Adam Mickiewicz jako wielki twórca romantyzmu - uzasadnienie

Adam Mickiewicz był polskim twórcą epoki romantyzmu. To właśnie jemu zawdzięczamy szereg przepięknych utworów. Moim celem będzie udowodnieni romantycznego charakteru, napisanych przez Mickiewicza, ballad i romansów. Główną cechą utworów romantycznych jest ludowość. W balladzie pt. „Świteź” poeta zamieszcza ludową prawdę, że za zło złoczyńca musi ponieść karę. W ten sposób wyraża swój zwrot ku ludowi. W kolejnym utworze pt „Świteźanka” również zawarta jest prawda ludowa mówiąca, że niedotrzymanie przysięgi pociąga za sobą karę. Jednym z głównych bohaterów jest chłopiec z ludu, który był strzelcem w borze, a akcja utworu rozgrywa się na łonie natury, co świadczy o ludowym charakterze ballady. Ludowość w balladzie „Lilie” to prawda ludowa mówiąca, że zbrodnia pociąga za sobą karę oraz wiara w przenikanie się świata żywych i świata zmarłych. „Romantyczność” to utwór, w którym poeta bardzo mocno odwołuje się do ludu. Bohaterem jest Karusia, dziewczyna ze wsi. Akcja utworu rozgrywa się na wiejskim rynku, na którym zgromadzeni są mieszkańcy wsi. W utworze przedstawione są również prawdy ludowe oraz ludowe widzenie świata. Obecny jest duch zmarłego Jaśka, co ma potwierdzić wiarę w przenikanie się światów żywych i zmarłych. W balladzie pt. „Rybka” głównym bohaterem jest dziewczyna z ludu, którą porzucił ukochany dla księżnej z dworu. Inną cechą świadczącą o romantycznym charakterze tej ballady jest fantastyka. Porzucona dziewczyna zamienia się w rybę, która co wieczór przybiera postać pół ryby pół kobiety, aby nakarmić swoje małe dziecko. Nieuczciwy kochanek zaś wraz ze współmałżonką zostaje zamieniony w kamień. Z fantastyką mamy również do czynienia w balladzie pod tytułem „Świteź”. Spotykamy w niej nimfę zamieszkującą jezioro, która opowiada zebranym historię zalanej wodą osady. Bardzo ważną rolę w utworze odgrywa przyroda- to właśnie ona wymierza i wykonuje karę na zbrodniarzach. Obecność nimfy to również cecha ballady pt. „Świtezianka”. W tym wypadku nimfa staje się obiektem uwielbienia pewnego chłopca. Nimfa wystawia go na ciężką próbę, której chłopak nie podołał, a co stało się przyczyną tragedii obojga. Akcja tego utworu rozgrywa się na łonie przyrody. Elementy przyrody odgrywają bardzo ważną rolę w balladzie „Lilie”. To właśnie tytułowe lilie posadziła morderczyni na grobie zamordowanego męża i to one zerwane przez jego braci przywołują go ze świata zmarłych. Kolejnym elementem świadczącym o romantyczności ballad jest osadzenie ich akcji w średniowieczu. Cechą tą charakteryzują się m.in. ballady: „Lilie” i „Świteź” Bardzo ważną cechą ballad jest romantyczna miłość, niestety zarówno w balladzie „Rybka” jak i w balladzie „Świtźanka” kończy się ona tragicznie w skutkach dla obojga zakochanych. W balladach „Świteź” i „Świteźanka” zawarte jest renesansowe przekonanie o niemożności poznania świata do końca. Z krytyką oświeceniowych metod poznawania świata spotykamy się w wierszu „Romantyczność”. Wszystkie przedstawione przeze mnie ballady charakteryzują się synkretyzmem rodzajowym, czyli połączeniem liryki, epiki i dramatu.