Kościoły i wspólnoty religijne w życiu społecznym

Kościoły i wspólnoty religijne. Ponad 55 mln osób wyznaje w Niemczech jedną z religii chrześcijańskich. Jest wśród nich 27,6 mln ewangelików i 27,5 mln katolików. Kościół w Niemczech nie jest instytucją państwową i nie jest kontrolowany przez państwo. Kościoły mają status samodzielnych korporacji publiczno-prawnych. Stosunek między państwem a kościołem jest partnerski. Kościół Ewangelicki w Niemczech jest wspólnotą 24 kościołów luterańskich, unickich i zreformowanych. Granice kościołów krajowych nie pokrywają się z granicami krajów związkowych. Najwyższym organem ustawodawczym jest synod, a kierowniczym- Rada EKD. Współdziałanie kościołów krajowych odbywa się w ramach Konferencji Kościelnej. Urząd Kościelny w Hanowerze jest centralnym organem administracyjnym EKD. Kościół ewangelicki utrzymuje ścisłą współpracę z kościołem rzymsko-katolickim. Do 1994r. kościół katolicki posiadał 23 diecezje, w tym 5 archidiecezji. Obecnie, po zmianach organizacyjnych wynikających ze zjednoczenia Niemiec, istnieje 27 diecezji. W Centralnej Radzie Niemieckich katolików reprezentowanych jest około 140 związków i instytucji katolickich. W latach 1933-1945 a także w latach poprzednich ewangelicy i katolicy prowadzili walkę przeciwko nazizmowi. Kościoły przyczyniły się także do pokojowego przełomu w NRD. Kościoły w Niemczech oddziaływują na opinię publiczną w różnorodny sposób. Czynią to przede wszystkim za pośrednictwem memoriałów i działalności publicystycznej. Działalnością charytatywną po stronie katolickiej zajmuje się przede wszystkim organizacja Deutscher Caritasverband, a po ewangelickiej Diakonisches Werk. Oba kościoły angażują się w krajach trzeciego świata. Wielkie kościelne akcje pomocy są finansowane z dobrowolnych ofiar wiernych. Do innych wspólnot religijnych należą przede wszystkim kościoły prawosławne, starokatolickie i ewangelickie kościoły niezależne. Obecność licznych obcokrajowców sprawiła, że na znaczeniu zyskały w Niemczech wspólnoty religijne, których dawniej prawie nie było. Dotyczy to w szczególności islamu. W Niemczech żyje około 2,6 mln muzułmanów. W Polsce, wybuch II wojny światowej pociągnął za sobą znaczne zmiany w terytorialnej organizacji Kościoła katolickiego. Ponad 1,2 tys. Księży polskich zginęło w obozach koncentracyjnych lub zostało rozstrzelanych. W trakcie II wojny światowej papież Pius XII nie potępiał jednoznacznie najazdu Niemiec na Polskę. Nie zostały też potępione zbrodnie hitlerowskie. Narastającą krytykę wywołała nominacja biskupa gdańskiego Carla M. Spletta w charakterze administratora apostolskiego diecezji chełmińskiej w 1939r. gdyż odegrał on czynną rolę w germanizacji Polaków. Natomiast położenie prawne i faktyczne związków wyznaniowych mniejszości religijnych w latach II wojny światowej, było bardzo zróżnicowane. Szczególnie dramatycznie potoczyły się losy Żydów. Stosunek do nich określała ideologia narodowego socjalizmu oraz względy polityczne. Od 1941r. przystąpiono do fizycznej likwidacji ludności żydowskiej. Współcześnie 70% Polaków to chrześcijanie. Kościół katolicki w Polsce odgrywa dużą rolę w życiu społeczeństwa i oddziaływuje na opinię publiczną. Działalnością charytatywną po stronie katolickiej zajmuje się caritas. Pomoc dla dzieci, ubogich i potrzebujących finansowana jest przede wszystkim z ofiar chrześcijan. Obecnie w Polsce działa około 300 różnych ruchów religijnych. Nie sposób usystematyzować je według jednego klucza; w wielu z nich występuje pomieszanie różnych prądów myślowo-religijnych, wiele z nich ukrywa swą tożsamość, są ruchami trudnymi do opisania ze względu na to, że bardzo mało, lub nic o nich nie wiemy. Pierwszą grupę stanowią ruchy, które wywodzą się z chrześcijaństwa. Należą do niej: Adwentyści Dnia Siódmego, wszystkie grupy Badaczy Pisma Świętego, w tym Świadkowie Jehowy, Kościół Zielonoświątkowców, Kościół Nowoapostolski. Do tej grupy zalicza się również Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, czyli tzw. Mormoni. Jest jeszcze wiele innych ruchów religijnych, czy też parareligijnych, które swą naukę opierają o interpretacje Pisma Świętego, lecz w późniejszym okresie indoktrynacji odchodzą od niego, na rzecz pism swego założyciela. Tu możemy wymienić Kościół Zjednoczenia zwany też Kościołem Moona, oraz sektę Rodzina Miłości wcześniej zwaną Dzieci Boga. Drugą grupę stanowią ruchy wywodzące się z nurtu antychrześcijańskiego. Przede wszystkim są to wszystkie odmiany ruchów satanistycznych: Kościół Szatana założony przez Antona LaVeya, Światynia Seta i wiele innych, wliczając w to młodzieżową formę satanizmu. Jako antychrześcijańska uznana została również organizacja Wolnomularzy, czyli masoneria, która w swych obrzędach wykorzystuje różne formy kultów religijnych, przede wszystkim okultyzm. Kolejną grupę ruchów religijnych stanowią ruchy obce nam kulturowo, przede wszystkim wywodzące się z religii wschodnich: z islamu, buddyzmu, hinduizmu.