Studia medyczne cieszą się nadal dużą popularnością wśród absolwentów szkół średnich. Przeciętnie o jedno miejsce na akademię medyczną walczą 2 – 3 osoby. Szkoły przyjmują kandydatów na I rok studiów na podstawie wyników konkursowego egzaminu wstępnego. Egzamin ma charakter zintegrowanego testu i obejmuje program nauczania szkoły średniej z biologii, chemii, fizyki i języka obcego. Studia lekarskie trwają 6 lat (12 semestrów). Pierwsze lata studiów poświęcone są przede wszystkim nauce dyscyplin podstawowych, do których należą przedmioty o profilu morfologicznym i biochemiczno-fizjologicznym, takie jak: histologia z embriologią, anatomia prawidłowa, biofizyka, fizjologia itd. Na trzecim roku studiów program przewiduje nauczanie dyscyplin przedklinicznych, które obejmują grupę przedmiotów z dziedziny patologii (anatomia patologiczna, patofizjologia) i grupę przedmiotów lekarsko-społecznych (farmakologia, mikrobiologia, psychologia lekarska, socjologia medycyny itd.). Na dalszych latach studiów (IV, V, VI rok) przeważają dyscypliny kliniczne. Jest to okres studiów, w którym zdobyta wcześniej wiedza służy rozwiązywaniu praktycznych problemów lekarskich i uzupełniana jest wiedzą właściwą dla danej dyscypliny klinicznej. Studiowanie dyscyplin podstawowych i medycyny klinicznej uzupełniają obowiązkowe praktyki. Są to praktyki z zakresu pielęgniarstwa, w przychodniach lecznictwa otwartego, w laboratoriach, w stacjach sanitarno-epidemiologicznych oraz na oddziałach chorób wewnętrznych i na oddziałach zabiegowych. Po ukończeniu studiów i uzyskaniu dyplomu lekarza wszyscy absolwenci zobowiązani są do odbycia rocznego stażu w zakresie czterech podstawowych dyscyplin klinicznych (choroby wewnętrzne, chirurgia, położnictwo wraz z ginekologią oraz choroby dzieci). Odbycie stażu daje dopiero prawo do samodzielnego wykonywania zawodu lekarza. Na tym jednak kształcenie lekarza nie kończy się. Wiedza wyniesiona ze studiów, ze względu na dynamicznie rozwijające się obecnie nauki medyczne, wystarcza zaledwie na kilka lat, a potem wymaga uzupełnienia najczęściej przez kształcenie lub samokształcenie. Kształcenie i samokształcenie absolwentów akademii medycznych jest ujęte w ramy sformalizowanego systemu specjalizacji, studiów podyplomowych, kursów doskonalących (ogólnolekarskich i specjalistycznych) itp.. Można powiedzieć, że kształcenie lekarza trwa do końca jego życia, bowiem w okresie trwania praktyki zawodowej posiadana wiedza stopniowo się dezaktualizuje.
Studia medyczne - co to jest, ile trwają
Studia medyczne cieszą się nadal dużą popularnością wśród absolwentów szkół średnich. Przeciętnie o jedno miejsce na akademię medyczną walczą 2 – 3 osoby. Szkoły przyjmują kandydatów na I rok studiów na podstawie wyników konkursowego egzaminu wstępnego. Egzamin ma charakter zintegrowanego testu i obejmuje program nauczania szkoły średniej z biologii, chemii, fizyki i języka obcego. Studia lekarskie trwają 6 lat (12 semestrów). Pierwsze lata studiów poświęcone są przede wszystkim nauce dyscyplin podstawowych, do których należą przedmioty o profilu morfologicznym i biochemiczno-fizjologicznym, takie jak: histologia z embriologią, anatomia prawidłowa, biofizyka, fizjologia itd. Na trzecim roku studiów program przewiduje nauczanie dyscyplin przedklinicznych, które obejmują grupę przedmiotów z dziedziny patologii (anatomia patologiczna, patofizjologia) i grupę przedmiotów lekarsko-społecznych (farmakologia, mikrobiologia, psychologia lekarska, socjologia medycyny itd.). Na dalszych latach studiów (IV, V, VI rok) przeważają dyscypliny kliniczne. Jest to okres studiów, w którym zdobyta wcześniej wiedza służy rozwiązywaniu praktycznych problemów lekarskich i uzupełniana jest wiedzą właściwą dla danej dyscypliny klinicznej. Studiowanie dyscyplin podstawowych i medycyny klinicznej uzupełniają obowiązkowe praktyki. Są to praktyki z zakresu pielęgniarstwa, w przychodniach lecznictwa otwartego, w laboratoriach, w stacjach sanitarno-epidemiologicznych oraz na oddziałach chorób wewnętrznych i na oddziałach zabiegowych. Po ukończeniu studiów i uzyskaniu dyplomu lekarza wszyscy absolwenci zobowiązani są do odbycia rocznego stażu w zakresie czterech podstawowych dyscyplin klinicznych (choroby wewnętrzne, chirurgia, położnictwo wraz z ginekologią oraz choroby dzieci). Odbycie stażu daje dopiero prawo do samodzielnego wykonywania zawodu lekarza. Na tym jednak kształcenie lekarza nie kończy się. Wiedza wyniesiona ze studiów, ze względu na dynamicznie rozwijające się obecnie nauki medyczne, wystarcza zaledwie na kilka lat, a potem wymaga uzupełnienia najczęściej przez kształcenie lub samokształcenie. Kształcenie i samokształcenie absolwentów akademii medycznych jest ujęte w ramy sformalizowanego systemu specjalizacji, studiów podyplomowych, kursów doskonalących (ogólnolekarskich i specjalistycznych) itp.. Można powiedzieć, że kształcenie lekarza trwa do końca jego życia, bowiem w okresie trwania praktyki zawodowej posiadana wiedza stopniowo się dezaktualizuje.
Materiały
Dezintegracja osobowości w świecie form i stereotypów
Dezintegracja osobowości w świecie form i stereotypów.
1.
Stereotypy istnieją od początku ludzkości. Uogólniając zachowania ludzkie, nie zastanawiamy się, czy jestesmy sprawiedliwi, czy nie wyrządzamy przypadkiem komuś krzywdy. Co sprzyja powstawaniu stereotypów:
- kategoryzacja
- niesprawdzenie informacji, przyjmowanie usłyszanych opinii
-...
Wzorce osobowe rycerzy
Niezłomni rycerze
Każda epoka kształtuje oraz propaguje wzorce osobowe. Z tymi określonymi typami zachowań wiąże się bezpośrednio literatura parenetyczna, która ma za zadanie wskazywać oraz szerzyć wzorce osobowe typowe dla ludzi sprawujących jakąś funkcję społeczną. W średniowieczu za taki typ literatury można uważać epikę rycersk...
Opinia wyrażona w utworach Tadeusza Różewicza i Ernesta Brylla
Czy zgadzasz się z opinią wyrażoną w utworach
Tadeusza Różewicza i Ernesta Brylla ?
\"Prawa i obowiązki\" Tadeusza Różewicza oraz utwór Ernesta Brylla łączy wspólny wątek tematyczny - upadek Ikara oraz reakcja otoczenia na tę tragedię. Obydwa wiersze nie nawiązują bezpośrednio do mitu, lecz do jego interpretacji malarskiej, pędzla flamandzki...
"Makbet" jako szekspirowski dramat władzy wobec tragedii antycznej
Szekspirowski dramat władzy wobec tragedii antycznej
Makbet bywa często określany mianem tragedii władzy. Jest ona potężną namiętnością zdolną zdominować wszelkie inne. Ambicja osiągnięcia wysokiego stanowiska i panowania nad innymi wiąże się z dylematami natury moralnej i – jak się okazuje – z koniecznością przewartościowania ...
Dążenie do ideału etycznego w literaturze średniowiecza
Krzyż i miecz były symbolami ideałów średniowiecznego człowieka. Wytyczne dla życia duchowego i materialnego człowieka tworzyły dwór i kościół. Tu zrodziły się ideały etyczne: rycerza i świętego.
Teocentryczny system średniowiecza stworzył ideę o wyższości dóbr duchowych nad materialnymi. Ideę tą wyrażała sztuka i literatura średniowi...
Teatr w średniowieczu
Teatr świecki - teatr wędrujący, tworzony głównie przez kuglarzy, komediantów, wystawiał głównie scenki humorystyczne i moralizujące.
Teatr kościelny.
Dramat liturgiczny - rozwinął się głównie z nabożeństw kościelnych. Tematu dostarczały głównie dwa największe święta: Boże Narodzenie i Wielkanoc. Rozkwitł w XIV i XV w.i wyszedł poza ob...
Dewiza - definicja
Dewizy - należności zagraniczne, które z uwagi na swą formę i płynność mogą służyć jako środki płatnicze w obrocie międzynarodowym. Jedną z form dewizy jest weksel. Jeśli chodzi o płynność, to wierzytelności powinny być uruchamialne aby móc posłużyć się nimi jako środkami płatniczymi.
Na rynku walutowym istnieją dwa kursy: jeden dotyczący dewiz...
Nurt dworski - barok
Dla poezji barokowej charakterystyczne są dwa wzory kultury: tzw. ziemiański (reprezentowany przez W. Potockiego, J. Ch. Paska), i tzw. dworski (J. A. Morsztyn, D. Naborowski). Wiersze poety dotyczą głównie tematyki miłosnej i towarzyskiej. Odznaczają się one bogactwem i różnorodnością środków wyrazu, pomysłowością i humorem. Autor w sposób mist...