Podobieństwa i róźnice opowowiadań Borowskiego a Grudzińskiego

a) cechy wspólne: - podstawą jest własne doświadczenie autorów, obaj autorzy byli więźniami, - dążenie do maksymalnego obiektywizmu i wyciszenia własnych emocji, - prezentowanie tych samych sytuacji, charakterystycznych dla obozu, wyniszczającej pracy, głodu, chorób, śmierci, likwidacji słabych b) różnice: - narrator, Borowski, narrator nie sugeruje wniosków, tylko opisuje całość, stosuje technikę behawiorystyczną, również swoją postać, Grudziński, narrator jako przedmiot zobiektywizowanej relacji, traktuje także własne emocje, refleksje, komentarze. - bohaterowie, obaj odchodzą od schematu kat-ofiara, drugi więzień jako oprawca, Borowski, bohaterowie zlagrowani, zredukowani do swej biologiczności, kierujący się odruchami, Grudziński, bohaterowie zindywidualizowani, autor analizuje ich psychikę, uczucia, motywy, w każdym próbuje się doszukać śladów człowieczeństwa. - język, Borowski, codzienny, obozowy, z elementami specyficznego słownictwa lagrowego, czarny humor, ironia obozowa, ujmuje rzeczywistość obozu w całości, ale jej nie tłumaczy, ocena pozostawiona czytelnikowi, Grudziński, nasycony wyrazami obozowego slangu, kontrast między brutalną fizjologią a pobudkami moralnymi. - świat przedstawiony, Borowski, rzeczywistość obozu jest poznawalna, choć trudna do przyjęcia, naturalna konsekwencja europejskiej cywilizacji, nie ukrywa prawdy, Grudziński, obóz produktem systemu politycznego, skrajna sytuacja, która ujawnia złożoną prawdę o człowieku, jego upadku i wielkości.