Przywództwo w zarządzaniu

Przywództwo kierownicze to proces kierowania i wpływania na związaną z zadaniami działalność członków grupy. Przywództwo wiąże się z innymi ludźmi, nierównym podziałem władzy, wpływaniem na podwładnych. Źródła władzy kierownika to władza nagradzania, wymuszania, władza z mocy prawa, z odniesienia i władza ekspercka. Nie odnaleziono żadnych istotnych cech wyróżniających osoby o zdolnościach przywódczych od pozostałych. Również nie można wyodrębnić jednorodnej grupy zachowań cechującej dobrego przywódcę, ponieważ różne zachowania sprawdzają się inaczej w różnych sytuacjach. Badacze doszli jednak do wniosku, że niektóre zachowania kierownicze są skuteczniejsze od innych. Dwa style przywództwa: • zorientowany na zadania - ścisła kontrola podwładnych, by wywiązali się z zadań. • zorientowany na podwładnych - motywacja podwładnych zamiast ścisłej kontroli nad nimi. Badania uniwersytetów w Ohio i Michigan dowodzą, że oceny podwładnych dotyczących skuteczności kierowników reprezentujących powyższe style zależą od sytuacji: w siłach zbrojnych lepiej sprawdza się kierownik zorientowany na zadania, w dużych przedsiębiorstwach - kierownik zorientowany na ludzi. Rensis Likert opracował czteropoziomowy model skuteczności kierowania: 1. System eksploatujący, autorytarny - brak zaufania do podwładnych, stosowanie gróźb i kar. 2. System protekcjonalny, autorytarny - swoboda podwładnych w komentowaniu decyzji kierownika, niewielka elastyczność podwładnych w wykonywaniu zadań. 3. System konsultujący - kierownicy ustalają cele i wydają ogólne polecenia po ich omówieniu z podwładnymi. 4. System uczestniczący, idealny - grupa ustala cele i podejmuje decyzje związane z pracą. Kontakty z kierownikami są otwarte, oparte na zaufaniu. Robert Tannenbaum: przy wyborze stylu kierowania należy rozważyć trzy siły: 1. Siłę kierownika - jego wiedzę, wartości i doświadczenia. 2. Siłę podwładnych - kierownik może dopuścić się większej swobody, gdy podwładni pragną niezależności, są odpowiedzialni, identyfikują się z celami organizacji, mają dostateczną wiedzę i doświadczenie. 3. Siłę sytuacji - styl preferowany w organizacji, istotę zadań grupy roboczej, presję czasu, uwarunkowania środowiskowe. Najskuteczniejsi są kierownicy elastyczni, potrafiący dobierać właściwe zachowania do odpowiednich sytuacji.