"Exegi monumentum" oznacza: "stawiam sobie pomnik (trwalszy niż ze spiżu)". Tak zaczyna się słynna oda Horacego, która podejmuje temat nieśmiertelności poezji i poety. Twórczość, poezja, dzieło życia daje poecie sławę i nieśmiertelność. "Non omnis moriar" - brzmi słynny cytat, który oznacza: "nie wszystek umrę" - bo pozostanie po mnie sława i poezja. Horacy zwraca uwagę na dwoistą naturę poety: śmiertelną i nieśmiertelną, także w wielu innych utworach. 1. Jan Kochanowski - "Pieśń XXIV / księgi wtóre" - "Niezwykłym i nie lada piórem opatrzony", która stanowi parafrazę ody Horacego. Poeta mówi o sobie jako o człowieku, którego natura jest nie tylko śmiertelna, ale również nieśmiertelna. W poetyckim obrazie autor przedstawia swą stopniową przemianę w łabędzia, który dzięki swym potężnym skrzydłom dotrze do najdalszych zakątków świata, wszędzie wieszcząc słowa poety: O mnie Moskwa i będą wiedzieć Tatarowie, I róznego mieszkańcy świata Anglikowie; Mnie Niemiec i waleczny Hiszpan, mnie poznają, Którzy głęboki strumień Tybrowy pijają. 2. Charles Baudelaire - "Padlina". Jest to niby wspomnienie spaceru z ukochaną. W trakcie przechadzki bohaterowie trafili na zwłoki rozkładającej się kobiety. Baudelaire przywołuje ten obraz nie szczędząc drastycznych szczegółów.: "brzuch pełen zgnilizny", "smród zgnilizny", "zastępy much" - słowem padlina. Symbolem przemijania jest ciało. Wtedy czerwiowi, który cię będzie beztrosko Toczył w mogilnej ciemności, Powiedz, żem ja zachował formę i treść boską Mojej zetlałej miłości! Tak więc ideał jest do utrzymania tylko w poezji, która odnajdzie nieśmiertelność w formach miary ostatecznej. Baudelaire wierzył, że taka forma jest możliwa, że erozji czasu, przed którą nie ostanie się żadne istnienie, nie podlega jedynie sztuka maksymalnie zorientowana wokół swych celów. Baudelaire, który piękno mieszał z błotem, wierzył w piękno sztuki, w nieprzemijające wartości literatury, która potrafi wznieść się ponad doraźność i ukazać stan wrzenia ludzkiego umysłu, ludzki obłęd i przerażenie rzeczywistością zastaną. Otóż poeta jest jakby ponad tą rzeczywistością, ponieważ lokuje swe doświadczenie w poezji. 3. Kazimierz Przerwa-Tetmajer - "Evviva l'arte". Przywołany w utworze kult sztuki głosili Przybyszewski i Przesmycki, a motyw poety-ptaka wywodzi się jeszcze z poezji Horacego. Kojarzy się u odbiorcy słynny motyw - exegi monumentum - przekonanie o nieśmiertelności poety, którą daje mu jego sława. Twórczość daje artystom wyższość nad "narodem nędznych filistrów", czyni ich "królami bez ziemi". Przesłanie utworu jest jasne i zawiera się w zdaniu: "jedyną rzeczą wartą cokolwiek na ziemi jest sztuka". 4. Juliusz Słowacki - "Testament mój". Poezja jest siłą, która nie boi się śmierci, trwa nawet gdy nie ma już jej twórcy i ma wielką moc: "aż was zjadacze chleba w aniołów przerobi".
"Non omnis moriar" w utworach różnych epok
"Exegi monumentum" oznacza: "stawiam sobie pomnik (trwalszy niż ze spiżu)". Tak zaczyna się słynna oda Horacego, która podejmuje temat nieśmiertelności poezji i poety. Twórczość, poezja, dzieło życia daje poecie sławę i nieśmiertelność. "Non omnis moriar" - brzmi słynny cytat, który oznacza: "nie wszystek umrę" - bo pozostanie po mnie sława i poezja. Horacy zwraca uwagę na dwoistą naturę poety: śmiertelną i nieśmiertelną, także w wielu innych utworach. 1. Jan Kochanowski - "Pieśń XXIV / księgi wtóre" - "Niezwykłym i nie lada piórem opatrzony", która stanowi parafrazę ody Horacego. Poeta mówi o sobie jako o człowieku, którego natura jest nie tylko śmiertelna, ale również nieśmiertelna. W poetyckim obrazie autor przedstawia swą stopniową przemianę w łabędzia, który dzięki swym potężnym skrzydłom dotrze do najdalszych zakątków świata, wszędzie wieszcząc słowa poety: O mnie Moskwa i będą wiedzieć Tatarowie, I róznego mieszkańcy świata Anglikowie; Mnie Niemiec i waleczny Hiszpan, mnie poznają, Którzy głęboki strumień Tybrowy pijają. 2. Charles Baudelaire - "Padlina". Jest to niby wspomnienie spaceru z ukochaną. W trakcie przechadzki bohaterowie trafili na zwłoki rozkładającej się kobiety. Baudelaire przywołuje ten obraz nie szczędząc drastycznych szczegółów.: "brzuch pełen zgnilizny", "smród zgnilizny", "zastępy much" - słowem padlina. Symbolem przemijania jest ciało. Wtedy czerwiowi, który cię będzie beztrosko Toczył w mogilnej ciemności, Powiedz, żem ja zachował formę i treść boską Mojej zetlałej miłości! Tak więc ideał jest do utrzymania tylko w poezji, która odnajdzie nieśmiertelność w formach miary ostatecznej. Baudelaire wierzył, że taka forma jest możliwa, że erozji czasu, przed którą nie ostanie się żadne istnienie, nie podlega jedynie sztuka maksymalnie zorientowana wokół swych celów. Baudelaire, który piękno mieszał z błotem, wierzył w piękno sztuki, w nieprzemijające wartości literatury, która potrafi wznieść się ponad doraźność i ukazać stan wrzenia ludzkiego umysłu, ludzki obłęd i przerażenie rzeczywistością zastaną. Otóż poeta jest jakby ponad tą rzeczywistością, ponieważ lokuje swe doświadczenie w poezji. 3. Kazimierz Przerwa-Tetmajer - "Evviva l'arte". Przywołany w utworze kult sztuki głosili Przybyszewski i Przesmycki, a motyw poety-ptaka wywodzi się jeszcze z poezji Horacego. Kojarzy się u odbiorcy słynny motyw - exegi monumentum - przekonanie o nieśmiertelności poety, którą daje mu jego sława. Twórczość daje artystom wyższość nad "narodem nędznych filistrów", czyni ich "królami bez ziemi". Przesłanie utworu jest jasne i zawiera się w zdaniu: "jedyną rzeczą wartą cokolwiek na ziemi jest sztuka". 4. Juliusz Słowacki - "Testament mój". Poezja jest siłą, która nie boi się śmierci, trwa nawet gdy nie ma już jej twórcy i ma wielką moc: "aż was zjadacze chleba w aniołów przerobi".
Materiały
Rola sztuki i artysty w różnych epokach
34. Rola sztuki i artysty w różnych epokach
Sztuka jest to podstawowy składnik kultury. Jeden z zasadniczych sposobów uzewnętrzniania zdolności twórczych człowieka - zespół świadomych działań ludzkich, w wyniku których powstaje przedmiot estetyczny, taki jak obraz, rzeźba, budowla, film, utwór sceniczny bądź muzyczny, określany mianem dzieła l...
Bohaterowie "Małej apokalipsy"
Bohaterowie
W utworze pojawia się wiele postaci. Są one mniej lub bardziej szczegółowo ukazane. Reprezentują różne opcje polityczne (reżim lub opozycję) i postawy moralne. Najczęściej są obciążone pewną przeszłością, która wraca wspomnieniem lub wyrzutem sumienia. Z reguły są niejednoznaczne w swoim postępowaniu, budzą sprzeczne uczucia. N...
Młodzież, jej zadania i postawy w literaturze różnych epok
Człowiek rodzi się, przeżywa dzieciństwo, dorasta i starzeje się . Ważnym etapem w życiu jednostki ludzkiej jest wiek młodzieńczy. Wtedy to kształtuje swoje poglądy, które są zgodne lub przeciwstawiają się opiniom wcześniejszych pokoleń, obiera drogę postępowania, chce stać się lepszy od swoich przodków lub iść za ich przykładem . Każdy z nas pr...
Wzory poezji tyrtejskiej w literaturze XIX i XX wieku
Za pierwszego twórcę poezji tyrtejskiej uważny jest Tyrteusz, spartanin; autor ten, za najważniejsze uznawał cnoty związane z wojskiem (charakter samej Sparty); w zachowanym fragmencie wiersza \"Rzecz to piękna...\" formułuje pewne założenia, dotyczące prawego żołnierza i obywatela (w Sparcie każdy obywatel był żołnierzem); mianowicie powinien z...
Leasing w gospodarce polskiej
Leasing w Polsce funkcjonuje od 1990r i wpisał się już w mapę polskiej gospodarki, jednak nie wszyscy mają świadomość jaką rolę pełni leasing w naszym kraju. Leasing stał się faktem w naszej rzeczywistości to dzięki tej formie finansowania inwestycji nastąpił ogromny rozwój gospodarczy, co w konsekwencji musiało pomnożyć wpływy do budżetu. W...
Przejście od mitologii do nauki
Przejście od mitologii do nauki.
W czasach starożytnych nie było nauki. Świat objaśniano jedynie mitologicznie- Bóg tak chce- tak musi być. To Bóg i nic więcej , był podstawą wszystkiego co dzieje się na Ziemi. Jest on prekursorem, konstruktorem i wykonawcą wszelkich procesów ziemskich. Kiedyś wreszcie starożytni Grekowie przeszli od mitolo...
Opracowanie "Przedwiośnia"
Stefan Żeromski „Przedwiośnie”
„Przedwiośnie” (1925 r.) jest ostatnią, rozrachunkową powieścią Stefana Żeromskiego, wyra-żającą bolesne rozczarowanie świeżo odzyskaną niepodległością.
Wprawdzie Polska zdołała ustalić granice państwa, ustabilizować swoją pozycję międzynaro-dową i rozpoczęła wewnętrzne scalanie w jedno...
O czym jest "Mały książe" ?
Książka “Mały Książę” to piękna opowieść o przyjaźni. Autor tak pisze o Małym Księciu : “Próbuję opisać go po to, aby nie zapomnieć. To bardzo przykre zapomnieć przyjaciela.” W tej baśni przedstawione są różne ułomności ludzi dorosłych, które zmuszajądo refleksji nad własnym postępowaniem. Jest ona przeznaczona dla dzieci...