Motyw czarnoleski w późniejszej poezji

1. Juliusz Słowacki - "Beniowski" : I gdyby stary ów Jan Czarnoleski Z mogiły powstał, on by to zrozumiał Słowacki o polskości swojej poezji więc powołuje się na autorytet wśród poetów wcześniejszych epok, by dowieść pokrewieństwa swojego rymu z królewskim rymem Kochanowskiego. Takie traktowanie poezji było rodzajem współzawodnictwa między wielkimi tamtych czasów, czyli Mickiewiczem i Słowackim. 2. Kamil Cyprian Norwid - "Moja piosenka" : Złotostruna, nie opuść mię lutni! Czarnoleskiej ja rzeczy Chcę - ta serce uleczy! I zagrałem ... ... i jeszcze mi smutniej. 3. Julian Tuwim - "Rzecz czarnoleska": Poszukując słowa, które byłoby w stanie oddać istotę rzeczy poeta w końcu dochodzi do wniosku, że może zaufać sprawdzonemu już poecie z Czarnolasu. 4. Bolesław Leśmian - "Urszula Kochanowska": Zbliż się do mnie, Urszulo! Poglądasz jak żywa... Zrobię dla cię, co zechcesz, byś była szczęśliwa. Zrób tak, Boże - szepnęłam - by w nieb Twoich krasie Wszystko było tak samo, jak tam - w Czarnolasie! [...] Gdy właśnie słychać kroki i do drzwi pukanie ... Więc zrywam się i biegnę! Wiatr po niebie dzwoni! Serce w piersi zamiera... Nie! to - Bóg, nie oni!... Poeta ukazuje obraz raju (nieba), w którym Urszula, córka Kochanowskiego, oczekuje rodziców. Gdy zjawia się u niej Bóg jest rozczarowana i zawiedziona, bo przecież liczyła na rodziców. 5. Leopold Staff - "Lipy": Odkąd dla Muz i własnej poważnej igraszki, W chłodnym cieniu ochronnej lipy czarnoleskiej, Wyśpiewałeś na lutni swej pieśni i fraszki, Pogodną sztuką z rymem wiążąc rym królewski: Od czterech wdzięcznych wieków i dla wiecznej chwały, Złotej jak miód natchniony w tym pisanym dzbanie, Wszystkie kwitnące słodko lipy w Polsce całej Pachną imieniem twoim, Kochanowski Janie! Manifestuje się tu klasycyzm Staffa w stosunku do tradycji literackiej. Podobnie jak Kochanowski Staff opiewał uroki życia wiejskiego, kontaktu z naturą. Bliska Staffowi była pogodna sztuka poety odrodzenia, a jego pracę nazwał 'poważną igraszką'. 6. Konstanty Ildefons Gałczyński: Poeta określa się czeladnikiem mistrza Kochanowskiego, bo jego poezja jest dla niego wzorem do naśladowania.