ŻYCIE TAETRALNE I DRAMATYCZNE U schyłu XIX wieku w polskim teatrze zachodzą zmiany. W Polsce i Europie proces tych zmian i przemian nazywany jest reformą teatru. Jerzy II von Miningen, książę Turyngii założył zespół MANINGENCZYCY. Powstał nowy typ teatru, którego cechowało: zespołowość gry czyli odejście od kultu gwiazd, niewielkie role przypadały aktorom dużej miary. autentyzm historyczny, treścią miała być przeszłość, autentyczność dotyczyła realiów typowych dla epoki., rekwizyty autentyczne malarskość dekoracji, scena zbudowana zgodnie z prawdą perfekcyjność inscenizacji, zrezygnowanie z improwizacji Ten typ teatru to naturalizm. Ryszard Wagner był kompozytorem, autorem oper, inscenizator utworów, teoretyk teatru. Teatr to dziedzina sztuki synkretycznej. Połączenie dziedzin sztuk w całość daje teatr. Teatr to najwyższe uosobienie człowieka. Gerhard Hauptman był dramaturgiem i teoretykiem teatru. Jako pierwszy wprowadził objawy symbolizmu. Teatr wewnętrzny odchodzący od autentyzmu, perfekcja realizmu. Wszystko uproszczone, namiastka rzeczywistości. Żądał prawdy psychologicznej. Maurycy Maeterling wprowadził symbolizm do teatru i dramatu. Treść dramatu była symboliczna - gest, nastrój, wyraz twarzy to były symbole. Edward Craig podtrzymywał teorie Wagnera o autentyczności, twierdził, że kreatorem i stwórcą jest reżyser, Bóg teatru. Konstanty Staniławski był założycielem teatru artystycznego (MCHAT), własne kompozycje i wyobrażenia o sztuce aktorskiej. Poszedł do naturalizmu. Aktorzy przeżywają swoje role i utożsamiają się z postaciami granymi przez nich. W Polsce też zachodziły zmiany. Dzięki Tadeuszowi Pablikowskiemu teatr był popularny. Związany był on z Galicją. W 1893 został on dyrektorem teatru miejskiego w Krakowie. Naczelny propagator w Europie. Ważnymi ośrodkami teatralnymi był Lwów i Warszawa. W 1913 roku powstał Teatr Polski podtrzymujący nowatorstwo w Polsce. Posiadła Pablikowski przygotowanie teatralne praktyczne i teoretyczne. Współpracował z MEINGENCZYKAMI. Polsce chciał dać teatr symboliczny. Jego zasługą jest wprowadzenie na sceny polskie współczesnego światowego repertuaru. Nowym dyrektorem teatru miejskiego został Józef Kotarbiński. Wystawił on wielkie dramaty romantyczne. W 1901 “Dziady”, “Kordian”, “Nie-boska komedia”. Tu też odbyła się prapremiera “Wesela”. Kolejnym dyrektorem został aktor Ludwik Solski. Uwrażliwiony był na sztukę aktorską. Gdy on był dyrektorem odbyła się prapremiera “Moralności pani Dulskiej”. Scenografia, zabudowanie przestrzeni scenicznej, dawniej tylko dekoracje. Tu prekursorem był Wyspiański. Aktywnym praktykantem był Karol Frycz. Intensywny rozwój dramaturgii w dwóch dziedzinach: utwory symboliczne: “Wesele”, “Wyzwolenie” utwory naturalistyczne: “Moralność pani Dulskiej” Między nimi istniało wiele stadiów pośrednich. Stanisław Przybyszewski wywarł wpływ jako teoretyk dramatu i teatru. Wydał książkę “O dramacie i scenie”. Główny nacisk kładł na analizę psychologiczną: “Śnieg”, “Dla szczęścia”. Utwory te rzadko pojawiały się na scenie. Jan August Kisielewski autor utworów ukazujących krytykę filistrstwa - “W sieci”, “Karykatury”. Dramaty Tadeusza Ryttnera to “Głupi Jakub”, “W małym domku”. Był tropicielem konfliktów moralnych, ujawnienie swobody dla włsnej duszy. Tadeusz Miciński tworzył liryczne rozbudowane utwory. Nie wystawiano jego utworów ze względu na małe możliwości techniczne. “Termopile polskie”, “Kniaź Patiomkin”. Włodzimierz Perzyński pisał komedie “Lekkomyśląca siostra” Lucjan Rydel - “Betlejem Polskie” nawiązywał do idei romantyzmu.
Życie teatralne młodej polski
ŻYCIE TAETRALNE I DRAMATYCZNE U schyłu XIX wieku w polskim teatrze zachodzą zmiany. W Polsce i Europie proces tych zmian i przemian nazywany jest reformą teatru. Jerzy II von Miningen, książę Turyngii założył zespół MANINGENCZYCY. Powstał nowy typ teatru, którego cechowało: zespołowość gry czyli odejście od kultu gwiazd, niewielkie role przypadały aktorom dużej miary. autentyzm historyczny, treścią miała być przeszłość, autentyczność dotyczyła realiów typowych dla epoki., rekwizyty autentyczne malarskość dekoracji, scena zbudowana zgodnie z prawdą perfekcyjność inscenizacji, zrezygnowanie z improwizacji Ten typ teatru to naturalizm. Ryszard Wagner był kompozytorem, autorem oper, inscenizator utworów, teoretyk teatru. Teatr to dziedzina sztuki synkretycznej. Połączenie dziedzin sztuk w całość daje teatr. Teatr to najwyższe uosobienie człowieka. Gerhard Hauptman był dramaturgiem i teoretykiem teatru. Jako pierwszy wprowadził objawy symbolizmu. Teatr wewnętrzny odchodzący od autentyzmu, perfekcja realizmu. Wszystko uproszczone, namiastka rzeczywistości. Żądał prawdy psychologicznej. Maurycy Maeterling wprowadził symbolizm do teatru i dramatu. Treść dramatu była symboliczna - gest, nastrój, wyraz twarzy to były symbole. Edward Craig podtrzymywał teorie Wagnera o autentyczności, twierdził, że kreatorem i stwórcą jest reżyser, Bóg teatru. Konstanty Staniławski był założycielem teatru artystycznego (MCHAT), własne kompozycje i wyobrażenia o sztuce aktorskiej. Poszedł do naturalizmu. Aktorzy przeżywają swoje role i utożsamiają się z postaciami granymi przez nich. W Polsce też zachodziły zmiany. Dzięki Tadeuszowi Pablikowskiemu teatr był popularny. Związany był on z Galicją. W 1893 został on dyrektorem teatru miejskiego w Krakowie. Naczelny propagator w Europie. Ważnymi ośrodkami teatralnymi był Lwów i Warszawa. W 1913 roku powstał Teatr Polski podtrzymujący nowatorstwo w Polsce. Posiadła Pablikowski przygotowanie teatralne praktyczne i teoretyczne. Współpracował z MEINGENCZYKAMI. Polsce chciał dać teatr symboliczny. Jego zasługą jest wprowadzenie na sceny polskie współczesnego światowego repertuaru. Nowym dyrektorem teatru miejskiego został Józef Kotarbiński. Wystawił on wielkie dramaty romantyczne. W 1901 “Dziady”, “Kordian”, “Nie-boska komedia”. Tu też odbyła się prapremiera “Wesela”. Kolejnym dyrektorem został aktor Ludwik Solski. Uwrażliwiony był na sztukę aktorską. Gdy on był dyrektorem odbyła się prapremiera “Moralności pani Dulskiej”. Scenografia, zabudowanie przestrzeni scenicznej, dawniej tylko dekoracje. Tu prekursorem był Wyspiański. Aktywnym praktykantem był Karol Frycz. Intensywny rozwój dramaturgii w dwóch dziedzinach: utwory symboliczne: “Wesele”, “Wyzwolenie” utwory naturalistyczne: “Moralność pani Dulskiej” Między nimi istniało wiele stadiów pośrednich. Stanisław Przybyszewski wywarł wpływ jako teoretyk dramatu i teatru. Wydał książkę “O dramacie i scenie”. Główny nacisk kładł na analizę psychologiczną: “Śnieg”, “Dla szczęścia”. Utwory te rzadko pojawiały się na scenie. Jan August Kisielewski autor utworów ukazujących krytykę filistrstwa - “W sieci”, “Karykatury”. Dramaty Tadeusza Ryttnera to “Głupi Jakub”, “W małym domku”. Był tropicielem konfliktów moralnych, ujawnienie swobody dla włsnej duszy. Tadeusz Miciński tworzył liryczne rozbudowane utwory. Nie wystawiano jego utworów ze względu na małe możliwości techniczne. “Termopile polskie”, “Kniaź Patiomkin”. Włodzimierz Perzyński pisał komedie “Lekkomyśląca siostra” Lucjan Rydel - “Betlejem Polskie” nawiązywał do idei romantyzmu.
Materiały
Uroda i brzydota w utworach Żeromskiego
Uroda i brzydota świata jako kategorie estetyczne w utworach Żeromskiego
Cechą świata Żeromskiego we wszystkich jego aspektach jest dwoistość. Na urodę i brzydotę ukazaną w utworach Żeromskiego składa się po pierwsze uroda i brzydota człowieka. Najdoskonalszym wyrazem piękna człowieka jest uroda kobiety. Portrety kobiece najczęściej widziane są...
Jak obliczyć wartość należności?
Należności = [ ( okres kredytu – miesiące) / 12 miesięcy ] x całkowita sprzedaż roczna
Składniki majątku obrotowego:
Wysokość zapasów w firmie :
- materiały dla produkcji
- półprodukty i produkty w toku
- produkty gotowe w magazynach
- towary
- zaliczki na poczet przyszłych dostaw materiałów
Wysokość należności i rosz...
Asnyk i Konopnicka - pozytywizm
Asnyk i Konopnicka - poeci czasów niepoetyckich
Epokę pozytywizmu często określa się mianem czasów niepoetyckich. W tym okresie proza odgrywała znaczną rolę w literaturze. Zamiarem pozytywistów było dotarcie za swoim programem do jak najszerszego grona ludzi a proza, będąca bardziej komunikatywną, mająca więcej odbiorców, umożliwiała to bardzie...
Świat w balladach Mickiewicza
Obecne czasy bardzo się różnią od dawnych epok. Człowiek od początku swego istnienia na tym świecie cały czas ewoluuje. Zmienia się jego język, kultura i obyczaje. Zmianie ulega również jego wyobrażenie na temat świata i siebie samego. Chcąc się przekonać, jak wyglądała wizja świata romantycznego najlepiej byłoby zbudować maszynę umożliwiającą p...
Dekadentyzm - Młoda Polska
Dekadentyzm
Sytuacja artysty młodopolskiego była dobrym gruntem, na którym przyjęła się filozofia Schopenhauera. Zaowocowała postawą dekadencką wśród twórców. Głosiła ona negację czynnej postawy twórczej, zakładała bankructwo ideowe i chylenie się cywilizacji ku katastrofie, wobec czego wszelkie działanie jest bezsensowne.
Słowem nihilizm, br...
Romantyczne i współczesne myślenie o wolności
97. „ROMANTYCZNE I WSPÓŁCZESNE MYŚLENIE O WOLNOŚCI. ROZWAŻ PROBLEM NA WYBRANYCH UTWORACH LITERACKICH”
I. W czasach zagrożenia lub utraty suwerenności państwa poeci podejmują walkę o uzyskanie wolności i ocalenie wartości narodowych. Literatura wówczas nacechowana jest patriotyzmem, walką o wolność za wszelką cenę - nawet za ...
Cele ONZ
Zgodnie a Kartą Narodów Zjednoczonych zadaniem ONZ jest:
- utrzymywanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa,
- rozwijanie przyjaznych stosunków między narodami, u podstaw których leży poszanowanie zasady równouprawnienia i samostanowienia narodów,
- współpraca w zakresie rozwiązywania problemów gospodarczych, społecznych, kulturalnych, h...
Problematyka "Quo Vadis"
HENRYK SIENKIEWICZ
QUO VADIS
(problematyka)
Tytuł pochodzi z legendy: pytanie Quo vadis Domine? (łac. Dokąd idziesz panie?) miał zadać św. Piotr napotkanemu Chrystusowi. On odpowiedział, że idzie zastąpić w męczeństwie. Za-wstydzony apostoł zawrócił do miasta, aby zostać ukrzyżowanym.
Mamy tu postacie historyczne (Neron, Seneka, Tigellin...