Wpływ antyku w różnych dziedzinach życia

Kultura europejska jako kultura śródziemnomorska (wpływy antyku i Biblii). Wpływy antyku w różnych dziedzinach życia. Z dwóch starożytnych źródeł wypływa kultura europejska: z kultury judeochrześcijańskiej i grecko-rzymskiej. Europejską wspólnotę kulturową tworzy przede wszystkim chrześcijaństwo, którego korzenie tkwią głęboko w Biblii, w kulturze judejskiej (żydowskiej). Biblia stanowi źródło kultury europejskiej na wielu płaszczyznach. Najpierw w sferze religijno-moralnej: przykazania dekalogu stanowią podstawę stosunków międzyludzkich niezależnie od wyznania i światopoglądu; potem w sferze kulturowej: Biblia jest natchnieniem myślicieli, artystów i pisarzy; inspiracją dla literatury, rzeźby, malarstwa, muzyki. Jest niewyczerpanym skarbcem wzorów osobowych i postaw, fabuł i anegdot, wątków i motywów, symboliki i metaforyki, frazeologii i stylistyki. Utrwalona w powszechnej świadomości pamięć obrazów i wersetów biblijnych powoduje, że stanowią one wspólny repertuar środków wyrazu, które poprzez literaturę wchodzą do języka potocznego. Wielki wpływ wywarła na naszą kulturę także kultura starożytnych Greków i Rzymian - szczególnie w zakresie filozofii, myśli politycznej, prawa, sztuki, literatury i kanonów piękna. Nasz język nie mógłby się obyć bez terminologii greckiej i łacińskiej, a prawo ciągle jeszcze terminuje u prawa rzymskiego, które stworzyło kategorie żywe do dzisiaj. Nie ma chyba dziedziny wiedzy, która by się mogła obyć bez tego, co w owym czasie pomyślano i zaproponowano. Do dziś sięgamy do Herodota i Tukidydesa, ojców historii, aksjomaty matematyczne zawarte w "Elementach" Euklidesa są tym dla matematyki, czym głoski dla języka, ponieważ żadna inna książka w dziejach świata nie wywarła takiego wpływu na myślenie naukowe. W tym czasie powstaje atomizm Demokryta i podstawy materializmu. Czymże mogłaby być filozofia, etyka, logika, jaki sens i kształt miałoby chrześcijaństwo bez Sokratesa, Platona, Arystotelesa? Czy można pomyśleć o teatrze dramacie, w ogóle o literaturze bez Ajschylosa, Sofoklesa, Eurypidesa, Arystofanesa? Wtedy żyje największy lekarz starożytności Hipokrates, którego przysięgę powtarzają do dziś wszyscy lekarze świata. Wówczas Eudoksos oblicza kulistość Ziemi, jej obwód, odległość od Słońca, Archytas tworzy podstawy mechaniki, Heraklejdes stwierdza, że Merkury i Wenus krążą wokół Słońca. To właśnie wtedy działają sofiści, Antystenes tworzy cynizm, Arystyp hedonizm, a Pyrron sceptycyzm. Literatura powtarza w nieskończoność wątki klasyczne, coraz to inaczej je interpretując i przekształcając. Klasyczna sztuka grecka stworzyła normę architektoniczną dla kultury europejskiej wszystkich czasów po dzień dzisiejszy.