Dokładny opis baśni "Dziewczyna" Leśmiana

''Dziewczyna'' Baśń opowiadająca o trudie jaki podjęło 12 braci aby uwolnić siostrę, której głos słyszeli zza muru. Bili oni młotami w mur. Umarli 1 dnia z powodu wycieńczenia. Potem w mur bily ich cienie. One jednak zginęły również. Wmur biły same młoty. Po rozbiciu muru okazało się, że żadnej dziewczyny za nim nie ma. Poeta stwierdza w wierszu, że najważniejsza jest siła walki i chęć walki. Wszystko jest możliwe jeśli niew poddamy się w dążeniu do celu. Bracia i młoty zdają się symbolizować dążenie do celu, dorealizowania jakichś idei. Rozbijenie muru tokonkretne działanie, próba realizacji marzeń, wcielanie w życie idei. Dziewczyna jest celem wszystkich dążeń, symbolem ostatecznego szczęścia, nieosiągalnego dla człowieka. Mur symbolizuje wszelkie trudności, utrudnienia i przeszkody, jakie na swojej drodze może napotkać człowiek. Brak dziewczyny po pokonaniu muru symbolizuje zaś wyznaczanie sobie i dążenie do kolejnych celów, marzeń, ideałów. Wiersz jest zaprzeczeniem dekadentyzmu, braku działania, pesymizmu, choćby przez samą symboliczną liczbę braci-12-jak apostołów. Wiersz można interpretować również jako oskarżenie skierowane przeciw Bogu, który stworzył świat niedoskonały pełen próżni i braków. ''W malinowym chruśniaku'' Utwór jest najsłynniejszym erotykiem Leśmiana. Opisuje dzikie krzaki malin (można się w nich zgubić). Są one bardzo naturalne, dziewicze. Wiersz dotyczy flirtu bohatera który wraz z dziewczyną zagubił się w malinach.Utwór przepełniony jest ciszą i spokojem, w subtelny sposób ukazuje miłość dwojga ludzi. Wątek przyrody występuje w ścisłym powiązaniu z ludzkimi uczuciami (zmysłowa miłość, elementy erotyzmu np.: ''I stały się maliny narzędziem pieszczoty, Tej pierwszej, tej zdziwionej, która w całym niebie Nie zna innych upojeń oprócz samej siebie, I chce się powtarzać dla własnej dziwoty''.) Przyroda jest stała, nie przemija, jest świadkiem ludzkich uczuć.Leśmian nie maluje jej jednak przez zazanaczenie w pejzażu ogólnych elementów kształtu i barwy, ale koncentruje naszą uwagę na szczegółacz, które można dostrzec tylko z bardzo bliska. Powoduje to, iż poszczególne elementy obrazu są bardzo brzydkie (chory liść ''Rdzawe guzy wygrzewał na słońcu'' ''Złachmaniałych pajęczyn wisiory'', idący kosmaty żuk). Razem tworzą jednak w wyobraźni czytelnika piękny obraz chruśniaka. To skrócenie perspektywy i uszczegółowienie obrazu jest, jak łatwo zauważyć, uzasadnione sytuacyjnie: wynika z miejsca w którym znajduje się dwoje zakochanych i współtworzy poczucie ich wzajemnej, cielesnej bliskości, podkreśla dardzo dalikatnie intymność owego zbliżenia, jego zmysłowy klimat. Współrganie przyrody z żywymi, gorącymi ludzkimi wzruszeniami jest treścią tego wiersza. Nie klasyczny dystans, pozwalający odbiorcy na podziwianie malarskiego piękna krajobrazu, ale jak gdyby zanurzenie się w głąb natury, by oddać wrażenie biologicznej pełni życia, stawia sobie jako zadanie poeta. Wiersz zawiera w sobie nowe konstrukcje słowotwórcze (chruśniak-neologizm zaczerpnięty z gwary ludowej ; nacichać ; złachmaniałe pajęczyny). Łączy w sobie urok piękno, dzikość, tajemniczość i prostotę wyrazu. Mowa zakochanych w wierszu to cichy, ciepły, zmysłowy szept. Poeta szuka w kontakcie z naturą wartości które pozwoliłyby na oderwanie się od cywilizacji zdominowanej przez zdrowy rozsądek i pogoń za korzyściami materialnymi. Rzaczywistość w/g Leśmiana to nie tylko materia, to również coś ponadzmysłowego związanego ze sferą wyobraźni, z marzeniem sennym, z zapomnieniem.