Reguły oceny wysokości wskaźników

OGÓLNE REGUŁY OCENY WYSOKOŚCI WSKAŹNIKÓW 1. W przypadku wskaźników rentowności, takich jak rentowność kapitałów, rentowność sprzedaży, rentowność majątku oraz wskaźników efektywności (sprawności) gospodarowania, takich jak wskaźnik rotacji aktywów, wskaźniki rotacji i efektywności poszczególnych składników majątku należy przyjąć, że im wyższa wartość wskaźnika, tym lepsza ocena działalności. Wysokość tych wskaźników ma jednak w znacznym stopniu charakter branżowy i ich analizę w oderwaniu od informacji o wynikach w branży należy uznać za niewystarczającą. W dodatku przyjęta strategia działania nastawiona przykładowo na „duży obrót – mały zysk jednostkowy”, czy też strategie finansowe wpływają w istotny sposób na wysokość tych wskaźników. 2. W przypadku wskaźników płynności w literaturze finansowej sugeruje się, że  wskaźnik szybkiej wypłacalności na idealnym poziomie powinien odzwierciedlać relację 1:1,  wskaźnik bieżącej płynności na idealnym poziomie powinien odzwierciedlać relację 2:1,  wskaźnik spłaty zobowiązań (ale nie przeterminowanych) powinien być wyższy niż 30 dni. Należy jednak podkreślić, że zastosowanie nowoczesnych metod zarządzania, takich jak metoda „just in time”, czy też produkowanie wyłącznie pod zamówienia, powinny spowodować znaczne ograniczenie wysokości zapasów. W tych przypadkach za prawidłowe należy uznać kształtowanie się wskaźnika bieżącej płynności i wskaźnika szybkiej wypłacalności na zbliżonym poziomie. 3. Ocena położenia finansowego (zadłużenia, wypłacalności) Analiza położenia finansowego pozwala ocenić politykę przedsiębiorstwa w zakresie źródeł finansowania działalności. Wskaźniki służące do oceny położenia finansowego można podzielić na dwie grupy: - wskaźniki ilustrujące strukturę finansową przedsiębiorstwa, w tym w szczególności poziom zadłużenia, - wskaźniki informujące o zdolności przedsiębiorstwa do obsługi długu. Wskaźniki ilustrujące strukturę finansową przedsiębiorstwa: - wskaźnik udziału kapitałów obcych, ilustrujący zakres wykorzystywania kapitałów obcych w finansowaniu działalności Zbyt wysoki poziom tego wskaźnika może podważać wiarygodność finansową firmy i tym samym sygnalizować potencjalnemu pożyczkodawcy ponad przeciętne ryzyko zaangażowania środków. Zbyt niski poziom tego wskaźnika może świadczyć o niewykorzystywaniu długu jako zewnętrznego źródła finansowania dla zwiększenia rentowności kapitałów własnych. - wskaźnik zadłużenia długoterminowego (wskaźnik długu, wskaźnik ryzyka) Sugerowany w literaturze poziom tego wskaźnika jest związany ze strukturą kapitału 33:67 (zobowiązania długoterminowe : kapitał własny), a więc wynosi 0,5. Racjonalny poziom tego wskaźnika powinien mieścić się w granicach 0,5 – 1,0. Jeżeli poziom tego wskaźnika jest wyższy niż 1,0, to oznacza to wysoki poziom ryzyka w finansowaniu działalności firmy. - wskaźnik pokrycia zobowiązań długoterminowych rzeczowym majątkiem trwałym Wskaźnik ten nawiązuje do faktu, że częsta formą zabezpieczenia udzielanych pożyczek i kredytów długoterminowych są zabezpieczenia na trwałych elementach majątku pożyczkobiorcy. W związku z tym wyliczana przy pomocy tego wskaźnika relacja może być szczególnie istotna w przypadku przedsiębiorstw zagrożonych upadłością. Wskaźniki ilustrujące zdolność przedsiębiorstwa do obsługi zadłużenia: - wskaźniki pokrycia obsługi długu Wskaźnik pokrycia obsługi długu I informuje ile razy zysk (przed spłatą odsetek i przed opodatkowaniem) pokrywa roczne spłaty kredytu długoterminowego i wartość płaconych odsetek. Jest to więc odzwierciedlenie stopnia zabezpieczenia obsługi kredytu. Bank Światowy za minimalny poziom przyjmuje 1,3. Wskaźnik pokrycia obsługi długu II przyjmuje ostrzejsze kryterium obsługi zadłużenia zakładając konieczność obsługi długu z wygospodarowanego zysku netto. - wskaźnik pokrycia odsetek zyskiem, informujący ile razy zysk (przed spłatą odsetek i przed opodatkowaniem) przewyższa wartość płaconych odsetek Wysokość tego wskaźnika nie może być niższa od jedności. Jednakże wysokość wskaźnika bliska jedności świadczy o bardzo dużym stopniu ryzyka w odniesieniu do spłaty odsetek. W związku z tym im wyższy jest poziom tego wskaźnika, tym pewniejsze zabezpieczenie pokrycia odsetek przez firmę, nawet w sytuacji pogorszenia wyników finansowych firmy. W literaturze sugeruje się, że idealny poziom tego wskaźnika powinien odzwierciedlać relację 3 : 1. - wskaźnik obsługi kredytu z cash flow Wskaźnik ten jest jednym z najistotniejszych wskaźników wyliczanych na podstawie bussines planu w celu określenia zdolności przedsiębiorstwa do spłacania kredytu. Za wartość normatywną przyjmuje się 1,5, oznaczający że suma: zysk netto + amortyzacja powinna być co najmniej o 50% wyższa niż roczna rata kredytu wraz z odsetkami. Niższy poziom tego wskaźnika może w niektórych przypadkach być dopuszczalny, ale projekt inwestycyjny tak finansowany uznaje się za przedsięwzięcie o podwyższonym ryzyku wymagające dodatkowych gwarancji kredytowych.