Krytycyzm w Panu Tadeuszu

Elementy krytycyzmu w "Panu Tadeuszu" (np. Postać Maćka Dobrzyńskiego). Krytykę wyraża Maciek nad Maćkami: " A głupi wy! Na kim się mleło, na was skrupi. To póki o wskrzeszeniu Polski była rada, O dobru pospolitym, głupi u was zwada? Nie można było, głupi, ani się rozmówić, Głupi, ani porządku, ani postanowić Wodza nad wami, głupi! a niech no kto podda Osobiste urazy, głupi, u was zgoda!" Maciek nie wierzy również w zwycięstwo Napoleona, podkreśla że Armia napoleońska jest obca i niekoniecznie jej sukces musi wiązać się z powstaniem Państwa Polskiego. Mickiewicz wyraża swój krytycyzm dotyczący Polaków niejako między wierszami. W epilogu zarzuca Polakom, że nie wiedzieli co robić i dochodzą do tego po czasie. Polacy mobilizują swoje siły kiedy jest już za późno, improwizują i ponoszą ogromne koszta, nie są zorganizowani i sumienni. Zawiść, wybuchowość, lenistwo i egoizm, podziały, nie uczą się na własnych błędach.