Wielkość potrzeb a motywacja

Wielkość potrzeb a motywacja. Od czego zależy wielkość potrzeby ? Z pozoru wydawało by się , że potrzeba jest tym większa, im większy brak. Jednak tego rodzaju zależności występują tylko w zakresie średnich natężeń potrzeb, a i wtedy mają pewne ograniczenia. W niektórych przypadkach obserwuje się efekt paradoksalny polegający na unikaniu przedmiotu zaspokajającego potrzebę, o ile zbyt długo czekało się na ten przedmiot. Cały proces przebiega inaczej, gdy w nowym miejscu nie udało się znaleźć niczego, co by, choć częściowo, zaspokoiło dawne potrzeby. Wtedy następują zmiany rozpadowe w osobowości. Przejawem tych zmian może być stan lęku, rozwinięcie postaw agresywnych. Tak więc długotrwałe niezaspokojenie ważnych potrzeb i niemożność znalezienia sposobów zastępczych prowadzić może do głębokich zaburzeń osobowości. Pobudzenie potrzeby jest warunkiem koniecznym, ale nie wystarczającym do powstania motywu. Istotną rolę odgrywają właściwości czynników za pomocą których potrzeba ma być zaspokojona. W niniejszym opracowaniu starałam się wykazać , jak znaczący wpływ na zachowanie się ludzi ma motywacja. Wpływ motywów na zachowanie się zależy od właściwości motywów, od ich rodzaju i natężenia. To zaś, jakie motywy zostaną pobudzone, uzależnione jest od stanu potrzeb, do dostępności czynników zaspokajających potrzebę lub zagrażających czymś człowiekowi, od oszacowania prawdopodobieństwa, że działanie zmierzające do zaspokojenia potrzeby lub uniknięcia szkody, może się powieść. Motywacja zależy również od przeszkód i niepowodzeń spotykanych na drodze do realizacji motywu. Spostrzeganie czynników zaspakajających potrzeby lub zagrażających, ocena prawdopodobieństwa osiągnięcia sukcesu czy poniesienia szkody, przewidywanie niepowodzeń i trudności, - dokonuje się na ogół świadomie. Tak więc wszystko, co człowiek sobie uświadamia, wpływa na jego motywację; dzięki temu stan świadomości oddziałuje regulująco na stan człowieka. Uświadomienie własnych motywów jest podstawowym warunkiem kontroli nad nimi. Uświadomienie może mieć różne formy i różny stopień, a w końcu i kontrola nad sobą ma rozmaity zasięg. Najprostszą formą świadomości własnych motywów jest stwierdzenie własnego pragnienia - potrafią to kilkuletnie dzieci, które zdają sobie sprawę z tego , czego chcą, ale na ogół nie wiedzą ''dlaczego''. Wbrew pozorom nie bywa to chęć zaznaczenia własnego ''ja'', lecz po prostu przejaw tego, że tu właśnie natrafiliśmy na granice świadomości dziecka - ono nic więcej nie wie na temat swoich pragnień. W miarę rozwoju świadomości człowiek zdobywa coraz szerszą orientacje w swoich motywach, i rozumie je coraz lepiej. Orientacja poszerza się w różnych kierunkach.