Kierunki badań geografii ekonomicznej

Współczesne kierunki badań geografii ekonomicznej: 1. regionalny 2. ekologiczny 3. przestrzenny Kierunek regionalny – zajmuje się badaniem zjawisk i procesów społeczno – ekonomicznych w układzie regionów Region – to część większego obszaru, całości wydzielona na podstawie jakiś cech, istnieje region fizyczny np. Żuławy Wiślane, Kujawy a także region ekologiczny np. Górnośląski Okręg Przemysłowy. Kierunek ten przynosi wiele informacji o środowisku przyrodniczym, ludności i gospodarcze poszczególnych kontynentów, państw i regionów stanowiących część danego obszaru. Kierunek ekologiczny – bada on zależności między środowiskiem a społeczeństwem. Twórcą tego kierunku jest sekretarz generalny ONZ - Utach (lata 60-te), który ogłosił raport „Człowiek – środowisko”. Kierunek ten ma szczególne znaczenie dla rozwoju planowania przestrzennego, w którym zwraca się coraz częściej uwagę na zachowanie równowagi między elementami środowiska przyrodniczego a działalnością człowieka. Ekologia – to nauka o warunkach rozwoju środowiska. Kierunek przestrzenny – zajmuje się badaniem przestrzennych aspektów zjawisk i procesów społeczno – ekonomicznych, rozwinął się dopiero w ostatnich dziesięcioleciach, a głównymi jego problemami badawczymi są przestrzenne struktury i procesy, między którymi zachodzi relacja współzależności. Nowe kierunki geografii ekonomicznej to: 1. Kierunek społeczny – człowiek jako jednostka, społeczeństwo, problemy społeczne np. bezrobocie 2. Kierunek sozologiczny – dotyczy zagrożeń globalnych, które są obecnie bardzo poważne.