Woda i roślinnośc Kordylierów

Stosunki wodne. Wschodni łańcuch Kordylierów — G. Skaliste, stanowi gł. dział wód Ameryki Pn.; Kordyliery są odwadniane przez źródłowe rz. Mackenzie, Saskatchewan, Missouri (i jej pr. dopływy), Rio Grande i inne uchodzące do O. Atlantyckiego oraz przez Jukon, Fraser, Kolumbię (z dopływem Snake), Kolorado, uchodzące do O. Spokojnego. Rzeki Kordylierów charakteryzują się dużymi spadkami; w celu wykorzystania zasobów energ. zbudowano liczne zapory (m.in. Hoover Dam na Kolorado oraz Roosevelta na rz. Salt). W środk. części Kordylierów — rzeki okresowe, słone błota i słone jeziora (największe Wielkie Jez. Słone) oraz kotliny bezodpływowe (Dolina Śmierci, Bolsón de Mapimí). W Kordylierach występują liczne bogactwa miner.: złoto, srebro, rudy miedzi, cynku, ołowiu, molibdenu i uranu, ropa naft., gaz ziemny, węgiel kam. i brunatny. W celu zachowania naturalnego środowiska utworzono w Kordylierach liczne parki nar., m.in.: Katmai, Denali — w stanie Alaska (USA), Jasper, Banff — w Kanadzie, Glacier, Yellowstone, Wielkiego Kanionu, Olympic, Mount Rainier, Yosemite, Sekwoi — w USA; niektóre parki nar. w Kanadzie i USA są wpisane na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO. Świat roślinny. Szata roślinna kordylierów jest bardzo zróżnicowana i rozmieszczona strefowo. W skrajnie pn. części występuje tundra ark.-górska i bory świerkowe; w zach. części Kordylierów, w Kanadzie i na pn. USA — bujne lasy iglaste (w drzewostanie sekwoja, mamutowiec, jedlica zielona, żywotniki), we wsch. — lasy borealne, gł. świerkowe, wyżej z jodłą górską; dalej na pd. przeważają formacje suchoroślowe, które wyżej przechodzą w piętro widnych lasów z sosną żółtą, ponad którym występuje piętro lasów jodłowo-świerkowych, a następnie piętro alp.; na Wyż. Meksykańskiej występuje roślinność pustynna i półpustynna lub suche lasy sosnowo-dębowe, a na wilgotnych stokach gór — lasy liściaste; dalej na pd. — lasy subtropik. zrzucające liście w porze suchej.