Czynniki mikroekonomiczne - wyjaśnienie

Czynniki mikroekonomiczne obejmują czynniki specyficzne dla przemysłu, w którym działa przedsiębiorstwo oraz czynniki właściwe dla samego przedsiębiorstwa. Do czynników specyficznych dla przemysłu zalicza się zależność od energii – czynnik ten ma szczególne znaczenie w odniesieniu do gałęzi energochłonnych, charakteryzujących się niską zdolnością do przestawienia na substytucyjne źródła energii. Duża wrażliwość przedsiębiorstw należących do takich gałęzi na zmiany charakterystyk ekonomicznych źródeł energii (np. wzrost ceny prądu, wahania cen ropy naftowej) podnosi ryzyko inwestowania. Kolejnym czynnikiem specyficznym dla przemysłu jest możliwość wyjścia z danego przemysłu – im większa tym mniejsze ryzyko w działalności gospodarczej. Można ją określić poprzez stopień przestawialności stosowanej technologii, jej kapitałochłonności oraz rynkowych szans upłynnienia majątku trwałego; Do czynników specyficznych dla przedsiębiorstwa zalicza się konkurencja – im wyższy poziom konkurencji na danym rynku, tym większe ryzyko w działalności gospodarczej. Przedsiębiorstwo konkurując z firmami, które oferują podobne produkty musi cały czas uważać, aby nie dać się prześcignąć. Czynnik ten ma szczególne znaczenie w perspektywie wejścia Polski do Unii Europejskiej i otwarcia naszego rynku, wtedy polskie przedsiębiorstwa będą musiały stawić czoła silnej konkurencji ze strony firm zachodnich. Struktura kapitału – następny czynnik specyficzny dla przedsiębiorstwa - bardzo ważne jest, aby przedsiębiorstwo miało optymalną strukturę kapitału uzależnioną od charakteru prowadzonej działalności. Zbyt duża ilość majątku obrotowego (np. zapasów) może powodować wzrost kosztów i zamrażanie środków pieniężnych (zbyt duża ilość zobowiązań). Podobnie jest z majątkiem trwałym. Nieodpowiednia struktura majątku przedsiębiorstwa powoduje wzrost ryzyka w działalności, przy czym należy pamiętać, iż pojęcie „optymalna struktura kapitału” jest różne dla poszczególnych rodzajów przedsiębiorstw, inne dla firm handlowych, inne dla produkcyjnych czy usługowych. W tych pierwszych przeważa majątek obrotowy, w drugiej i trzeciej zaś majątek trwały.