Aspekty prawne sponsoringu

III. Aspekty prawne Jednym z czynników rozwoju sponsoringu są prawne ograniczenia reklam. Polski system prawny nie zawiera całościowej regulacji instytucji sponsoringu. Fragmentaryczne uregulowania znajdują się w: • ustawie o radiofonii i telewizji, • ustawie o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych. Ze względu na brak przepisów szczególnych, do umów sponsorskich stosuje się ogólne zasady kodeksu cywilnego w zakresie zobowiązań. Wyjątkiem jest Polskie Radio i Telewizja Polska S.A. Ustawa z dnia 20 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji jest obecnie podstawowym aktem prawnym regulującym kwestie związane z rozpowszechnianiem programów radiowych i telewizyjnych. Ostatnia nowelizacja ustawy o radiofonii i telewizji przyniosła szereg istotnych zmian, w tym także i w zakresie zasad prowadzenia działalności sponsorskiej. Jednakże zjawisko sponsoringu nie zostało do tej pory wyczerpująco uregulowane ani w ustawie o radiofonii i telewizji, ani w innych przepisach. Stąd wniosek, że wszystkie pozostałe kwestie, które nie zostały określone na drodze legislacyjnej, mogą i powinny stanowić przedmiot uzgodnień stron umowy. Jak już wcześniej wspomniano, korzystanie z instrumentu sponsoringu nie tylko służy promocji firmy, jej produktów, docierania do szerokiej grupy odbiorców, kreowaniu pozytywnego „image’u” firmy, lecz daje również pewne możliwości w zakresie zmniejszania zobowiązań podatkowych sponsora. Z punktu widzenia sponsora istotną informację dotyczącą regulacji prawnych jest lista darowizn, które zgodnie z polskim ustawodawstwem podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zgodnie z ustawą takiemu odliczeniu podlegają darowizny na następujące cele: • naukowe i naukowo – techniczne, • oświatowe i oświatowo – wychowawcze, • kulturalne, • kultury fizycznej i sportu, • ochrony środowiska, • dobroczynne, • ochrony zdrowia i pomocy społecznej. Ustawy precyzują wysokość możliwych odliczeń, co oznacza, że w przypadku polskich przepisów podatkowych kwota odliczeń nie może przekroczyć 10% dochodu lub może być nieograniczona, jeżeli wynika to z odrębnych ustaw.