Dokładny opis wiersza "Fortepian Chopina"

"Fortepian Chopina". W wierszu tym Norwid przywołuje postać i twórczość Fryderyka Chopina. Jest to wyraz hołdu poety dla wielkiego kompozytora i pianisty. Utwór powstał na przełomie 1863 i 1864 roku. Inspiracją dla poety stało się wyrzucenie na bruk przez żołnierzy carskich fortepianu Chopina. Był to odwet za nieudany zamach na carskiego namiestnika w Królestwie. To wydarzenie wywołało u Norwida wspomnienie z pobytu u wielkiego kompozytora w roku 1849, kiedy to Chopin był już śmiertelnie chory (stąd słowa "Byłem u ciebie w te dni przedostatnie"). "Fortepian Chopina" jest próbą ukazania artysty poprzez muzykę, jest również refleksją nad istotą sztuki. Norwid pisząc o geniuszu twórczym Chopina porusza problem aktu tworzenia sztuki w ogóle. Muzyka Chopina przywodzi na myśl podmiotowi lirycznemu cały łańcuch skojarzeń, których najistotniejszą cechą zdaje się być doskonałość, pełnia. Skojarzenia muzyki Chopina z lirą Orfeusza i dłucie Pigmaliona świadczą o przeświadczeniu, że wielka sztuka wyraża się poprzez dzieła oryginalne i wybitne. Norwid pisze też o artystach i ich ponadczasowych dziełach: rzeźbach Fidiasza, tragediach Ajschylosa, psalmach Dawida i muzyce samego Chopina. Ma ona również charakter typowo ludowy i narodowy. Wyrzucenie fortepianu to zamach na polskość, ale także na sztukę w ogóle, to akt barbarzyńskiej herezji. Jednak każda wielka idea, każda doskonałość najpierw jest odrzucana i poniewierana, by kiedyś się odrodzić i zatryiumfować. Norwid zawarł w "Fortepianie Chopina" również swoje refleksje o niezrozumiałości jego wierszy dla współczesnych, lecz przekonany jest, że kiedyś staną się one drogowskazem dla przyszłych pokoleń.