Filozofię życia szczęśliwego, według której przyjemność (dobro najwyższe) prowadzi do szczęścia (najwyższego celu) stworzył Epikur około 300 r.p.n.e.. Treść epikurejskiej nauki stała się kilka wieków później Natchnieniem dla Horacego, który zawarł ją w słynnym powiedzeniu "carpe diem". Hasło to w dobie renesansu było jedną z myśli ówczesnych humanistów. Kochanowski zetknął się z nim podczas studiów w Padwie. Tam pod okiem Robertella poznawał piękno utworów Horacego. Dzięki nim zrozumiał, że przemijający czas stwarza okazje, z których należy natychmiast korzystać. Zachęcie do używania życia towarzyszy jednak dostrzegalna doza rezygnacji z nie dających się przewidzieć zagadek dnia jutrzejszego. "Dziś bądź wesół, dziś użyj biesiady O przyszłym dniu niechaj próżnej rady" (P.1.20) "Pieśń 9" z Księgi 1 jest wzorcową liryką biesiadną, w której Jan z Czarnolasu uwidocznił swoje poglądy na temat życia. Zgodnie z nią najwyższym dobrem i szczęściem człowieka jest "doznawanie przyjemności". Przyjemności, która może przyjąć wymiar zabawy, tańca, muzyki, śpiewu i spotkań towarzyskich. Wobec tego, iż losy ludzkie są zmienne i "wszystko płynie" - człowiek powinien wszelkie okazje wykorzystywać na zabawę. Robiąc to nie możemy myśleć ani o przeszłości, ani o przyszłości. Powinniśmy żyć chwilą dnia obecnego, nie zapominając również o Bogu. "Kto tak mądry, że zgadnie Co nań jutro przypadnie? Sam Bóg wie przeszłe rzeczy, a śmieje się z nieba Kiedy się człowiek troszczy więcej, niźli trzeba." (P.1.9) "Pieśń 20" z Księgi 1 to oda do radości. (Rzeczy, która nie trwa wiecznie.) Nawołuje ona do uczty, w której pan jest na równi z sługą. Razem piją, bawią się, żartują. Nie myślą o jutrze. Żyją chwilą obecną. "Miał dar, [ Jan Kochanowski - dop. Michał Szalbot], wydobywania z doświadczeń życia mądrości praktycznej, właściwej dla różnych sytuacji i tych, w których trzeba posługiwać się rozumem i tych, w których rozum ukazuje się bezsilny." Cytując za "Kochanowskim" Zofii Szmydtowej, właśnie ten dar tłumaczy "zżycie się Kochanowskiego z Horacym". Jedność ta jest następstwem części dorobku literackiego Jana z Czarnolasu i przetworzeniem horacjańskiej zasady "korzystaj z chwili". Kiedy już wiem, że "wszystko płynie" i musimy "korzystać z dnia" poezja J. Kochanowskiego nadaje naszemu poznaniu nowy wymiar.
"Carpe diem" w twórczości Kochanowskiego
Filozofię życia szczęśliwego, według której przyjemność (dobro najwyższe) prowadzi do szczęścia (najwyższego celu) stworzył Epikur około 300 r.p.n.e.. Treść epikurejskiej nauki stała się kilka wieków później Natchnieniem dla Horacego, który zawarł ją w słynnym powiedzeniu "carpe diem". Hasło to w dobie renesansu było jedną z myśli ówczesnych humanistów. Kochanowski zetknął się z nim podczas studiów w Padwie. Tam pod okiem Robertella poznawał piękno utworów Horacego. Dzięki nim zrozumiał, że przemijający czas stwarza okazje, z których należy natychmiast korzystać. Zachęcie do używania życia towarzyszy jednak dostrzegalna doza rezygnacji z nie dających się przewidzieć zagadek dnia jutrzejszego. "Dziś bądź wesół, dziś użyj biesiady O przyszłym dniu niechaj próżnej rady" (P.1.20) "Pieśń 9" z Księgi 1 jest wzorcową liryką biesiadną, w której Jan z Czarnolasu uwidocznił swoje poglądy na temat życia. Zgodnie z nią najwyższym dobrem i szczęściem człowieka jest "doznawanie przyjemności". Przyjemności, która może przyjąć wymiar zabawy, tańca, muzyki, śpiewu i spotkań towarzyskich. Wobec tego, iż losy ludzkie są zmienne i "wszystko płynie" - człowiek powinien wszelkie okazje wykorzystywać na zabawę. Robiąc to nie możemy myśleć ani o przeszłości, ani o przyszłości. Powinniśmy żyć chwilą dnia obecnego, nie zapominając również o Bogu. "Kto tak mądry, że zgadnie Co nań jutro przypadnie? Sam Bóg wie przeszłe rzeczy, a śmieje się z nieba Kiedy się człowiek troszczy więcej, niźli trzeba." (P.1.9) "Pieśń 20" z Księgi 1 to oda do radości. (Rzeczy, która nie trwa wiecznie.) Nawołuje ona do uczty, w której pan jest na równi z sługą. Razem piją, bawią się, żartują. Nie myślą o jutrze. Żyją chwilą obecną. "Miał dar, [ Jan Kochanowski - dop. Michał Szalbot], wydobywania z doświadczeń życia mądrości praktycznej, właściwej dla różnych sytuacji i tych, w których trzeba posługiwać się rozumem i tych, w których rozum ukazuje się bezsilny." Cytując za "Kochanowskim" Zofii Szmydtowej, właśnie ten dar tłumaczy "zżycie się Kochanowskiego z Horacym". Jedność ta jest następstwem części dorobku literackiego Jana z Czarnolasu i przetworzeniem horacjańskiej zasady "korzystaj z chwili". Kiedy już wiem, że "wszystko płynie" i musimy "korzystać z dnia" poezja J. Kochanowskiego nadaje naszemu poznaniu nowy wymiar.
Materiały
Wrażliwość nowel Marii Konopnickiej
TEMAT: Humanitaryzm nowel Marii Konopnickiej.
Humanitaryzm - wrażliwość na wszelkie przejawy krzywdy.
\"Dym\".
Stara matka często spogląda w okno skąd widać dym z komina fabrycznego, ten widok wywołuje radość, bo w kotłowni pracuje jej syn Marcyś. Jest zawsze radosny mimo, że praca ciężka; on też widzi dym z komina domu, wie że matka gotuje...
Twórczość Słowackiego
Dygresje na temat życia poety i jego twórczości zawiera poemat „Beniowski\". Słowacki stwierdził, że jest mistrzem we władaniu słowem. Poezja powinna oddać bogactwo przeżyć, myśli i uczuć poety; powinna dążyć do doskonałości. Poeta twierdził, że jest spadkobiercą „królewskich rymów\" J. Kochanowskiego. Czynił aluzję do paryskiej im...
Semantyczne odcienie bezdomności w "Ludziach bezdomnych"
W kręgu postaci – semantyczne odcienie bezdomności
Tytuł powieści skłania do refleksji na temat bezdomności ukazanych tu bohaterów. Autor przedstawia różne warianty bezdomności, poszczególnych postaci, ale także grupy biedoty warszawskiej chłopów w Cisach i śląskich robotników nie mają prawdziwego domu w sensie rodzinnego szczęścia i...
Obrona bohaterów Stefana Żeromskiego
Bronię bohaterów Stefana Żeromskiego za siłę ich przekonań.
Stefan Żeromski przedstawia swoich bohaterów przeważnie jako ludzi młodych, poszukujących swego miejsca w życiu. Przykładem mogą być doktor Tomasz Judym z „Ludzi bezdomnych” oraz Cezary Baryka z „ Przedwiośnia”.
Doktor Judym młody ubogi chirurg chce za wszelk...
Urbanizacja - pojęcie
Urbanizacja.
Przemieszczenie się ludności wiejskiej do miast 3 stadia:
- urbanizacja – (wzrost ludności całych aglomeracji, najszybszy w częściach centralnych),
- suburbanizacja – dalszy wzrost ludności całych aglomeracji, najszybszy jednak w strefie zewnętrznej,
- dezurbanizacja – spadek liczby ludności w części centralnej...
"Pamiętnik z powstania warszawskiego" jako gatunek
Uściślenia gatunkowe
W tytule utworu Białoszewski umieścił termin – pamiętnik. Istotnie, utwór spełnia wymagania gatunku. Wypowiedź jest prowa¬dzona w pierwszej osobie, jej nadawcą (narratorem) jest autor, którego imię i nazwisko pojawia się wielokrotnie w tekście. Jest to prozatorska relacja o zdarzeniach7, których uczestnikiem...
Podział socjologii
Socjologię ogólną – bada ona podstawowe zjawiska i procesy społeczne odnoszące się do wszystkich dziedzin życia społecznego, przybiera ona postać różnych teorii wyjaśniających te zjawiska na podstawie badań empirycznych.
Można wyróżnić tu dwa kierunki:
• teorię struktur społecznych – które zajmują się różnymi typami i forma...
Podział menadżerów wg Mintzberga
Podział wg Mintzberga
-Reprezentant –symbol firmy w kontaktach z otoczeniem, na konferencjach, spotkaniach, obiadach z klientami, udział w ślubach, pogrzebach.
- Przywódca- (najważniejsza rola) dobierać pracowników, dokształcać ich, oceniać, zwalniać, motywować, dbać o rozwój pracowników.
- Łącznik- utrzymywanie kontaktów z kierown...