Depozyt - cecha kontraktów terminowych

Depozyt zabezpieczający i wezwanie do uzupełnienia Najważniejszą cechą kontraktów terminowych jest to, że nie musi¬my płacić całej kwoty, na jaką opiewa poszczególny kontrakt. Pokry¬wamy tylko jej część zwaną depozytem. Niewielu indywidualnych inwestorów mogłoby sobie pozwolić na kupno l0000 dolarów, pod-czas gdy przy otwieraniu pozycji w kontraktach potrzebny jest zale¬dwie ułamek tej sumy, zaś zyski lub straty liczy się tak, jak gdyby byłoby się posiadaczem tak dużej kwoty. Wielkość depozytu zależy od giełdy, która określa go na podstawie oceny sytuacji oraz ryzyka rynku i w zależności od warunków rynkowych może podwyższać lub obniżać jego wielkość. Oczywiście, pośrednicy, czyli biura ma¬klerskie, wymagają od swoich klientów nieco wyższych depozytów niż minimalne określone przez giełdę. Wyróżniamy dwa rodzaje depozytów - depozyt początkowy oraz depozyt minimalny. Depozyt początkowy to kwota, jaką inwestor musi zapłacić w momencie zajmowania pozycji na rynku. Każdego dnia po rozliczeniu sesji do rachunku inwestora dopisywane są zyski lub odpisywane straty z otwartych pozycji. Jeśli inwestor osiąga zysk, na jego koncie pojawia się gotówka, którą może dowolnie dyspono¬wać - wielkość depozytu nie ulega zmianie. W sytuacji przeciwnej straty są odliczane od depozytu początkowego, ale tylko do momen¬tu, gdy osiągną wielkość depozytu minimalnego, który jest ustalany na poziomie niższym od depozytu początkowego. Jeśli kwota na rachunku inwestora jest niższa od wymaganego depozytu minimalnego, inwestor jest wzywany do jego uzupełnienia. Jeśli nie jest w stanie wykonać tego zobowiązania, jego pozycja zostaje zamknięta. Relacje między wartością depozytu i kontraktu różnią się w zależności od kontraktów. Od nich zależy jak silny jest efekt dźwigni. Im wyższy jest stosunek wartości kontraktu do depozytu, tym wieksze możliwości zysków lub strat w stosunku do zaangażowanego kapitału.