Co to jest sielanka?

sielanka Gatunek ukształtowany w starożytności, inaczej zwany idylla, ekologa, skotopaską bądź bukolika. Twórcami jej byli Teokryt w Grecji i Wergiliusz w Rzymie. Istotnym wyróżnikiem sielanki jest temat, jest to bowiem zawsze utwór przedstawiający życie na wsi w sposób aprobatywny. Idylla z reguły jest utworem wierszowanym, ale jej formy są rozmaite. Istnieją sielanki mające kształt monologu lirycznego (np. niektóre utwory Karpińskiego). Przeważają jednak sielanki o strukturze złożonej, niekiedy wyzyskują elementy epickie (np. “Sielanki nowe ruskie” Zimorowica), oparte na dialogu (“Żeńcy” Szymonowica, “Laura i Filon” Karpińskiego). Wypowiadający jest w tych utworach bliższy podmiotowi lirycznemu niż narratorowi lub bohaterowi w dramacie. Sielanka jako gatunek literacki występuje przede wszystkim w dawniejszych okresach rozwoju literatury, jej żywotność kończy się na początku XIX w. Ostatnim poważnym poeta, który ją uprawiał, był Brodziński. Prądem literackim, który szczególnie faworyzował sielankę, był sentymentalizm.