Organem naczelnym koordynującą pracę w EFTA jest Rada. Do jego zadań należą: wykonywanie uprawnień nałożonych przez konwencję, nadzór nad jej stosowaniem, wskazywanie nowych działań jakie warto podjąć dla osiągnięcia celów EFTA oraz ułatwianie współpracy z innymi podmiotami prawa międzynarodowego. W skład Rady wchodzi jeden przedstawiciel każdego rządu członkowskiego, który ma jeden głos. Rada działa na dwóch szczeblach. Pierwszym z nich jest grupa ministrów która spotyka się dwa razy do roku. Drugim są stali przedstawiciele którzy spotykają się dwa razy w miesiącu . Państwa kolejno przewodniczą radzie przez półroczne kadencje. Siedziba rady mieści się w Genewie. Rada ma prawo do wydawania decyzji oraz zaleceń. Decyzje nie mają natychmiastowej mocy prawnej, lecz są wprowadzane w życie przez naczelne organy władzy krajów członkowskich, które zostają zobowiązane do ich wprowadzenia. Zalecenia, nie są wiążące dla krajów członkowskich. Podjęcie decyzji lub zalecenia jest poprzedzone głosowaniem krajów członkowskich. System głosowania oparty jest na zasadach poszanowania suwerenności krajów członkowskich. Każdy kraj strefy ma przyznany jeden głos. Głosowanie podlega regule jednomyślności. Specjalnie powołane komitety ekspertów wspierają organ w zarządzaniu strefą wolnego handlu. Zdarza się, że Rada powołuje ekspertów specjalizujących się w rozwiązaniu określonego problemu jakim się zajmuje. Eksperci mogą tylko doradzać, pochodzić jednak muszą ze wszystkich państw Stowarzyszenia. Jest dziesięć stałych komitetów, między innymi: Komitet Ekspertów Handlu, Komitet Ekonomiczny, Komitet ds. Barier Technicznych w Handlu, Komitet ds. Pochodzenia i Ceł, Komitet Konsultacyjny, Komitet Przedstawicieli Parlamentu. Najwyższą instancją dokonująca weryfikacji finansów oraz instytucji Stowarzyszenia jest Zarząd Audytorów. Bieżącymi sprawami zajmuje się Sekretariat, którego kwatera główna znajduje się w Genewie, nadzorowany przez Sekretarza Generalnego. Sekretariat odpowiedzialny jest za obsługę Rady i komitety. Językiem urzędowym jest angielski. W związku z utworzeniem w 1994 roku Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), do którego przystąpiły wszystkie państwa EFTA oprócz Szwajcarii, powołano Stały Komitet Państw EFTA, który zajmuje się sprawami związanymi z uczestnictwem w nowej organizacji. W skład wchodzą przedstawiciele Islandii, Norwegii i Lichtensteinu oraz reprezentanci ze Szwajcarii oraz Zarządu Nadzorczego EFTA, mający status obserwatorów. Stały Komitet ma pod sobą siedem podkomitetów. Cztery z nich: ds. wolnego przepływu towarów, ds. wolnego przepływu kapitału, usług i prawa gospodarczego, ds. wolnego przepływu osób, polityk horyzontalnych są podzielone na 38 grup roboczych. Komitet jest także wspomagany przez niezależny Trybunał EFTA. Część Sekretariatu EFTA znajduje się w Brukseli, gdzie personel zajmuje się sprawami EOG. Biuro Doradcy ds. statystyki mieści się w Luksemburgu. Zastępcy Sekretarza Generalnego urzędują w Brukseli i w Genewie. Oryginał Konwencji jest przechowywany w Oslo.
Organy EFTA
Organem naczelnym koordynującą pracę w EFTA jest Rada. Do jego zadań należą: wykonywanie uprawnień nałożonych przez konwencję, nadzór nad jej stosowaniem, wskazywanie nowych działań jakie warto podjąć dla osiągnięcia celów EFTA oraz ułatwianie współpracy z innymi podmiotami prawa międzynarodowego. W skład Rady wchodzi jeden przedstawiciel każdego rządu członkowskiego, który ma jeden głos. Rada działa na dwóch szczeblach. Pierwszym z nich jest grupa ministrów która spotyka się dwa razy do roku. Drugim są stali przedstawiciele którzy spotykają się dwa razy w miesiącu . Państwa kolejno przewodniczą radzie przez półroczne kadencje. Siedziba rady mieści się w Genewie. Rada ma prawo do wydawania decyzji oraz zaleceń. Decyzje nie mają natychmiastowej mocy prawnej, lecz są wprowadzane w życie przez naczelne organy władzy krajów członkowskich, które zostają zobowiązane do ich wprowadzenia. Zalecenia, nie są wiążące dla krajów członkowskich. Podjęcie decyzji lub zalecenia jest poprzedzone głosowaniem krajów członkowskich. System głosowania oparty jest na zasadach poszanowania suwerenności krajów członkowskich. Każdy kraj strefy ma przyznany jeden głos. Głosowanie podlega regule jednomyślności. Specjalnie powołane komitety ekspertów wspierają organ w zarządzaniu strefą wolnego handlu. Zdarza się, że Rada powołuje ekspertów specjalizujących się w rozwiązaniu określonego problemu jakim się zajmuje. Eksperci mogą tylko doradzać, pochodzić jednak muszą ze wszystkich państw Stowarzyszenia. Jest dziesięć stałych komitetów, między innymi: Komitet Ekspertów Handlu, Komitet Ekonomiczny, Komitet ds. Barier Technicznych w Handlu, Komitet ds. Pochodzenia i Ceł, Komitet Konsultacyjny, Komitet Przedstawicieli Parlamentu. Najwyższą instancją dokonująca weryfikacji finansów oraz instytucji Stowarzyszenia jest Zarząd Audytorów. Bieżącymi sprawami zajmuje się Sekretariat, którego kwatera główna znajduje się w Genewie, nadzorowany przez Sekretarza Generalnego. Sekretariat odpowiedzialny jest za obsługę Rady i komitety. Językiem urzędowym jest angielski. W związku z utworzeniem w 1994 roku Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), do którego przystąpiły wszystkie państwa EFTA oprócz Szwajcarii, powołano Stały Komitet Państw EFTA, który zajmuje się sprawami związanymi z uczestnictwem w nowej organizacji. W skład wchodzą przedstawiciele Islandii, Norwegii i Lichtensteinu oraz reprezentanci ze Szwajcarii oraz Zarządu Nadzorczego EFTA, mający status obserwatorów. Stały Komitet ma pod sobą siedem podkomitetów. Cztery z nich: ds. wolnego przepływu towarów, ds. wolnego przepływu kapitału, usług i prawa gospodarczego, ds. wolnego przepływu osób, polityk horyzontalnych są podzielone na 38 grup roboczych. Komitet jest także wspomagany przez niezależny Trybunał EFTA. Część Sekretariatu EFTA znajduje się w Brukseli, gdzie personel zajmuje się sprawami EOG. Biuro Doradcy ds. statystyki mieści się w Luksemburgu. Zastępcy Sekretarza Generalnego urzędują w Brukseli i w Genewie. Oryginał Konwencji jest przechowywany w Oslo.
Materiały
Dramaty młodopolskie
Istniały dwa zasadnicze typy dramatów - symboliczny i naturalistyczny oraz dodatkowo ekspresjonistyczny.
Przykład pierwszego stanowi \"Wesele\". Wyspiański zachowuje starożytną zasadę trzech jedności - miejsca, czasu, akcji. W jednej scenie nie ma więcej niż trzech postaci.
Dramat posiada dwa wątki społeczno-obyczajowy związany z osobami r...
Typ powieści historycznej
W pozytywizmie następuje rozkwit wszelakiej literatury nadającej się do przekazywania pewnych wartości edukacyjnych; jednym z ważnych gatunków jest przeżywająca swój rozkwit powieść historyczna; ciężko wykazać istnienie jasnych i oczywistych podziałów w dziedzinie tego gatunku literackiego (zwłaszcza, że jest tylko dwóch głównych twórców tego ga...
Charakter ballad Mickiewicza
Ballady Mickiewicza to programowe dzieła polskiego romantyzmu, ściśle stosujące się do jego filozofii.
Bohaterów cechuje odrzucenie racjonalnego poznawania świata, przenoszą się w sferę uczuć i fantazji; intuicyjnie interpretują zachodzące zjawiska i wydarzenia (głos Jasia, szum wody w Świtezi). Bohaterowie nie walczą z własną imginacją, są c...
Środki obrotowe - należności
Kolejną grupą środków obrotowych w przedsiębiorstwie są należności, które powstają wówczas, gdy moment sprzedaży wyrobów gotowych, towarów czy usług nie pokrywa się z terminem zapłaty.
Należności są elementami majątku obrotowego firmy. Należności są to kredyty handlowe
udzielane nabywcom jako element umowy sprzedaży. Wielkość tej pozycji jest...
Przeszkody w wdrożeniu sformalizowanych planów
Przeszkody w skutecznym wdrożeniu sformalizowanych planów:
1. Nie wszyscy kierownicy akceptują sformalizowane planowanie.
2. Planiści nie rozumieją niektórych aspektów sformalizowanego planowania.
3. Do prac planistycznych nie włączono niektórych kierowników.
4. Odpowiedzialność skupiono na pracownikach sztabowych.
5. Plany długoterminowe u...
Przemiany duchowe bohaterów romantycznych
Kim byli bohaterowie dramatów romantycznych? Na przykładzie kilku utworów największych wieszczów polskich tego okresu możemy stwierdzić, że były to jednostki wybitne, działające w samotności. W odróżnieniu jednak od swych pierwowzorów pochodzących z literatury zachodnio-europejskiej inne były ich motywy postępowania. Cechą wspólną dla bohaterów:...
Poszukiwanie szczęścia w pieśniach i trenach Kochanowskiego
Zestawienie tych dwu cykli utworów może na początku czytelnika nieco szokować. Czytając Pieśń IX dostrzeżemy beztroskę życia, każącą czerpać radość z każdego dnia, według starożytnych jeszcze zaleceń. Jawi nam się Kochanowski pod postacią mędrca przyjmującego ze stoickim niemal spokojem wyroki losu, przed którymi nie ma zamiaru schylać karku...
Szczegółowa charakterystyka "Komediantki" Reymonta
Komediantka - W. Reymonta
Bukowiec - stacja kolei dąbrowskiej. Leży pomiędzy wzgórzami okrytymi bukiem i sosną. W długiej i wąskiej dolinie, pełnej wód potoków, postawiono stację. Dworzec z budynkiem jednopiętrowym, z mieszkaniami zawiadowcy i jego pomocnika, drewniany domek z boku dla telegrafisty i niższej służby, trzy baraki strażnicze. Zawi...
