Kapitał własny a obcy

W przypadku KAPITAŁU WŁASNEGO podmiot wnoszący kapitał do danego przedsiębiorstwa staje się jego właścicielem lub współwłaścicielem . Podmiot ten z reguły nie ma prawa do zwrotu kapitału i otrzymania odsetek lecz uczestniczy odpowiednio do wniesionego kapitału w podziale zysku przedsiębiorstwa lub w jego stratach oraz w jego majątku w przypadku likwidacji. W sytuacji niekorzystnego rozwoju przedsiębiorstwa włożony kapitał własny może być zwrócony tylko częściowo. Kapitał własny może być utracony w części, a w najgorszym przypadku w całości. Z tego wynika, że podmiot angażujący kapitał do własnego przedsiębiorstwa powinien, być bardzo zainteresowany jego rentownością, tzn. o wiele bardziej niż „dostarczyciel” kapitału obcego. Kapitały własne są najbardziej stabilną podstawą finansowania działalności przedsiębiorstwa, decydującą w istotnej mierze o stopniu utrzymania płynności finansowej. Ich wysokość stanowi dla wierzycieli informacji do jakiej kwoty zdolne jest ponosić konsekwencje finansowe w razie powstania strat. Istotną jego cechą jest to, że dawcy kapitału własnego nie otrzymują odsetek, cecha ta jest korzystna gdy przedsiębiorstwo znajduje się w trudnej, a nawet w kryzysowej sytuacji finansowej, wówczas istnieje możliwość rezygnacji przez pewien czas udziałowców-wspólników z wypłat z zysku /ma to wpływ na utrzymanie płynności finansowej/. KAPITAŁ OBCY niezależnie od możliwości finansowych przedsiębiorstwa musi być zwrócony w terminie z odpowiednimi odsetkami /uzgodnione w umowie/. Pożyczkodawca, w odróżnieniu od wnoszącego kapitał, ma prawo do odsetek. Wśród głównych cech kapitału obcego możemy wyróżnić następujące:  -pożyczkodawca /wierzyciel/ z reguły nie ma prawa głosu przy podejmowaniu decyzji w przedsiębiorstwie /może uzyskać od dłużnika pewne uprawnienia/. Zakres uprawnień zależy od:  -stopnia zadłużenia danego przedsiębiorstwa,  -uzyskanej przez przedsiębiorstwo rentowności,  -ryzyka udzielonego kredytu;  a) -przyznawanie gwarancji zwrotu kapitału wraz z odsetkami /w warunkach inflacji/, które chronią  kredytodawcę przed realną utratą pożyczonego kapitału;  b) -kapitał obcy może być oddawany do dyspozycji na krótki bądź długi okres. Angażowany w przedsiębiorstwie kapitał własny i kapitał obcy spełniają konkretne funkcje. Wierzyciele odstępują własne środki przedsiębiorstwom, jeśli spełniają określone warunki, np.: posiadają odpowiednie zabezpieczenia. Przyjęte w umowie gwarancje są uzależnione od ryzyka związanego z odstępowaniem przedsiębiorstwu środków oraz stopnia ryzyka udzielania pożyczki innym przedsiębiorstwom. Ze względu na stopień ryzyka należy oddzielić kapitał własny od obcego, ponieważ w przypadku wystąpienia w przedsiębiorstwie strat uszczuplają one w pierwszej kolejności kapitał własny. Kapitał obcy może być utracony dopiero po wyczerpaniu kapitału własnego. Przepisy ochronne pozwalają pożyczkodawcą posługiwać się powierzonym im kapitałem jak własnym. Takie wykorzystanie kapitału obcego określone jest jako robocza funkcja kapitału obcego. Taką funkcję spełnia też kapitał własny, ale w przeciwieństwie do kapitału obcego pełni także funkcję gwarancyjną. Funkcja gwarancyjna polega na tym, że kapitał własny przedsiębiorstwa stanowi dla wierzycieli zabezpieczenie zwłaszcza wtedy, gdy występują w przedsiębiorstwie straty lub ma miejsce jego upadłość lub likwidacja. Dla ochrony praw wierzycieli mogę być wprowadzone przepisy określające relacje między kapitałem własnym i obcym w przedsiębiorstwie. Znając cechy i funkcje jakie spełnia kapitał musimy bliżej określić jego strukturę i wpływ na zyskowność firmy, co jest niezmiernie istotnym zagadnieniem zwłaszcza w sytuacji, gdy w prowadzeniu swojej działalności przedsiębiorstwa obok kapitału własnego angażują kapitały obce.