Znaczenie twórczości Cypriana Norwida

Znaczenie twórczości Norwida Cyprian Norwid długo czekał, by w pełni odkryto i doceniono jego dzieła. Stało się to dopiero po jego śmierci. Niektóre teksty są ciągle na nowo odczytywane i interpretowane. Sam autor zdawał sobie sprawę z tego, że jego nowoczesne myślenie o literaturze nie przystaje do panującej mody i wzorów utrwalonych w teorii i praktyce poetyckiej (zwłaszcza przez dzieła A. Mickiewicza). Chociaż zmuszony był do skromnego, a potem wręcz ubogiego, życia, nie rezygnował ze swoich ideałów i świadomie tworzył dla późniejszych pokoleń. W zakresie liryki oderwał się od rytmu wystukiwanego z prostotą cepa lub ludowego mazurka (tak określał zniewolenie przez znane systemy wersyfikacyjne), a także od tematów błahych. Wprowadził nowy model komedii – tzw. wysokiej, w gruncie rzeczy poważnej i doniosłej, chociaż zasadzającej się na efekcie komizmu. Dostrzegał potrzebę wprowadzenia do literatury przemilczeń, pauz i niedomó¬wień (teoria „białych wyrazów”), które mają często większą moc oddziaływania niż najgłośniejsze okrzyki (Białe kwiaty). Najważniejszą zasługą Norwida wydaje się jednak zwrócenie u¬wagi na takie pojęcia jak: Bóg, prawda, piękno, dobro, wolność, człowieczeństwo, miłość, chrześcijaństwo. Dzięki twórczości poety¬-myśliciela zweryfikowano poglądy na sztukę, jej pochodzenie i za¬dania. Norwid wielokrotnie wypowiadał się w sprawach społecz¬nych, zwracał uwagę na nierówność warstw, nędzę i upokorzenie bieda¬ków oraz obojętność tych, którzy byliby w stanie odmienić zły los. Upo¬minał się również o rozwiązanie palących kwestii dotyczących innych narodów (np. sprawa zniesienia niewolnictwa Murzynów). Twórczość Norwida, niekiedy uderzająca w moralizatorski ton, posługuje się językiem przemawiającym do odbiorcy końca XX wie¬ku. Symbolika, wykorzystywanie paraboli, ironiczny podtekst, odej¬ście od utartych schematów wiersza i skłonność do syntezy zachęca¬ją do lektury tej, jakże różnorodnej, poezji.