Rachunki bieżące - definicja

Rachunki bieżące Służą do gromadzenia środków oraz przeprowadzania rozliczeń pieniężnych. Rachunek bieżący jest równocześnie rachunkiem czekowym od chwili wydania posiadaczowi książeczki czekowej. Rachunki bieżące mają podstawowe znaczenie dla podmiotów gospodarczych. Wpływają na nie należności od odbiorców za sprzedawane towary i świadczone usługi, podejmowane są z nich środki na wypłatę wynagrodzeń, pokrywane zobowiązania wobec dostawców, podatki, opłaty itp. W ramach rachunku bieżącego mogą być udzielane kredyty. Zadłużenie występuje w postaci salda debetowego (ujemnego) rachunku bieżącego kredytobiorcy. Powstaje ono w wyniku dyspozycji płatniczych realizowanych w ciężar tego rachunku. Wpłaty na rachunek bieżący zmniejszają zadłużenie. Osoby fizyczne mogą posiadać rachunek bieżący, dotyczy to zwłaszcza osób, które nie chcą lub nie mogą otworzyć w banku rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego np. osoby wykonujące wolne zawody. Większość banków (z wyjątkiem banków spółdzielczych) posiada rachunki bieżące w NBP, na których przeprowadzane są operacje wynikające z rozrachunków międzyoddziałowych i międzybankowych, operacje na międzybankowym rynku pieniężnym, operacje zasilania przez NBP w banknoty i monety oraz sprzedaży i zakupu papierów wartościowych w NBP. Na rachunku bieżącym banku w NBP nie może powstać saldo debetowe. Rachunek bieżący urzędów skarbowych, jednostek budżetowych oraz zakładów budżetowych prowadzą oddziały NBP i innych banków w ramach obsługi budżetu państwa. Rachunki urzędów skarbowych służą tylko do gromadzenia wpływów budżetowych i nie mogą z nich być dokonywane wypłaty.