Klęska powstania styczniowego w poezji Asnyka

Motyw klęski powstania styczniowego w liryce A. Asnyka. A. Asnyk urodził się wcześniej niż pozostali pozytywiści, więc był od nich starszy. Wobec tego silniej niż oni odczuwał związki i wpływy romantyzmu. Swój stosunek do powstania styczniowego porusza w wierszu Pijąc Falerno. Jest to tzw. liryka bólu istnienia. Chcąc zapomnieć o przeszłości i definitywnie ją odrzucić przyjmuje postawę hedonistyczną, posuwając się nawet do szyderstwa, cynizmu i bluźnierstwa (“winnice rosnące na grobach), które wynikają z krańcowej rozpaczy. W jego życiu nie ma jednak sposobu, który oddałby mu czyste sumienie i zapewnił wewnętrzny spokój. Nawet hedonizm nie pozwala ulżyć jego cierpieniom, jedynym sposobem, by się od nich uwolnić jest śmierć. W wierszu Prośba klęska powstania (“Widziałem zbrodni zwycięski szał, /Widziałem klęski duchów i ciał”), powoduje że podmiot liryczny nie wierzy w nic, odebrany mu zostaje nawet sens życia. Potrzebny mu jest cel, gdyż jest idealistą i błaga o odzyskanie niepodległości, by umrzeć spokojnie. Bez ustanku szuka nadziei i wiary, chciałby zobaczyć Polskę niepodległą.