Poezja Ignacego Gałczyńskiego

1. I. Gałczyński • cechą charakterystyczną jego poezji jest łączenie liryzmu, osobistej refleksji i baśniowości z humorem, groteską i satyrą • siebie, poeta przedstawia jako artystę-cygana, ale jednocześnie człowieka zwykłego, przeciętnego • motywy banalne, pospolite wzbogacał fantastyką i liryzmem • poruszając tematy społeczno-polityczne posługiwał się często satyrą i groteską • tematyka codzienności • twórczość swą traktował jako zabawę • język potoczny • regularny rym i rytm “Serwus, madonna” • tematem wiersza jest sztuka i artysta • czyniąc podmiotem lirycznym poetę, przedstawił swoją koncepcję artysty • poeta w wierszu stwierdza, ze nie dba o sławę • pisanie ksiąg i sławę pozostawia innym rezygnuje z tego co było ważne dla artystów od czasów Horacego (celem twórczości jest “Stawienie sobie pomnika trwalszego niż ze spiżu”) • przedstawia wizerunek artysty-cygana • wiersz adresowany jest do madonny, którą poeta określa jako matkę, kochankę i muzę • poeta zwraca się do niej “Serwus, madonna” - zderzając słowo: madonna, z potocznym: serwus • może to wskazywać na brak szacunku ale jest wyrazem silnego i bezpośredniego związku artysty z jego muzą oraz charakteryzuje samego artystę, który łączy w sobie sprzeczności: codzienną zwykłość i świętość sztuki “Kryzys w branży szarlatanów” • poeta sięga do częstych motywów swojej poezji: kultury jarmarcznej, podmiejskiego folkloru, piosenki ulicznej • przedstawia szarlatana sprzedawającego na pustym targu woskowe lalki • bezskutecznie usiłuje namówić przechodniów do kupienia od niego czegokolwiek • uważany jest za oszusta, ponieważ sprzedawane przez niego rzeczy są dziwne “lalki od miłości, maści od samotności i Polikarpa kość” - są to rzeczy fantastyczne, nierealne, które z jednej strony przypominają jarmarczną tandetę a z drugiej zaś jakąś dziwaczną własną twórczość • na tej podstawie szarlatana można uznać za jeden z wizerunków artysty • liryzm osiąga Gałczyński przez połączenie melancholii z humorem, zwykłości i banalności z fantastyką i modlitewnym tonem na końcu wiersza “Zima z wypisów szkolnych” • podmiot liryczny zwraca się do dziecka (zdrobnienia, kompozycja bajkowa), które jest uosobieniem naiwności • zima jest dobrodziejstwem administracji państwowej, a nie natury • szyderstwo z propagandy, która daje niedorzeczne informacje “Prośba o wyspy szczęśliwe” • są one pełne spokoju, harmonii, ucieczką przed rzeczywistością, kontaktem z naturą, oazą szczęścia, lekarstwem na zło “Farlandia” • dwie części tekstu kontrastują ze sobą • świat rzeczywisty: smutno, ciasno, duszno, troski • ucieczka przed smutkiem do kraju Farlandii (wymyślonego przez poetę) “O mej poezji” • poezja jest uspokojeniem, ukojeniem, ucieczką przed rzeczywistością • jest prosta, przepełniona uczuciami, pomaga mu dostrzec piękno w banalnych sprawach • codzienność to dla niego “proste dziwy” “Ulica towarowa” • charakterystyka proletariackiej dzielnicy • podmiot liryczny próbuje odnaleźć elementy piękna takie jak muzyka, poezja • ulica zdominowana jest przez kino i elektrownię (zakład pracy) • oczekują od ulicy czegoś więcej niż ona może im dać • rozrywką tych ludzi jest alkohol, kino, chodzenie po ulicy