzny, który pozbawia życia i swobody niewinne stworzenia. Urzeka go pięknem śpiewu i wzbudza w nim miłość do jeziora. Rybak idzie za jej radą i topi się we wzburzonej wodzie. Świat realny i fantastyczny spotykają się ze sobą. Dla zwykłych śmiertelników jest to niebezpieczne. Nie są odporni na czary i nieznane piękno, które może być dla nich zgubne. "Śpiewak" Goethego nawiązuje do okresu średniowiecza. Śpiewak podróżuje po dworach oferując swe usługi. Nie należy on jednak do świata feudalnego. Nie interesują go typowe dla tego okresu nagrody. Złoto nie ma dla niego wartości, gdyż odebrałoby mu wolność. Jedyną wartością jest dla niego sztuka. Charakteryzuje go radość życia. Jego geniusz zasługuje na zaszczyty i eksponowanie. Ze śpiewakiem tym utożsamiają się poeci romantyczni. "Rękawiczka" jest balladą napisaną przez Friedricha Schillera. Opowiada o rycerzu, który nie godzi się z przyjętymi konwenansami. W czasie przedstawienia z dzikim lwem Marta rzuciła chustkę na arenę z dziką bestią. Do Emroda zaś rzekła, aby ją podał, jeśli naprawdę ją kocha. Rycerz bez namysłu skoczył po chustkę i wrócił na krużganek. Jednak zamiast ją damie oddać, cisną jej nią w twarz i odchodząc powiedział, że nie potrzebuje takiej miłości. Złamał kodeks rycerski. Jest tu poruszony problem obrony indywidualizmu i buntu przeciw bezsensownym regułom, które niczemu nie służą. Ukazana jest absurdalność i archaiczność panującego porządku.