"Świteź" - cechy romantyczne

Jest typowo romantyczną balladą, zwiera bardzo dużo ważnych cech romantycznych; Wiara w sprawy uznawane za niedorzeczne przez oświecenie: świat bogiń i rusałek wodnych, zatopione miasta na dnie jeziora; Ważne miejsce natury - piękny jej opis w pierwszej części, rola kwiatów na końcu utworu, które mają zabijać a nie nieść przyjemność odpoczynku, czyli może dawać przyjemność dobrym, a złych karać - moralność ludowa; oraz związanej z nią atmosfera tajemniczości - cała akcja poszukiwania, opowieść kobiety wyłowionej z jeziora; Jest wspomniana historia człowieka, który stara się dowiedzieć, za wszelką cenę, historii jeziora; naraża się przy tym na atak złych mocy, ale wcześniej oddaje się pod ochronę Bogu; akcja polega na zarzuceniu sieci i próbie wyłowienia czegokolwiek; Wyłowiona kobieta opowiada swoją historię - córki władcy miasta Tuhana, który musiał nieść pomoc oblężonym w Nowogrodzie, napaść Rosjan, prośbę do Boga i zakończenie akcji zemstą natury; Jest oczywiście ludowość, polegająca na oparciu historii na opowieściach ludu oraz formie; Także bohater romantyczny - córka Tuhana nie może udziec przed przeznaczeniem, nie ugina się i na własną prośbę umiera i w raz z całym miastem zamienia się w jezioro i kwiaty O ile "Romantyczność" jest balladą prezentującą program romantyków, o tyle "Świteź" jest jego realizacją