"Nie-Boska Komedia" i jej historiozoficzna wizja przyszłości

Historiozoficzna wizja przyszłości Krasiński uważał, że nie każda cena postępu jest moralna i możliwa do zaakceptowania. Według niego Opatrzność Boska nie mogła zaakceptować zła, gwałtu, rozlewu krwi – jako metod działania ludzi na drodze do postępu. Zatem rewolucja, mimo że posiada swoje niezaprzeczalne, cząstkowe racje, pozbawiona jest racji fundamentalnej, to jest akceptacji Boga. Jako nie mieszcząca się w boskim planie świata, „nie-boska” właśnie – jest skazana na klęskę, musi być potępiona. Zakończenie utworu przez niektórych badaczy uważane za sztuczne – ściśle wynika z logiki myśli historiozoficznej Krasińskiego. Pankracy – samowolnie sięgający po atrybuty władzy boskiej – staje twarzą w twarz z Bogiem i ginie jako samozwaniec. Bóg jest mistrzem w dziele stworzenia i On jedynie potrafi tworzyć historię. Symboliczna postać Chrystusa w finale utworu otwiera dwie, sprzeczne możliwości interpretacyjne. Może sugerować, że nadchodząca epoka będzie czasem jakiegoś nowego chrześcijaństwa i odrodzonego Kościoła. Może jednak wyrażać myśli katastroficzne: oto dzieje świata nie będą miały już dalszego ciągu i Bóg przecina bieg historii, gdyż dopełniła się miara ludzkich nieprawości.