Geografia jako nauka

1. Metodologia geografii ekonomicznej a) geografia ekonomiczna jako nauka b) system informacji geograficznej c) system informacji statystycznej d) kartografia 2. System, środowisko a społeczeństwo a) środowisko przyrodnicze i jego elementy b) system interakcji (zależności) środowisko a człowiek c) metody oceny zasobów i walorów środowiska d) gospodarka zasobami naturalnymi e) degradacja i ochrona środowiska naturalnego 3. Przestrzenna struktura gospodarki i społeczeństwa a) elementy teorii lokalizacji b) problematyka regionu i regionalizacja (euroregion) c) ludność 4. Procesy społeczno – ekonomiczne w przestrzeni geograficznej 5. Procesy urbanizacyjne GEOGRAFIA JAKO NAUKA Początki geografii sięgają III – II w p.n.e. Pierwotnie geografia pełniła funkcję opisową. Potem pojawiła się druga funkcja – poznawcza (opisywanie i poznawanie). XV – XVI – okres wielkich odkryć geograficznych. Trzecia funkcja geografii – praktyczna – celem było zdobycie rynków surowcowych, rynków zbytu. Marco Polo – szlak jedwabny. Konsekwencją odkryć było niewolnictwo. XIX – pierwszy raz użyto słowa „przemysł”, powstają wielkie zakłady, wynaleziono telefon. Pojawia się określenie geografia ekonomiczna. Kwestie do rozwiązania dla geografii: 1. baza surowcowa 2. lokalizacja 3. siła robocza 4. rynki zbytu (dalekie i bliskie) 5. woda 6. aglomeracja Podejścia filozoficzne do pytania: jaką rolę odgrywało środowisko. Starożytność charakteryzowała się szacunkiem środowiska. DETERMINIZM GEOGRAFICZNY – uzależnienie człowieka od środowiska NIHILIZM GEOGRAFICZNY – środowisko nie ma znaczenia w życiu, odrzucanie, negowanie, nie zwracanie uwagi. POSYBILIZM GEOGRAFICZNY – środowisko geograficzne odgrywa istotną rolę w rozwoju społeczeństwa, ale człowiek może to środowisko kształtować dla poprawy warunków gospodarowania. Nauki, które wspomagają geografię w walce o zachowanie środowiska: 1. Ekologia – to nauka o warunkach rozwoju w środowisku 2. Sozologia – to nauka o ochronie i kształtowaniu środowiska (Walery Goetel)