Filozofię życia szczęśliwego, według której przyjemność (dobro najwyższe) prowadzi do szczęścia (najwyższego celu) stworzył Epikur około 300 r.p.n.e.. Treść epikurejskiej nauki stała się kilka wieków później Natchnieniem dla Horacego, który zawarł ją w słynnym powiedzeniu "carpe diem". Hasło to w dobie renesansu było jedną z myśli ówczesnych humanistów. Kochanowski zetknął się z nim podczas studiów w Padwie. Tam pod okiem Robertella poznawał piękno utworów Horacego. Dzięki nim zrozumiał, że przemijający czas stwarza okazje, z których należy natychmiast korzystać. Zachęcie do używania życia towarzyszy jednak dostrzegalna doza rezygnacji z nie dających się przewidzieć zagadek dnia jutrzejszego. "Dziś bądź wesół, dziś użyj biesiady O przyszłym dniu niechaj próżnej rady" (P.1.20) "Pieśń 9" z Księgi 1 jest wzorcową liryką biesiadną, w której Jan z Czarnolasu uwidocznił swoje poglądy na temat życia. Zgodnie z nią najwyższym dobrem i szczęściem człowieka jest "doznawanie przyjemności". Przyjemności, która może przyjąć wymiar zabawy, tańca, muzyki, śpiewu i spotkań towarzyskich. Wobec tego, iż losy ludzkie są zmienne i "wszystko płynie" - człowiek powinien wszelkie okazje wykorzystywać na zabawę. Robiąc to nie możemy myśleć ani o przeszłości, ani o przyszłości. Powinniśmy żyć chwilą dnia obecnego, nie zapominając również o Bogu. "Kto tak mądry, że zgadnie Co nań jutro przypadnie? Sam Bóg wie przeszłe rzeczy, a śmieje się z nieba Kiedy się człowiek troszczy więcej, niźli trzeba." (P.1.9) "Pieśń 20" z Księgi 1 to oda do radości. (Rzeczy, która nie trwa wiecznie.) Nawołuje ona do uczty, w której pan jest na równi z sługą. Razem piją, bawią się, żartują. Nie myślą o jutrze. Żyją chwilą obecną. "Miał dar, [ Jan Kochanowski - dop. Michał Szalbot], wydobywania z doświadczeń życia mądrości praktycznej, właściwej dla różnych sytuacji i tych, w których trzeba posługiwać się rozumem i tych, w których rozum ukazuje się bezsilny." Cytując za "Kochanowskim" Zofii Szmydtowej, właśnie ten dar tłumaczy "zżycie się Kochanowskiego z Horacym". Jedność ta jest następstwem części dorobku literackiego Jana z Czarnolasu i przetworzeniem horacjańskiej zasady "korzystaj z chwili". Kiedy już wiem, że "wszystko płynie" i musimy "korzystać z dnia" poezja J. Kochanowskiego nadaje naszemu poznaniu nowy wymiar.
"Carpe diem" w twórczości Kochanowskiego
Filozofię życia szczęśliwego, według której przyjemność (dobro najwyższe) prowadzi do szczęścia (najwyższego celu) stworzył Epikur około 300 r.p.n.e.. Treść epikurejskiej nauki stała się kilka wieków później Natchnieniem dla Horacego, który zawarł ją w słynnym powiedzeniu "carpe diem". Hasło to w dobie renesansu było jedną z myśli ówczesnych humanistów. Kochanowski zetknął się z nim podczas studiów w Padwie. Tam pod okiem Robertella poznawał piękno utworów Horacego. Dzięki nim zrozumiał, że przemijający czas stwarza okazje, z których należy natychmiast korzystać. Zachęcie do używania życia towarzyszy jednak dostrzegalna doza rezygnacji z nie dających się przewidzieć zagadek dnia jutrzejszego. "Dziś bądź wesół, dziś użyj biesiady O przyszłym dniu niechaj próżnej rady" (P.1.20) "Pieśń 9" z Księgi 1 jest wzorcową liryką biesiadną, w której Jan z Czarnolasu uwidocznił swoje poglądy na temat życia. Zgodnie z nią najwyższym dobrem i szczęściem człowieka jest "doznawanie przyjemności". Przyjemności, która może przyjąć wymiar zabawy, tańca, muzyki, śpiewu i spotkań towarzyskich. Wobec tego, iż losy ludzkie są zmienne i "wszystko płynie" - człowiek powinien wszelkie okazje wykorzystywać na zabawę. Robiąc to nie możemy myśleć ani o przeszłości, ani o przyszłości. Powinniśmy żyć chwilą dnia obecnego, nie zapominając również o Bogu. "Kto tak mądry, że zgadnie Co nań jutro przypadnie? Sam Bóg wie przeszłe rzeczy, a śmieje się z nieba Kiedy się człowiek troszczy więcej, niźli trzeba." (P.1.9) "Pieśń 20" z Księgi 1 to oda do radości. (Rzeczy, która nie trwa wiecznie.) Nawołuje ona do uczty, w której pan jest na równi z sługą. Razem piją, bawią się, żartują. Nie myślą o jutrze. Żyją chwilą obecną. "Miał dar, [ Jan Kochanowski - dop. Michał Szalbot], wydobywania z doświadczeń życia mądrości praktycznej, właściwej dla różnych sytuacji i tych, w których trzeba posługiwać się rozumem i tych, w których rozum ukazuje się bezsilny." Cytując za "Kochanowskim" Zofii Szmydtowej, właśnie ten dar tłumaczy "zżycie się Kochanowskiego z Horacym". Jedność ta jest następstwem części dorobku literackiego Jana z Czarnolasu i przetworzeniem horacjańskiej zasady "korzystaj z chwili". Kiedy już wiem, że "wszystko płynie" i musimy "korzystać z dnia" poezja J. Kochanowskiego nadaje naszemu poznaniu nowy wymiar.
Materiały
Praca jako czynnik odradzający i umoralniający jednostkę i społeczeństwo
Praca jako czynnik odradzający i umoralniający jednostkę i społeczeństwo. Czy teza ta jest nadal aktualna ?
Nasz naród znowu przegrał powstanie. Nie utraciliśmy niepodległości, bo tej już od dawna nie było nam dane znać, ale przegraliśmy znacznie więcej - wiarę, tę którą z taką żarliwością i zapałem podtrzymywali w podbitym narodzie nasi wi...
Globalizacja - definicja
GLOBALIZACJA – jest to historyczny proces wzrastającej integracji gospodarki światowej, sterowanej przez strategiczne działania państw i wielonarodowych korporacji.
Istotą tego jest przenikanie się układów lokalnych przez układy sterowane przez korporacje międzynarodowe.
Obecnie pojęcie przemysłu zatraciło swoje pierwotne znaczenie, ...
Cechy człowieka poczciwego według Reja
Cech człowieka poczciwego według Reja:
• Powinien być cnotliwy
“tedy ci jeszcze to nieprawe szlachectwo, gdy cnotami nie będzie ozdobione”.
• Dbałość o dobre imię szlacheckie
“A kto to gniazdo tak zacne dobrowolnie sam przez się szkaradzi
jest podobien ........ zwierzęcemu dudka”
• Nie może b...
Wpływ historii na literaturę
Wpływ historii na literaturę:
Druga wojna światowa i czasy okupacji wycisnęły swoje piętno nie tylko na naszym życiu literackim w latach 1939-1945 i polskiej literaturze powojennej. Doświadczenia wojenne formowały także świadomość literacką pisarzy obcych i wpłynęły na kształt współczesnej kultury oraz literatury światowej. Zbrodnie wojenne ...
Pojęcie i przykłady archaizmu
Archaizmy, pojęcie, podział, przykłady
Archaizmy są to wyrazy nie należące do czynnego zasobu słownego współczesnych Polaków
Archaizmy dzielimy na:
słownikowe. Są to wyrazy, które zniknąły z języka, mimo istnienia przedmiotów, zjawisk, które opisywały. Np.: rzeczownik \"industria\" został zastąpiony przez wyraz \"przemysł\", \"ksiągospi...
Cechy transportu
CECHY TRANSPORTU
koszty surowca maleją
rozproszenie dostawców
rośnie waga rynków zbytu i siły roboczej
złożoność wyboru miejsca lokalizacji przy większej elastyczności przestrzennej (charakter zadowalający)
Wraz z rozwojem techniki, zmian technologicznych, organizacji waga poszczególnych czynników lokal...
Krótko o "Innym świecie"
\"Inny świat\" - jest autobiografią polskiego oficera, zesłanego z \"kontrrewolucyjnego\" wyroku do lagru na dalekiej północy. Autor opisuje życie obozowe, panujące w nim specyficzne zasady i reguły. Opisuje udręki głodu, zimna, nadmiernej i niebezpiecznej pracy. Wszechwładzę i samowolę obozowych władz. Nienawiść i okrucieństwo przestępców w st...
Co oznacza tytuł "Granica" Nałkowskiej?
Jak rozumiesz tytuł powieści Nałkowskiej - \"Granica\"?
Nałkowska prezentuje nam obraz społeczeństwa polskiego w okresie międzywojennym
Pokazuje pozostałości feudalizmu: głębokie i mające duży wpływ na karierę podziały społeczne
Także \"zepsucie\" ludzi z różnych stref (zwłaszcza wyższych) powodowane jest przez podziały i narastające uz...