Uniwersalizm dramatów Szekspira

• wynika z nowatorstwa i ponadczasowości dramatu ( patrz wyżej) - bohaterowie często ochodzą ze średnich i niskich klas społecznych - mówią językiem przystępnym rzadko popadając w styl wysoki - treści dramatów dają się łatwo wyprowadzić poza swoje prawdziwe ramy czasowe (patrz filmy) William Szekspir tworzy³ w drugiej po³owie XVI w. Jego sztuki grane s¹ do dziœ i uwa¿ane za klasykê teatrów. Niektóre utwory doczeka³y siê filmowej ekranizacji np. „ Poskromienie z³oœnicy” lub „Makbet”. Szekspir rozpatruje i ukazuje sprawy ludzkie, dotycz¹ce cz³owieka zawsze, bez wzglêdu na epokê, historiê i obyczaje. Motywem postêpowania bohaterów s¹ wielkie namiêtnoœci: mi³oœæ, nienawiœæ, zazdroœæ chciwoœæ. Tematem analiz bywa tu z³o, mord , zemsta, walka o w³adze, strach. S¹ to pojêcia ponadczasowe towarzysz¹ce cz³owiekowi na ka¿dym etapie rozwoju cywilizacji. Szekspir by³ twórc¹ wielkiej miary gdy¿ zaprezentowa³ i podda³ analizie jednostkê ludzk¹ tak, ¿e jego literacka wyk³adnia jest wci¹¿ ¿ywa i frapuj¹ca odbiorcê. Operuje konkretnie, wystarczy kilka najs³ynniejszych dzie³: 1. „Romeo i Julia” to tragedia ukazuj¹ca piêkn¹ czyst¹ mi³oœæ, niezale¿noœæ od realiów ( waœni rodów), lecz pokonan¹ przez realia i œwiat ludzi. 2. „Makbet” jest analiz¹ z³a, zbrodni, która wyzwala z³e moce, walki o w³adzê, ambicji, a tak¿e strachu. 3. „Otello” to dramatyczne zobrazowanie uczucia, jakim jest zazdroœæ i do czego mo¿e doprowadziæ. 4. „Hamlet” porusza ogromn¹ iloœæ problemów ludzkich, wystarczy zauwa¿yæ i¿ przepaœæ miêdzy myœl¹, mówieniem a dzia³aniem jest czêsto spotykan¹ postaw¹. 5. Sztuki historyczne takie jak „Edward II”, „Ryszard III” ukazuj¹ definicjê w³adzy. 6. „Poskromienie z³oœnicy” ods³ania kulisy „walki” ma³¿onków, wkracza w sfery rodzinne, temat wiecznie ¿ywy i lubiany.