Obraz potopu w Biblii

Obraz potopu w Biblii i sumeryjskim eposie Gilgamesz. *Gilgamesz - półlegendarny władca sumeryjski miasta Uruk, tytułowy bohater wielkiego eposu babilońsko - asyryjskiego z pierwszej połowy II tysiąclecia p.n.e.. Epos opiewa przygody Gilgamesza i jego przyjaciela Enkidu, składa się z 12 tablic. Odnaleziony został w 1853 r. w gruzach biblioteki króla Asurbanipala w Niniwie. Niemal wszystkie narody znają klęskę powodzi i bardzo się jej lękają. Doświadczenie to dawało się szczególnie w Babilonii, gdzie rzeki Tygrys i Eufrat okazały się gwałtowne, pełne niespodzianek. Mieszkańcy tych terenów mieli własny mit o potopie. Opisany jest on w eposie Gilgamesz. Bogowie zamierzają zatopić wszystkich ludzi. Jednakże bóg Ma znalazł człowieka dość inteligentnego, który pozwolił się pouczyć i w ten sposób się uratował. Ów pobożny Utnapisztim (lub w innych źródłach Ziusudra) przeczekał czas potopu wraz ze swą rodziną na pokładzie dużego statku. Woda utrzymywała się długo ale Utnapisztim spędził tam siedem dni, a nie czterdzieści jak w Biblii. Podobnie jak Noe wypuszczał ptaki, by się dowiedzieć, czy wody opadły. Potop w Biblii ma nieco inny sens. Jedyny Bóg jest zarazem sprawiedliwy i miłosierny. Nie pozostaje obojętny na zło popełniane przez ludzi, toteż zło karze. Ale Bóg nie pozwala się zwyciężyć i trwa w swej woli zbawienia. Wielu ludzi doznało tragicznej śmierci, jednak pozostał pewien człowiek sprawiedliwy i dobry, Noe, który słucha nauki, posłuszny jest Bogu i ratuje ludzkość. Zbudował Noe arkę, do której wprowadził swoją rodzinę oraz wszystkie gatunki zwierząt i przeczekał w niej czterdziestodniowy potop. Przeczekał na niej powódź i uniknął śmierci.