Ceny w obrocie papierami wartościowymi

W obrocie papierami wartościowymi obowiązują trzy ceny: • nominalna • emisyjna • rynkowa • i jako szczególna postać tej ostatniej – giełdowa Niekiedy jako alternatywa ceny emisyjnej może występować cena przetargowa, tj. ustalana w drodze przetargu. Cena (wartość) nominalna akcji stanowi jednostkę podstawową kapitału akcyjnego. Jest ona wynikiem podzielenia kapitału akcyjnego przez liczbę wyemitowanych akcji. Akcje według wartości nominalnej służą do rozliczenia dywidendy. W przypadku obligacji cena nominalna jest, z reguły, ceną ich wykupu przez emitenta. Cena (wartość) emisyjna jest ceną sprzedaży nowych akcji wprowadzonych na rynek. Jest ona z reguły, wyższa od nominalnej, jedynie czasami bywa jej równa. Różnica między ceną emisyjna (gdy jest ona wyższa) a ceną nominalną stanowi zysk na emisji, pokrywający koszty emisji i przy akcjach, ewentualnie, powiększający kapitał zapasowy spółki. Cena rynkowa natomiast to cena, która kształtuje się swobodnie na rynku pod względem różnych, zmieniających się czynników popytowo-podażowych, w dalszych transakcjach (na rynku wtórnym) kupna-sprzedaży, w tym także na giełdzie. Najbardziej renomowane przedsiębiorstwa, silne finansowo i mające ugruntowaną pozycję na rynku, mające pewność, że ich akcje cieszyć się będą powodzeniem, mogą wprowadzić wyemitowane akcje na rynek bez korzystania z usług gwarantowania emisji. Natomiast mniej znane, nie mające pewności co do powodzenia emisji akcji korzystają – podobnie jak przy emisji obligacji – z usług gwarantowania emisji. Gwarantowanie emisji akcji prawo polskie określa jako subemisję inwestycyjną lub jako subemisję usługową. Subemisja inwestycyjna polega na zobowiązaniu subemitenta inwestycyjnego do nabycia na własny rachunek całości lub części papierów wartościowych oferowanych w obrocie pierwotnym lub w pierwszej ofercie publicznej, na które nie złożono zapisów w terminie ich przyjmowania. Subemisja usługowa natomiast polega na nabyciu przez subemitenta lub wprowadzającego na własny rachunek całości lub części papierów wartościowych danej emisji w celu dalszego ich zbywania w obrocie pierwotnym lub w pierwszej ofercie publicznej. Subemitentami inwestycyjnymi mogą być wyłącznie: domy maklerskie, towarzystwa funduszy powierniczych działające na rachunek uczestników funduszu, banki, zakłady ubezpieczeń społecznych. Subemitentem usługowym może być natomiast dom maklerski, bank, zagraniczna instytucja finansowa mająca siedzibę w krajach należących do OECD ( Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju) lub konsorcjum złożone z tych podmiotów.